Στέλιος Καζαντζίδης - Σαν συννεφιασμένη μέρα - Official Audio Release

Βρείτε το Στέλιος Καζαντζίδης - Σαν συννεφιασμένη μέρα από τον δίσκο Τα τραγούδια της Αμερικής στα:

Ξεπερνώντας τα 50 χρόνια ελληνικής μουσικής ιστορίας, στο κανάλι Ελληνικό Τραγούδι βρίσκονται σημαντικές στιγμές του ελληνικού τραγουδιού από τα '60s έως και σήμερα, με συμπράξεις σπουδαίων τραγουδιστών, συνθετών και στιχουργών που άφησαν εποχή.

Στο κανάλι Ελληνικό Τραγούδι θα βρείτε συγκεντρωμένο έναν από τους σπουδαιότερους και πιο πολυποίκιλους καταλόγους της ελληνικής μουσικής σκηνής.

Στίχοι - Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης

Στίχοι
Σαν συννεφιασμένη μέρα
Μοιάζει η δόλια μου η καρδιά
Από τότε που’χεις φύγει
Κι είσαι τόσο μακριά

Κλαίω και πονώ
Η ζωή κι αν μας χωρίζει
Μην θαρρείς πως σε ξεχνώ
Αχ τι βαρύς καημός
Αχ που είν’ο χωρισμός

Όσοι μ’ακούν να τραγουδώ
Τραγούδια πονεμένα – αμάν
Βουρκώνουνε τα μάτια τους
Και κλαιν μαζί μ’ εμένα

Με υπομονή προσμένω
Και λαχτάρα στην καρδιά
Να γυρίσεις πάλι πίσω
Στην δική μου αγκαλιά

Στέλιος Καζαντζίδης - Σαν συννεφιασμένη μέρα | Stelios Kazantzidis - San synnefiasmeni mera - Official Audio Release

[marialoupos]

Ο μεγαλύτερος από τότε που σε χάσαμε Στέλιο μου καλή αναπαφση καρδούλα μου ποτέ δεν σέ ξεχνάμε 2023απο.αυστραλια

[ΔημητριοςΜήτσης-γδ]

Αυτός ο άνθρωπος είναι
να μην τον ακούσεις γιατί
σε κάνει να κλαίς. Το 1969
εκεί στην Λένορμαν κάτω
απ' την πλατεία Καραϊσκά
κη, Αθήνα, καθομουνα σε
ένα καφενείο με πολύ με
γαλη πίκρα γιατί με είχαν
κόψει η επιτροπή να πάω
Γερμανια. Είχα 20 μέρες
παντρεμένος κη γυναίκα
μιυ είχε φύγει για την Γερ
μανία. Δίπλα απ' το καφε
νειο, ήταν ενα συνεργείο,
και σε ενα αυτοκίνητο εκεί

[ΔημητριοςΜήτσης-γδ]

συνεχίζω, εκεί στην Λένο
ρμαν, σε ένα αυτοκίνητο
που το φτιάχνανε, είδα
έναν γνωστό άτομο και
ρώτησα έναν πιτσιρικά
πιυ δούλευε εκεί, ' Ρε εσύ
ο Καζαντζίδης είναι αυτός; ναι μου λέει αυτός
είναι ο Στελιος' Τότε πήγα
στο αμάξι του, ήταν μέσα
και τραγουδούσε. Έκλεγα
και τον κοιτούσα, βγαίνει
από το αμάξι και μου λέει:
γιατί κλαίς, τι έπαθες; Δεν μπορούσα να του απα
ντησω, αλλά του είπα: Δεν το πιστεύω ότι είσαι
εδώ μπροστά μου, Είσαι
για μένα ο Θεός μου και
όλη την ημέρα τραγουδώ
τα δικά σου τραγούδια. Με αγκάλιασε και του ειπα την ιστορία μου. Μου
είπε τί να κάνω κι εγώ τον ευχαρίστησα. Τώρα αν θέλετε το πιστεύετε.
Ξέχασα και την Γερμανία
και την γυναίκα μου, από
την χαρά που είδα αυτόν
άνθρωπο, τον πατέρα του
λαϊκού τραγουδιου. Έτσι
ξαναπήγα στην επιτροπή,
και εξήγησα στο Γερμανό
που ήταν υπευθυνος, και
με ' περασε ' Φαντάζεστε
την χαρά μου. Μέσα στο
καράβι, δεν σταμάτησα να
τραγουδώ Στέλιο, γιατί η
φωνή μου μοιάζει του
Στέλιου πάρα πολύ. Είχα
πάει και στο Δερβενιώτη
με άκουσε, και μου είπε να
καλλιεργήσω την φωνή
μου, αλλά δεν μου άρεσε η
νυκτερινή ζωή κι γι' αυτό
έφυγα για Γερμανία.

[xii]

Τετοια γωνιά δεν θα ξανακούσεις στόναιώνα τον άπαντα.