σούπερ.όρε x λου - ΜΠΟΥΜ

μπιτ, σύνθια: σ.όρε
αρτγουορκ: ManRo Zouu

[mosla]

Μεσά στον χώρο τώρα χάνομαι και φέυγω
Σε κοιτώ και κάτω
Κάνω δε σε φτάνω καν
Δεν είμαι καλά
Μάλλον δεν είμαι αρκετά
Δεν είμαι αρκετά
Είμαι ρολόϊ και χτυπαώ
τικ-τακ τικ-τακ κάνω
Περιμένω να εκραγώ
Περιμένω νύχτα μέρα να βρώ τον υρμό
Και είμαι γεμάτη θυμό και είναι σκληρό σκηνικό
Έχω γεμίσει απο σκοτάδι πιάσε με πριν το κενό
Θέλω να μπορώ να βγώ χωρίς τον ιλιγκό
Θα θελά να κάνω πλάνα μόνο για να σου τα πώ
΄Έχω κολλήσει στο μυαλό μου
Κάνω κύκλους προσπαθώ να θυμηθώ
Το κάθε γέλιο σου πριν κοιμηθώ
Είναι καλό που φέυγεις
Και μην το σκεφτείς
Έχει τελείωσει και ο καπνός
Δεν έχεις και να πιείς
Στο δρόμο μη σκεφτείς οσα μας είπες
Είμαστε εδώ προσέχουμε μη πέσουμε
Στις τρύπες, τρύπιες
Πηγαίνω τώρα σφίγγω χέρια σφίγγω δόντια ναι
Ξέρω πως όλα τελείωνουν δεν αγχώνομαι
Ξέρω πως θα πάει ξέρω πως κάπως θα βγεί
Το μόνο που δεν έχω είναι
Υπομονή ναι
Έλα κοντά μου και θα δούμε
Έτσι κι αλλιώς το τέλος μας εκπροσωπούμε μπουμ
Έλα κοντά μου και θα δούμε
Έχω γεμίσει και στο πρώτο δάκρυ μάς
Θα εκραγούμε
Μπουμ μπουμ μπουμ

Κάνω πιο πέρα δε κοιτώ στα μάτια
Ματιά αγχωμένη πουθενά με προσπερνάς κομμάτια
Κομματιασμένη θολωμένη μέρα ερχεταί και φέυγει
Χαρόυμενη σε πέτυχα και πάλι μεθυσμένη
Και τι γυρεύουν απο μάς
Μετράς τις λέξεις δε τρομάζεις προχωράς
Σβηστά φώτα φωνές και χόρτα
Σε βρήκε το τέλος του κόσμου εδώ να μου χτυπάς τη πόρτα
Δε μπάινεις μέσα έχεις ξαπλώσει στο διάδρομο
Τα ραπ και (?) στο τετράδιο με τους παλιούς σου στίχους και αϊ στο διάολο
Εκείνο το δωμάτιο που σου θυμίζει τους παλιούς σου φίλους ξέχνα το
Εδώ θα φτιάξουμε μια πόλη απο δάκρυα
Τα παράθυρα θα είναι φτερά και τα διαμερίσματα
Θα πετάν ψηλά στα σύννεφα
Θα ψαρεύεις περιστέρια απτά σύρματα
Πεφτούν οι τοίχοι όλοι μαζί
Καταραμένη εποχή
Που τέτοια τύχη εγω και εσύ
Γραφούμε στίχους στην αυλή
Και μου θυμίζει αυτή η φωνή
Λεεί θα πεθάνει μόνη
Μόνη εσυ μόνη εγώ
Κι αν έχεις ένα λεπτό
Θα ήταν δανεικό
Ήθελα κάτι να σου πώ
Αλλά το ξέχασα ότι μίσεις το μέτρο
Μέτρα τις ώρες πως περνάν
Χτυπάν οι λέξεις και στο άιμα σου κυλάν
Αδειάζει η μέρα και ρωτάν
Πότε θα πέσουν να μας φάνε