Η θλίψη της ορχιδέας - Ποίηση: Χάρης Παπασάββας

Показать описание

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΟΡΧΙΔΕΑΣ

Μην απελπίζεσαι, η νύχτα που αναζητείς
θα σε βρει χωρίς να περιμένεις

την πιο ακατάλληλη στιγμή,
μέσα στην φούρια του χρόνου.

Μην φεύγεις χωρίς εμένα ,
είμαι ο πλανήτης σου,θα σου λείψει
η περιστροφική μου ανάσα
και η γήινη μουσική των αηδονιών του δειλινού.

Πάρε μια βαθιά ανάσα ανάμεσα
στις πέρδικες της δροσιάς του πρωινού,

να νιώσεις την απέραντη αγνότητα
της ασημένιας σελήνης που πρηνηδόν κλαίει
επάνω στις γραμμές της μοναξιάς.

Σύγκρινε τον ψίθυρο των άστρων με την κραυγή
που βγαίνει απ' τον κόκκινο λαιμό της ορχιδέας.

ακόρεστοι εραστές που ξεδιάντροπα φλερτάρουν.

Η ανατολή που γεννιέται, δύση θα γίνει
και μαζί θα την αποχαιρετήσουμε
στο κροτάλισμα των αφρών του Αιγαίου

Έφυγες ; μα γιατί τόσο γρήγορα μ' άφησες μόνο
και πίνει η λευκή σελίδα το αίμα της καρδιάς μου
κι αν οι στίχοι βλαστήσουν... θα εκραγεί η θλίψη.

Αφήνω το ποίημα αυτό εδώ για σένα ,
η ποίηση σώζει αναχαιτίζοντας ξεθωριασμένα
όνειρα καθώς οι πληγές αστράφτουν,

νεκρή φύση ήταν τα ηλιοβασιλέματα
που χάθηκαν στις διαδρομές εξαντλημένα.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΑΒΒΑΣ