filmov
tv
Φοράς Φουστάνι Βυσσινί - Μάρκος Βαμβακάρης / Απόστολος Χατζηχρήστος (Στίχοι)

Показать описание
Μουσική : Μάρκος Βαμβακάρης
Στίχοι : Γιώργος Φωτίδας
Ερμηνεία : Απόστολος Χαζηχρήστος - Μάρκος Βαμβακάρης
Στα ρεμπέτικα συναντάμε συχνά υποκοριστικά, ειδικά
όταν ο στιχουργός αναφέρεται σε γυναίκα.
Θεωρητικά μοιάζει αταίριαστο, τόσο αντρίκειες φωνές, να προφέρουν λέξεις όπως : 'κουκλίτσα', κάνοντας όμως μια πιο προσεκτική 'ανάγνωση' των τραγουδιών,
θα διαπιστώσουμε πολλά, για τον τρόπο με τον οποίο έβλεπαν τις γυναίκες.
Άλλοτε ως αρχόντισσες, κι άλλοτε ως μέγαιρες, άλλοτε ως 'σκύλες' κι άλλοτε ως 'μανίτσες'. Κι όμως, αυτό που γίνεται φανερό από τον τρόπο που μιλούν γι αυτές
είναι πως τις αντιμετωπίζουν ως ίσες.. (στο βαθμό φυσικά και στο μέτρο που το επέτρεπαν τα δεδομένα της εποχής )... ή έστω με μια ελαφριά κλίση του βλέμματος προς τα κάτω, πάντως σίγουρα η ματιά τους δεν τις θαυμάζει κάπου ψηλά, σε κάποιο μπαλκόνι όπου η 'ευγενική κοντέσα' συνομιλεί με τα άστρα.
Η γυναίκα λοιπόν, κατά τον ρεμπέτη στιχουργό δεν είναι μια αλαφροΐσκιωτη νεράιδα, που με ποιητικά λόγια περί σελήνης και μερικά ολόδροσα άνθη, ευκόλως θα 'παραμυθιαστεί', ώστε να πέσει στην αγκαλιά του αγαπητικού της.
Είναι μια γυναίκα που κρατά στα χέρια της, τις αποφάσεις της, του πετάει κι ένα
«ίσα ρε μάγκα» άμα λάχει, κι από δω παν κι άλλοι.
Είναι γυναίκα σκληρή ενίοτε, παρότι 'κουκλίτσα', ή 'αφράτη σαν φρατζόλα', ξέρει πότε θα πει όχι και πότε θα πει ναι, και δε δείχνει να πτοείται εύκολα.
Είναι πραγματικά παράδοξο το πώς σε μια τόσο ανδροκρατούμενη εποχή, Αρσενικοί που και μόνο για μια 'λάθος' λέξη, τραβούσαν μαχαίρι και σκότωναν για την τιμή τους, σε μια εποχή με απίστευτα υπέρ-διογκωμένο
τον αντρικό εγωισμό, ο ρεμπέτης στιχουργός αναγνωρίζει το αυτεξούσιο της
γυναίκας, στις ερωτικές ( και κοινωνικές) της επιλογές.
Ακόμα κι όταν αυτές πονούν, ίσως περισσότερο τότε.
Ακόμα κι όταν αυτές κάνουν τον άντρα να ντρέπεται, περισσότερο τότε, θα έλεγα.
Τελικά αν κάνει κάποιος έναν γενναίο συγκριτικό κύκλο ακρόασης των ρεμπέτικων θα καταλήξει πως όχι μόνο δεν ακούγονται παράδοξα ή παράξενα τα υποκοριστικά αλλά ίσως ότι πιο ταιριαστό και αρχοντικό στα χείλη ενός άντρα ρεμπέτη.
Ειδικά σε αντιδιαστολή με τον σύγχρονο 'κλαρινογαμπρισμό' όπου η λέξη 'κουκλίτσα' έγινε μέχρι και βρισιά, τότε γίνεται φανερό πως ακόμα και πίσω από τους πιο σκληρούς στίχους ενίοτε και υβριστικούς, υπάρχει κάτι βαθύ που οριοθετεί τις σχέσεις των δύο φύλων : σεβασμός - αλληλοσεβασμός.
*Το βίντεο αφιερώνεται στη Μαρίνα.
Αποποίηση: Τα πνευματικά δικαιώματα της μουσικής ανήκουν στους δημιουργούς καθώς και στην εταιρεία διαχείρισης και διανομής τους. Δεν είμαι ο δημιουργός του τραγουδιού, δεν ζητώ/ διεκδικώ κάτι, το βίντεο ανέβηκε για διασκέδαση. Οι φωτογραφίες είναι από το νετ, η επεξεργασία τους έγινε από εμένα για ελεύθερη διακίνηση.
