ΤΑ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ( Ο Πλάτανος ΄Τάμικος με το κλαρίνο του Μεγάλου Νίκου Καρακώστα 1936 )

ΤΑ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ
( Ο Πλάτανος με το κλαρίνο του Μεγάλου Νίκου Καρακώστα 1936 )

Η Παρουσία του Νίκου Καρακώστα στα δημοτικά μας τραγούδια με το ξεχωριστό παίξιμο έχει μια επάρκεια που δεν την συναντάς εύκολα.
Το παίξιμο του απαλλαγμένο από τσαντιρορυθμούς, από άχρηστα στολίδια δονούν την ψυχή μας, μας ταξιδεύουν σε κόσμους μαγικούς, μας απογειώνουν.
Είναι μεγάλος καλλιτέχνης γι’ αυτό οι εκτελέσεις του είναι αξεπέραστες.
Και σαν οικογενειάρχης ήταν επιτυχημένος τα μισά από τα παιδιά του σπούδασαν
και μάλιστα δυο του παιδιά έφτασαν στο βαθμό του Στρατηγού και του Πτεράρχου.
Στο τέλος τα παιδιά του, του είχαν εξασφαλίσει εισόδημα να μην δουλεύει.
Όμως το μεράκι που πάντα τον ακολουθούσε δεν τον άφηνε.
Έτσι ο χάρος τον ξεγέλασε και τον πήρε πάνω σε μια ευτυχισμένη στιγμή, πάνω σε γλέντι. Και με τους φίλους και συνεργάτες του ήταν αγαπητός και ανοιχτόκαρδος.
Ποτέ του δεν πρόδωσε δεν στεναχώρησε και δεν πίκρανε φίλο του. Σήμερα που το δημοτικό τραγούδι μπαίνει και στο ακουστικό μενού των νέων μας όλοι ψάχνουν να μάθουν τη τέλος πάντων είχε αυτό το παλιό δημοτικό τραγούδι που δεν έχουν τα σημερινά.
Είναι εύκολο να το πεις Οι παλαιότεροι βρίσκονταν σε άμεση επαφή με τους καημούς και τα μεράκια, τους πόθους και τις λαχτάρες του λαού μας. Έβλεπαν άκουγαν και τραγουδούσαν. Οι οργανοπαίχτες κοιμόταν κι’ αυτοί δίπλα τους περνούσαν δίπλα τους έφταναν οι ανάσες τους κοντά τους και μαζί με το φυσικό περιβάλλων οι δοξαριές του βιολιού, οι νότες του κλαρίνου και το παίξιμο του λαούτο είχαν το πάντρεμα της φύσης. Σήμερα ακούν, βλέπουν, και ονειρεύονται μέσα στα κουτιά των πολυκατοικιών και δεν βλέπουν ούτε τα άστρα στον ουρανό πως λοιπόν να παίξει κάποιος το ίδιο;

εργασία 27 Φλεβάρη 2006
του
Μίμη Οικονόμου
Αν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα, είναι όσων τα κατέχουν Εγώ καμία αξίωση οικονομική δεν έχω

[ΣπύροςΣπανός-δρ]

Γιασου φίλε μου με τα παλαιότερα τραγούδια τού τόπου μας .ΠΡΑΒΟ.

[ΣπύροςΣπανός-δρ]

Αυτά είναι τα καλύτερα.Αν όμως είχαμε και Εσκενάζι 1935 καλύτερα.