' Του Λαζάρου στην Κόνιτσα '

Το Σάββατο του Λαζάρου υπήρχε το έθιμο , τα παιδιά, δύο πάντα μαζί , να περιέρχονται όλα τα σπίτια για να πουν στους νοικοκυραίους το τραγούδι του Λαζάρου και να ευχηθούν καλό Πάσχα. Το ένα κρατούσε το καλάθι στολισμένο με χλόη και λουλούδια στο οποίο έβαζαν τα αυγά, το άλλο την ¨Τζουμάκα¨ που ήταν ένα είδος ελαφρού ροπάλου, δηλαδή ένα μακρύ ίσο ξύλο σαν μπαστούνι, συνήθως από κρανιά για να είναι ανθεκτικό που κατέληγε σε έναν μεγάλο ρόζο. Με την Τζουμάκα χτυπούσαν τις εξώπορτες και προφυλάσσονταν και από κανένα επιθετικό σκύλο .
Τραγουδούσαν του Λαζάρου το τραγούδι ή κανένα άλλο ανάλογα με την οικογένεια . Εάν π.χ η οικογένεια είχε κορίτσι σε ηλικία γάμου τραγουδούσαν το εξής :
¨ Εδώ έχουν κόρη όμορφη, θέλουν να την παντρέψουν Της τάζουν τον γιο του Βασιλιά , τάζουν τον γιο του Ρήγα.
Δεν θέλει γιο του Βασιλιά, δεν θέλει γιο του Ρήγα.
Μόν ΄ θέλει το αρχοντόπουλο με τους πολλούς παράδες κλπ.
Αφού τελείωνε το τραγούδι εύχονταν στους οικοδεσπότες χρόνια πολλά και καλό Πάσχα, αυτοί δε τους έδιναν ένα ή δυο αυγά.
Το ωραίο αυτό έθιμο καταργήθηκε στα 1917 που τότε λόγω πολέμου και του αποκλεισμού που έκαναν οι μεγάλες δυνάμεις , οι κάτοικοι της Ελλάδος υπέφεραν πολλές στερήσεις.
Από το βιβλίο του Τάκη Παπαδημούλη ¨ Η Κόνιτσα που έσβησε ¨ Αθήνα 1972 .