21o Συνέδριο - Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευάγγελος Παπανικολάου

Εισήγηση από τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Ευάγγελο Παπανικολάου, Ιεραπόστολο, με θέμα: "Η τρελή αγάπη του Θεού", στο 21ο Ιεραποστολικό Συνέδριο στις 19/8/16.

[boulakrou]

Χριστός ανέστη άγιε πατέρα Ευάγγελε την ευχή σας. Ή κατήχηση σας μας κάνετε να νιώθουμε βαθιά μες στην καρδιά μας και την πίστη μας, ακόμα περισσότερο τον ΚΎΡΙΟ ΗΜΏΝ ΙΗΣΟΎ ΧΡΙΣΤΟΎ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΈΡ
ΑΓΙΆ ΘΕΟΤΌΚΟ ΜΑΣ, και όλους τους αγίους και αγιες. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μίας ταπεινής αμαρτωλής.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός να σας χαρίζει υγεία, δύναμη και κουράγιο στο δύσκολο έργο της ιεραποστολης και της ορθόδοξης Χριστιανοσύνης στην σημερινή δύσκολη εποχή.
Χρόνια πολλά την ευλογία των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης . Την ευχή σας άγιε πατέρα Ευάγγελε.

[aliasanon]

Θαυμάζω τον ενθουσιασμό και την αγάπη στην ψυχή του που έχει αυτός ο άνθρωπος

[ΙΩΑΝΝΗΣΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ-ψδ]

Να λέμε την παντοδύναμη ευχή


Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ Θεού ελέησον με τον αμαρτωλό και Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

[s.-g.k.]

Διαφωνώ με το 27:07, όπου λέγεται ότι ο Θεός δεν χαίρεται.
Γιατί λέει στον Απόστολο "ο καρπός του Πνεύματος έστι...χαρά...". Επίσης στό Ευαγγέλιό λέει "...τότε ηγαλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς...".

[faethonilius]

Χαιρεται! Εννοει ο Γεροντας δεν εχει χαρα ο Θεος ως ανθρωπινη αισθηση, δηλα δει, ο Θεος ειναι τελειος, και ως τελειος ειναι αγαπη, η αγαπη, η Θεικη αγαπη -οχι η ανθρωπινη, ειναι η αρχη των παντων, θα μπορουσε να εκφραστει καποιος ανθρωπινως και να πει πως ο Θεος ευφραινεται επι το αγαθον! Η ανθρωπινη χαρα ειναι πολλες φορες αιτιος κακων, ο κακος ανθρωπος πολλες φορες χαιρεται επι το κακο, αρα αυτη η χαρα ειναι ανθρωπινη ατελης αισθηση που μπορει να διεστραφει προς το κακον. Στο Ευαγγγελικο κειμενο λεγεται ξεκαθαρα καρπος του Αγιου Πνευματος η χαρα, ποια χαρα? Η Θεικη χαρα, η οποια ειναι δωρο Θεου, οχι ανθρωπινη αισθησις. Ιω. 14, 27 Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν.

[mariahadjinicolaou]

Υπαρχει αντηχηση δεν ακουγονται καθαρα οι λεξεισ

[constantinsiarapis]

The Word of God is a complex unity. The different items and the various kinds of material which make it up—laws, promises, liturgies, genealogies, arguments, meditations, visions, aphorisms, homilies, parables and the rest—do not stand in Scripture as isolated fragments, but as parts of a whole. Every text has its immediate context in the passage from which it comes, its broader context in the book to which it belongs, and its ultimate context in the Bible as a whole; and it needs to be rightly related to each of these contexts if its character, scope and significance is to be adequately understood.