ουτοπία - κομμενη καρωτιδα

[irene]

Τρομαγμένη κοιτώ τον ορίζοντα με το λευκό πέπλο. Να καλύπτει το οπτικό μου πεδιο και δεν με αναγνωρίζω.
Δεν αναγνωρίζω τίποτα γύρω μου και αυτό με φρικάρει.
H φωνή στο. Κεφάλι μου φωνάζει
Μα εγώ θολομενη έχω κοκκαλωεει στο κρεβάτι φοβουμενη ότι θα την ακούσω

Φωνάζω βοήθεια μα κανείς δεν ακουει, γιατί κανεις δεν είναι πραγματικά διπλα μου.
Φωνάζω το ονομα σου μα δε βγαινει ίχνος φωνής απ μέσα μου
Ισως αυτό είναι κάποιο είδος προστασίας του εγκεφαλου μου, για να παραμείνεις μακριά μου.

Γνωρίζοντας καινούρια ατομα, μα κανένα δε με κάνει να νιώσω τοσα όσο με σένα.
Όλα μου φέρονται βαρετά και μάταια.

Περιμένοντας τον ηλεκτρικοο, θυμαμαι, εμας.
Τον πρώτο τσακωμο μας.
-δε θέλω να πιεις
-παράτα με εχω κουραστεί θέλω ν γινω
-πουλάς την ζωη σου για να γίνεις;


Μπαίνοντας στον ηλεκτρικό μου κρατάς το χέρι και μου ζητάς συγνώμη, μα... Θα λύσει αυτο το πρόβλημα;
οι πεταλούδες στο στομάχι μου ήταν μαχαίρια που μ σκισαν τα σοθηκα.

Πειριμενω στωικα μπας και γυρίσεις μα δε γυρνάς.
Δε γυρνάς.
Και πονάει.

Ένας χρόνος μετά εχωντας καταστρέψει πλήρως τη ζωή μου και ψαχνωντας να ξεχάστω μέσα από. Μικρά πράγματα, όπως αυτό το κομμάτι..

Δεν ξέρω τι προσπαθώ να κάνω αυτή τη στιγμή και γιατί μπαίνω καν στο κόπο να ξαναβγάλω κομμάτι, αφού κόβω κάθε αρτηρία μου ότι ποτέ δε θα δώσεις τη παραμικρή σημασία.

Τραγουδώ χωρίς νόημα σε μια κατάσταση χωρίς νόημα.
Η φυγή σου ειναι κόμπος στο στομάχι μου


Παίρνω τηλέφωνο μα ο συνδρομητής που καλέσατε δε χρησιμοποιείτε.
Άλλαξες κ αριθμό μαζί μ ζωή.

Ο Αντρέας μου λέει να μη περνώ τοσαχάπια.
Μα..
Τα ψυχοφαρμακα στη πλάτη μου, είναι τόσα ώστε να μη μπορώ να τα σηκώσω.

Η κρίση πανικού είναι εδώ και μου χτυπαει το κουδούνι.
Της ανοίγω και με αγκαλιάζει.
Λυποθυμω.

Ξυπνάω στο πάτωμα γεμάτη αίματα και με λιγοστή δύναμη,
τι έκανα;
Η φωνή με κυρίευσε και γω τωρα αργοσβηνω στο πατωμα μη έχοντας τη παραμικρή δύναμη να συκωθω να καλέσω βοήθεια.

Σιγά σιγά χάνομαι και γω, περνάνε εικόνες απο μπροστά μου και κάθε μία από αυτές γινοντε χαρακιά στο δέρμα και την καρδιά μου.

Η παράσταση τελείωσε και η πρωταγωνιστρια έφυγε για αλλού.
Ελπιζοντας ότι αυτό το "αλλού" θα τη λυτρώσει.
Αραγε, εσύ αγαπημένο μου ανθρωπάκι λυτρωθηκες με τη φυγή μου;