'' Κελάηδησε πουλάκι...''[ Ποίημα,από τήν συλλογή τού Γιάννη Ψυχογιού ] Ανάγνωση κάτω.(Περισσότερα)

Η καρδιά μου,πάντα κούφιος ουρανός...
Κι'ή απεραντοσύνη σύγκρυο καί φοβος!
Βασίλειο τό τίποτα...
Τό πουθενά,ζωγραφική σέ πίνακα...Αφηρημένη τέχνη!..

Μά νά!..Εκεί στό βάθος αχνοφαίνεται,
κλαδί από τό μάτι ξεγραμμένο.
Μοιραίο λάθος,τού ζωγράφου ή πινελιά...
Κι'ένα πουλάκι έκατσε,σέ κείνο τό κλαδάκι!..

Ημουν εγώ ή ζωγραφική!..Η άχρωμη ζωή μου...
Χρόνος δίχως ξημέρωμα καί μεσημέρι.
Αυθαίρετη μορφή,μπροστά σέ μαύρο φόντο...
Μά νά πού τό κελάηδησμα,χρωμάτισε τόν τοίχο!

Ηρθες εσύ...Ο αγιασμένος ό σκοπός σου!
Κι'έσβησες τό δικό μου πουθενά.
Τό αγέρι βάλθηκε τόν τόπο νά φρεσκάρει,
στέλνοντας στό ανάθεμα,τίς ψεύτικες συμπόνοιες...

Κελάηδησε πουλάκι,πάνω σέ κείνο τό κλάδί,
καί τό νερό στ'αυλάκι,άρχισε νά κυλά...
Σκεπάστηκε τού κόσμου τ'ανίερο τραγούδι,
καί τό στιχάκι τής σιωπής,έγίνηκε λαλιά ζωής!