Στίχοι : Γιώργος Φωτίδας
Ερμηνεία : Απόστολος Χαζηχρήστος - Μάρκος Βαμβακάρης
Στα ρεμπέτικα συναντάμε συχνά υποκοριστικά, ειδικά
όταν ο στιχουργός αναφέρεται σε γυναίκα.
Θεωρητικά μοιάζει αταίριαστο, τόσο αντρίκειες φωνές, να προφέρουν λέξεις όπως : 'κουκλίτσα', κάνοντας όμως μια πιο προσεκτική 'ανάγνωση' των τραγουδιών,
θα διαπιστώσουμε πολλά, για τον τρόπο με τον οποίο έβλεπαν τις γυναίκες.
Άλλοτε ως αρχόντισσες, κι άλλοτε ως μέγαιρες, άλλοτε ως 'σκύλες' κι άλλοτε ως 'μανίτσες'. Κι όμως, αυτό που γίνεται φανερό από τον τρόπο που μιλούν γι αυτές
είναι πως τις αντιμετωπίζουν ως ίσες.. (στο βαθμό φυσικά και στο μέτρο που το επέτρεπαν τα δεδομένα της εποχής )... ή έστω με μια ελαφριά κλίση του βλέμματος προς τα κάτω, πάντως σίγουρα η ματιά τους δεν τις θαυμάζει κάπου ψηλά, σε κάποιο μπαλκόνι όπου η 'ευγενική κοντέσα' συνομιλεί με τα άστρα.
Η γυναίκα λοιπόν, κατά τον ρεμπέτη στιχουργό δεν είναι μια αλαφροΐσκιωτη νεράιδα, που με ποιητικά λόγια περί σελήνης και μερικά ολόδροσα άνθη, ευκόλως θα 'παραμυθιαστεί', ώστε να πέσει στην αγκαλιά του αγαπητικού της.
Είναι μια γυναίκα που κρατά στα χέρια της, τις αποφάσεις της, του πετάει κι ένα
«ίσα ρε μάγκα» άμα λάχει, κι από δω παν κι άλλοι.
Είναι γυναίκα σκληρή ενίοτε, παρότι 'κουκλίτσα', ή 'αφράτη σαν φρατζόλα', ξέρει πότε θα πει όχι και πότε θα πει ναι, και δε δείχνει να πτοείται εύκολα.
Είναι πραγματικά παράδοξο το πώς σε μια τόσο ανδροκρατούμενη εποχή, Αρσενικοί που και μόνο για μια 'λάθος' λέξη, τραβούσαν μαχαίρι και σκότωναν για την τιμή τους, σε μια εποχή με απίστευτα υπέρ-διογκωμένο
τον αντρικό εγωισμό, ο ρεμπέτης στιχουργός αναγνωρίζει το αυτεξούσιο της
γυναίκας, στις ερωτικές ( και κοινωνικές) της επιλογές.
Ακόμα κι όταν αυτές πονούν, ίσως περισσότερο τότε.
Ακόμα κι όταν αυτές κάνουν τον άντρα να ντρέπεται, περισσότερο τότε, θα έλεγα.
Τελικά αν κάνει κάποιος έναν γενναίο συγκριτικό κύκλο ακρόασης των ρεμπέτικων θα καταλήξει πως όχι μόνο δεν ακούγονται παράδοξα ή παράξενα τα υποκοριστικά αλλά ίσως ότι πιο ταιριαστό και αρχοντικό στα χείλη ενός άντρα ρεμπέτη.
Ειδικά σε αντιδιαστολή με τον σύγχρονο 'κλαρινογαμπρισμό' όπου η λέξη 'κουκλίτσα' έγινε μέχρι και βρισιά, τότε γίνεται φανερό πως ακόμα και πίσω από τους πιο σκληρούς στίχους ενίοτε και υβριστικούς, υπάρχει κάτι βαθύ που οριοθετεί τις σχέσεις των δύο φύλων : σεβασμός - αλληλοσεβασμός.
*Το βίντεο αφιερώνεται στη Μαρίνα.
Αποποίηση: Τα πνευματικά δικαιώματα της μουσικής ανήκουν στους δημιουργούς καθώς και στην εταιρεία διαχείρισης και διανομής τους. Δεν είμαι ο δημιουργός του τραγουδιού, δεν ζητώ/ διεκδικώ κάτι, το βίντεο ανέβηκε για διασκέδαση. Οι φωτογραφίες είναι από το νετ, η επεξεργασία τους έγινε από εμένα για ελεύθερη διακίνηση.
Комментарии