Άγιε μου Γιώργη Αφέντη μου (Παραδοσιακό της Καππαδοκίας) - Βαγγέλης Δρούζας

Άγιε μου Γιώργη Αφέντη μου κι Αφέντη Καβαλάρη / αρματωμένε με σπαθί και μ' αργυρό κοντάρι / Θεριό έπεσε στη χώρα μου, σ' ένα βαθύ πηγάδι / ανθρώπους το ταϊζανε κάθε πρωί και βράδυ / Μια μέρα δεν του πήγανε ανθρώπους να δειπνήσει / σταλιά νερό δεν άφησε τη χώρα να δροσίσει / Ο Αη-Γιώργης, όντας τ' άκουσε, τρέχει να τη γλυτώσει / κι απ' το βαρύ το θάνατο να την ελευθερώσει / Γυρίζει ανατολικά και κάνει το σταυρό του / και βγάζει το σπαθάκι του και κόβει το λαιμό του / Και την ξαναδευτέρωσε και άλλη μες στο στόμα / κι έκανε τόση ταραχή στις πέτρες και στο χώμα / Για πες μου ξένε, να χαρείς, ποιό είναι τ' όνομά σου / κι εγώ θα κάμω χάρισμα στην οικογένειά σου / Γιώργη, μου λένε τ' όνομα, απ' την Καππαδοκία / Αν θες να κάνεις χάρισμα, χτίσε μιαν Εκκλησία / Βάλε δεξιά την Παναγιά, ζερβά έναν Καβαλάρη / αρματωμένο με σπαθί και μ' αργυρό κοντάρι