Θα με νιώσεις

Κάποιοι δεν ζούνε για τον εαυτό τους
Ψάχνουν τριγύρω να γεμίσουν το κενό τους
Κενό που ξεκινά απ'το εγώ τους
Εγώ που ξεκινά απ΄το κενό τους
Χαμένο μες στα ψέμματα "εγώ"
Γι'αυτό και δεν υπάρχει "δεν μπορώ"
Χτισμένο είδωλο αρχαίο μέσα σε ναό
Η Αλήθεια ξεπλένει κι αδυνατίζει το "εγώ"
Θα με νιώσεις όταν πεις δεν μπορώ
Όταν πέσεις στα γόνατα και κλάψεις θα με νιώσεις αδερφό
Η αυτάρκεια ανεπάρκεια με διάρκεια εφ'όρου ζωής
Να είσαι ειλικρινής

Κάτι που αναμφίβολλα έχουμε κοινό είναι ο πόνος, η άγνοια για το αληθινό
Θα με νιώσεις όταν νιώσεις πως σε νιώθω
Και θα νιώσουμε γιατί είναι γραφτό

Κάτι που αναμφίβολλα έχουμε κοινό είναι ο πόνος, η άγνοια για το αληθινό
Θα με νιώσεις όταν νιώσεις πόσο ψέμμα
Και θα νιώσουμε γιατί είναι γραφτό

Γιατί το πίστεψες και είδες
Ξεκίνησες και πήγες
Τα μάτια σου βάλθηκαν να κλέψουνε παγίδες
Τα βήματά σου θέλησαν να κόψουν καταιγίδες και ανέμοι
Να σε σκοτίσουν ήρθαν πλανεμένοι
Την αλήθεια σου να θάψουν κι από πάνω της να αράξουν
Ο λόγος σου η φλόγα αναμένη
Καταδικασμένη σου'παν είσαι ψυχή
Κι ανήμερα του θανάτου σου εσύ πετάρισες ζωή

Κάτι που αναμφίβολλα έχουμε κοινό είναι ο πόνος, η άγνοια για το αληθινό
Θα με νιώσεις όταν νιώσεις πόσο ψέμμα
Και θα νιώσουμε γιατί είναι γραφτό

Κάτι που αναμφίβολλα έχουμε κοινό είναι ο πόνος, η άγνοια για το αληθινό
Θα με νιώσεις όταν νιώσεις πως σε νιώθω
Και θα νιώσουμε γιατί είναι γραφτό

Κάποτε ήσουνα μικρή κι ήμουν μικρός κι εγώ κι ήμασταν μόνοι στον Παράδεισο αγαπημένοι τόσο
Τώρα μεγαλώσαμε κι αλλάξαμε κι οι δυο κι ενώ η αγάπη ζωντανή εμείς νοσούμε από την νόσο
Πώς να κατορθώσω να σε κάνω να το δεις, θέλουμε μόνο αγάπη, είμαστε ασθενείς χωρίς
Θεέ μου, εύχομαι στο τέλος να συναισθανθείς και πριν να'ναι αργά να νιώσεις κι αυτό να το μοιραστείς

Τώρα σε κρύους δρόμους πάλι τριγυρνώ όμως μέσα δεν κρυώνω σέβομαι και αγαπώ
Κι έχω συνήθως μια ιδέα στο μυαλό, κι όλο κάπου καταλήγω όσο τον κόσμο εξερευνώ
Μακάρι να ήσαστε όλοι εδώ
Μακάρι να'χαμε ενότητα χωρίς εγωισμούς
Την καρδιά μου τρέφει τώρα ο νους
Φέρνοντας τέτοιους συνειρμούς νικώ ποιητές και στιχουργούς

Κάτι που αναμφίβολλα έχουμε κοινό είναι ο πόνος, η άγνοια για το αληθινό
Θα με νιώσεις όταν νιώσεις πως σε νιώθω
Και θα νιώσουμε γιατί είναι γραφτό

Κάτι που αναμφίβολλα έχουμε κοινό είναι ο πόνος, η άγνοια για το αληθινό
Θα με νιώσεις όταν νιώσεις πόσο ψέμμα
Και θα νιώσουμε γιατί είναι γραφτό