'Εκδηλος , Νος - Με οδηγό το ένστικτο

παραγωγή: Έκδηλος
ηχογράφηση / μίξη / mastering : EnD productions
artwork : jekos

στίχοι :
Έκδηλος ,
Νύχτα αλήτισσα, πάλι στα σοκάκια σου ξενύχτησα
Ένα φευγαλέο φως κοιτάζω σ΄ αναζήτησα
Με τόκο πίστωσα, τις ώρες που αφιέρωσα και ρίζωσα
Αντάμωσα, πρόσωπα πολλά, σκοτεινά και φωτεινά
Στον κύκλο της ζωής πολλά, τα μπερδεμένα βήματα
Μπλεγμένα beat και δείγματα
Δυο μυαλά, μια καρδιά
Δυο ζωές να έκανα, τίποτα δεν θα μετάνιωνα
Απλά, τα καθημερινά μου λάθη κρύβω πιο καλά
Επιρρεπής στην ανασφάλεια!
Είναι πιο βαρετά τα πράγματα όταν τα κοιτάς νηφάλια
Ή… όταν τα κοιτάς πολύ προσεκτικά
Με μόνο μότο μου το ένστικτό πάντα μπροστά.
Διαβαίνω νέο μονοπάτι, σαν νέο κομμάτι.
Έμπνευση απ’ το χαρτί αντλώ και την περνώ στο χάρτη,
Θα πάρω τον παράδρομο να μη με πάρει μάτι
Οι άνθρωποι στο όνειρο κι εγώ στον εφιάλτη
Απ’ το κουτί ο Μίδας τους χρυσώνει το χάπι
Ψεύτικο χάδι κάθε βράδυ ξεπουλιέται η αγάπη
Ευχαριστώ μα δε θα πάρω!
Γουστάρω να ραπάρω!
Το κέρμα να ποντάρω όταν συναντώ το χάρο.

Ρεφρέν :

Άτονες φιγούρες προβάλλονται στο κενό ,
μια απ' αυτές είμαι εγώ , μαύρο λευκό ,
ωκεανό δεν κοιτώ ισορροπώ στο γκρεμό,
ακροβατώ μες την τρέλα της μέρας και έχω να πω.

Άτονες φιγούρες προβάλλονται στο κενό ,
μια απ' αυτές είμαι εγώ , μαύρο λευκό ,
ωκεανό δεν κοιτώ ισορροπώ στο γκρεμό,
περιμένω να έρθει η μέρα που δεν θα έχω να πω.

Νος :

Σκληρός με τους ανθρώπους δεν έχω χρόνο για όλους ,
οι φίλοι πήραν δρόμους ανέμελοι μες στους ρόλους.
Δεν κρίνω γιατί πίνω και έχω όρεξη να γίνω,
αυτοί με δένουν και με λύνω καθημερινό καζίνο.
Ζήτω , μα σήμερα δεν πλήττω το μυαλό μου αγχωμένο
μέσ της νύχτας μου το πιο ωραίο σκίτσο. Κρύψ' το ,
η νύχτα είναι θάλασσα με βούλιαξε , την άδειασα
και κάθε μέρα ξέβραζε ότι άφησα.
Γάμα τα ζούμε για τα μεσάνυχτα
εκεί που σκέψεις παίρνουνε αμπάριζα
λόγια πράξεις και δάμαζα, εμένα.
Ο έκδηλος μου έστειλε το θέμα
στο γραφείο μου τα έλεγα και μίλαγα για 'σένα.
Αναμνήσεις και αντιδράσεις , επαφές και αποφάσεις
αποστάσεις και εντάσεις , διατάραξη της τάξης
αναπνέω μην γελάσεις και εκφράζομαι με φράσεις,
καρδιές και συναισθήματα μπλέκουνε όταν γράφεις.
Νιώσε με , για σας θα έγραφα κουπλέ ,
τα παιδιά στον καναπέ και δεν πάνε όλα κομπλέ,
χρωστάνε , πονάνε , πληγώνουν και φοβάμαι ,
οι δικοί μου έχουν όνειρα και τα ποδοπατάνε.(x2)

Ρεφρέν :

Άτονες φιγούρες προβάλλονται στο κενό ,
μια απ' αυτές είμαι εγώ , μαύρο λευκό ,
ωκεανό δεν κοιτώ ισορροπώ στο γκρεμό,
ακροβατώ μες την τρέλα της μέρας και έχω να πω.

Άτονες φιγούρες προβάλλονται στο κενό ,
μια απ' αυτές είμαι εγώ , μαύρο λευκό ,
ωκεανό δεν κοιτώ ισορροπώ στο γκρεμό,
περιμένω να έρθει η μέρα που δεν θα έχω να πω.

[xristina.k]

Οι δικοί μου έχουν όνειρα και τα ποδοπατάνε.