filmov
tv
Σωκράτης Μάλαμας-Αράχνη,''Άνοδος 7/12/13''

Показать описание
Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013
''Άνοδος Live Stage'', Αθήνα
Ο Σωκράτης Μάλαμας στο φινάλε των εμφανίσεων του στην ''Άνοδο'' τον Νοέμβριο & Δεκέμβριο του 2013!
Μαζί του οι:
Λυδία Μάλαμα & Λαμπρινή Καρακώστα / τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης / κρουστά
Γιάννης Παπατριανταφύλλου / κοντραμπάσο
Νίκος Παραουλάκης / νέυ
Φώτης Σιώτας / βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης / λαούτο, μπουζούκι
Ηχοληψία / Βαγγέλης Λάππας, Γιάννης Ρούσσος
Φωτισμοί / Χρήστος Λαζαρίδης, Βασίλης Πουφτής
Επιμέλεια σκηνής / Δημήτρης Κατέβας
Αράχνη
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πιασμένος σε παγίδα κι έχουν περάσει χρόνια
στην πόρτα σου γυρνάω κάθε πρωί.
Στη σκέψη σου αρρωσταίνω, στέκω, βαριανασαίνω,
θυμάμαι όταν σε είχα πρωτοδεί...
Δε μένει εδώ κανείς,
μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια.
Δε μένει εδώ κανείς,
σκληρό το φως που ξημερώνει,
σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
και με λιώνει.
Ξεπούλησα το νού μου κορόϊδο του εαυτού μου
αράχνη σ' ακατοίκητο ουρανό
νομίζω τα `χω χάσει δε σ' έχω ξεπεράσει
κοιτάζω το κουδούνι σου: αδειανό.
Δε μένει εδώ κανείς,
μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια
Δε μένει εδώ κανείς,
σκληρό το φως που ξημερώνει,
σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
και με λιώνει.
''Άνοδος Live Stage'', Αθήνα
Ο Σωκράτης Μάλαμας στο φινάλε των εμφανίσεων του στην ''Άνοδο'' τον Νοέμβριο & Δεκέμβριο του 2013!
Μαζί του οι:
Λυδία Μάλαμα & Λαμπρινή Καρακώστα / τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης / κρουστά
Γιάννης Παπατριανταφύλλου / κοντραμπάσο
Νίκος Παραουλάκης / νέυ
Φώτης Σιώτας / βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης / λαούτο, μπουζούκι
Ηχοληψία / Βαγγέλης Λάππας, Γιάννης Ρούσσος
Φωτισμοί / Χρήστος Λαζαρίδης, Βασίλης Πουφτής
Επιμέλεια σκηνής / Δημήτρης Κατέβας
Αράχνη
Στίχοι: Σωκράτης Μάλαμας
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πιασμένος σε παγίδα κι έχουν περάσει χρόνια
στην πόρτα σου γυρνάω κάθε πρωί.
Στη σκέψη σου αρρωσταίνω, στέκω, βαριανασαίνω,
θυμάμαι όταν σε είχα πρωτοδεί...
Δε μένει εδώ κανείς,
μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια.
Δε μένει εδώ κανείς,
σκληρό το φως που ξημερώνει,
σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
και με λιώνει.
Ξεπούλησα το νού μου κορόϊδο του εαυτού μου
αράχνη σ' ακατοίκητο ουρανό
νομίζω τα `χω χάσει δε σ' έχω ξεπεράσει
κοιτάζω το κουδούνι σου: αδειανό.
Δε μένει εδώ κανείς,
μόνο τα δέντρα μείναν ίδια
κι άδειοι δρόμοι με σκουπίδια
Δε μένει εδώ κανείς,
σκληρό το φως που ξημερώνει,
σα μεθυσμένο μ' ανταμώνει
και με λιώνει.