Βασιλης Παπακωνσταντινου - Φοβαμαι Full Album

[geoaiva]

1. Κουρσάρος 0:00
2. Πρώτη Μαΐου 5:46
3. Θα φύγεις μοναχή 8:57
4. Τσιφτετέλι αυτόνομον 11:36
5. Χαράματα Ομόνοια 14:42
6. Στέλλα 17:05
7. Σεμπάστιαν 21:10
11. Φοβάμαι 26:38
8. Ο τρελλός 33:27
9. Σ' ακολουθώ 36:06
10. Πρέβεζα 39:26
11. Φοβάμαι 42:42

[joesmar]

Δισκος διαμαντι που ολα τα τραγουδια ειναι ενα και ενα δεν μια ειδικη ομως αναφορα στον Καρυωτακη και στην επιβλητικη και θλιβερη πρεβεζα...

[sofiatsa]

Απο 4/5 χρονων φαν φτασαμε 40 ΜΠΙΛΑΡΑ ! ΘΑ ΦΥΓΕΙΣ ΜΟΝΑΧΗ απεαντη κομματαρα !

[giorgosk]

Φωνάρα, μουσικάρες, ενορχηστρώσεις μοναδικές... τι να πεις. Τα είχε όλα ο τύπος σε μία εποχή που άλλοι δεν πλησίαζαν καν αυτη την ποιοτητα. Σοκαριστική ποιότητα. Παιχταράδες

[stratosantivirus]

Απ' την δεκαετία του 80 δίσκος που σημάδεψε γενιές ολόκληρες, η ερμηνεία του Βασίλη αξεπέραστη.

[giorgospetinarelis]

Το LP αυτό σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή (από το 1982 που βγήκε). Είχα τρελαθεί σαν 13άρης προέφηβος όταν το πρωτάκουσα ένα απόγευμα σε κάποιο σταθμό, χαλαρώνοντας πριν τη μελέτη μαθημάτων της Β΄ Γυμνασίου. Ήταν το LP-ύμνος της εύπεπτης (με την καλή έννοια) rock της εποχής μου. Τρελό R-play στο (αποκλειστικά κρατικό τότε) ραδιόφωνο και σίγουρα μια ελληνική ροκ που πριν (με εξαίρεση την Παύλο Σιδηρόπουλο), ΔΕΝ είχαμε ακούσει τόσο εύληπτα και μελωδικά. Ναι, ο Βασίλης έδειχνε ότι μπορεί να ''περάσει'' τον έτσι κι αλλιώς πολύ αξιόλογο Παύλο, αφήνοντας για πάντα ''πίσω'' του το έντεχνη ελαφρολαϊκή μπαλάντα με Μίκη Θεοδωράκη κλπ, τα ''αγροτικά'' του Μπακαλάκου κλπ, όπου σε κείνες τις φωνητικές ''φόρμες'' δεν μπορούσε φυσικα να αναδειχθεί το μεγαλείο της συγκλονιστικής hard rock φωνής του, που είναι ανώτερη πολλών hard rock τραγουδιστών της διεθνούς σκηνής ακόμα και του heavy metal, το οποίο αν ήθελε θα μπορούσε να υπηρετήσει άνετα! Eπίσης ο Βασίλης ''πέρασε'' στη ψυχή μας με τον καλύτερο από οποιονδήποτε συνάδελφό του τον κοινωνικό προβληματισμό των νέων της εποχής νυν 55-60άρηδων, με βαθιά συναισθήματα. Σπουδαίος άνθρωπος με γοητευτικό attitude επιτηδευμένης ανασφάλειας μαζί με μια δόση αυτοάγνοιας του απίστευτου ταλέντου του, βάσει σεμνότητας. Νομίζω ΔΕΝ υπάρχει καλύτερος μελωδικός hard rocker στην Ελλάδα με την κλασική πρωταρχική έννοια του είδους. Μαζί με το Σιδηρόπουλο, ό, τι καλύτερο έβγαλε αυτός ο τόπος στη rock σκηνή. (Φυσικά δεν υποτιμώνται και άλλοι αξιόλογοι rockers ακόμα και της περιόδου των πολύ δύσκολων seventies αλλά κανείς τους δεν είχε την τεχνική μαζί με το βαθύ συναίσθημα των Βασίλη/Παύλου)