ΦΩΤΙΕΣ

Ετσι ξαφνικά
óλα ειναι σωστά
εσύ αλλού
κι εγώ αλλού

Ετσι ξαφνικά
μέσα μας χαρά
κι εσύ αλλού
κι εγώ αλλού

για δες
νομίζαμε εχθές
πως είχε ερθει το τέλος της χαράς της ανεμελιάς
εχτές που πίστευα πως φταις
μα δες
φταίγαμε κι οι δυό
που ψάχναμε καιρό

φωτιές που ήτανε σβηστές
κι ας καίγαν δυό ζωές
ανθρώπων που αγαπήθηκαν πολύ

φωτιές παντοτινά σβηστές
αφού έκαψαν το πάθοςπου ζωγράφιζε τον κόσμο

Ετσι ξαφνικά
λύπη χωρίς χαρά
εσύ είσαι αλλού
κι εγώ αλλού

Ετσι ξαφνικά
μου λείπες σαν παλιά
εσύ είσαι αλλού
κι εγώ αλλού

Για δες
νομίζαμε εχθές
πως κάπου αλλού θα νιώθαμε με άλλους
το ίδιο πάθος
εχτές πίστευα πως φταίες
μα δες ….
φταίξαμε κι οι δυό
που ψάξαμε αλλού

Φωτιές
που έμοιαζαν σβηστές
μα δυό αναπνοές δικές μας
αρκούσαν για να ανάψουνε και πάλι
δυνατές
Μου λείπεις
κι αν δε θες να επιστρέψεις στον δικό μου κόσμο εγώ
θα καίγομαι εδώ
μετανιωμένος

μετανιωμένος