filmov
tv
'Δεν θέλω να γίνω μάνα Πώς θα βρω έναν ταιριαστό σύντροφο;' Vlog 5/6 /19

Показать описание
Απάντηση στην επιστολή:
Αγαπημένη μου κυρία Θέκλα καλημέρα και χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη, με υγεία, χαρά κι ευτυχία σε εσάς και την οικογένειά σας! Καλό Πάσχα να έχετε και να περάσετε όμορφα με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Σκέφτηκα να σας γράψω, γιατί ήθελα να σας μιλήσω σχετικά με το βιβλίο σας "Χαρούμενη μαμά, χαρούμενα παιδιά" το οποίο διάβασα πρόσφατα. Καταρχήν πέρα από ότι μου άρεσε πάρα πολύ για την αμεσότητα του λόγου και την απλότητα της γραφής, χαίρομαι πολύ που επιτέλους παρουσιάστηκε και η άλλη όψη της μητρότητας, η όχι και τόσο ευχάριστη, η απαλλαγμένη από τόνους υπερβολής όσον αφορά το πόσο σε ολοκληρώνει η απόκτηση παιδιών, η ανθρώπινη, η ρεαλιστική. Σας έχω ξαναστείλει mail σχετικά με αυτό το θέμα, γιατί είναι κάτι που με βασανίζει, καθώς συγκρούονται μέσα μου 2 δυνάμεις: από τη μία η βαθύτερη ενστικτώδης επιθυμία να μην αποκτήσω παιδιά και από την άλλη οι τύψεις και οι ενοχές οι οποίες είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης που δεχόμαστε από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον ως γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας να αποκτήσουμε παιδιά γιατί μόνο έτσι θα έχει νόημα η ύπαρξή μας σε αυτό τον πλανήτη.
Διαβάζοντας το βιβλίο σας, συνειδητοποίησα αυτό που ήδη ήξερα βαθιά μέσα μου από την στιγμή που ενηλικιώθηκα: ότι δεν έχω το ψυχικό σθένος, την υπομονή και τον χρόνο να αφιερωθώ αποκλειστικά με το μεγάλωμα ενός παιδιού, καθώς είναι κάτι που μου δημιουργεί μεγάλο άγχος, πίεση και δυσαρέσκεια και μόνο στη σκέψη.
Να πρέπει να συντονίζω και να κανονίζω τη ζωή μου με βάση τις ανάγκες και τις απαιτήσεις ενός μικρού παιδιού. Εγωϊστικό; Μπορεί. Είναι όμως ειλικρινές.
Δεν εκφράζομαι ανοιχτά γι'αυτήν την πεποίθηση όμως σε άτομα που έχουν άλλες αντιλήψεις.
Στους γονείς μου για παράδειγμα, σε φίλους και συγγενείς που θεωρούν αυτονόητο ότι σκοπός του ανθρώπου είναι αφού τελειώσει τις σπουδές, να βρεί εργασία και τέλος να κάνει οικογένεια.
Δεν ξέρω αν αυτή μου επιλογή θα μου στερήσει μελλοντικά την ευτυχία, αφού όπως ισχυρίζονται όλοι "τα παιδιά φέρνουν την ευτυχία", αυτό που ξέρω είναι ότι δεν μου ταιριάζει αυτός ο τρόπος ζωής. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι ευθυνόφοβη ή ότι θέλω να ζήσω σαν μοναχός στο Άγιον Όρος.
Το πρόβλημά μου και γι'αυτό σας γράφω είναι η εύρεση συντρόφου που να θέλει το ίδιο.
Πολλοί νέοι άντρες που ίσως να μην σκέφτονται σε αυτή τη φάση της ζωής τους το να κάνουν οικογένεια, κάποια στιγμή θα το θελήσουν και τότε θα υπάρχει το εξής δίλημμα: να κάνουμε αυτό που θέλει ο σύντροφός μας για να μην τον χάσουμε, ή επειδή τον αγαπάμε πολύ (ακόμα κι αν δεν μας βγαίνει)ή να ακολουθήσουμε τις βαθύτερες επιθυμίες μας με συνέπεια να μείνουμε μόνοι μας;
Γνωρίζω ότι υπάρχουν και άντρες οι οποίοι δεν θέλουν παιδιά, αλλά πιστεύω ότι είναι η μειοψηφία, όπως ισχύει και με τις γυναίκες. Πόσο πιθανό είναι να γνωρίσει μία γυναίκα, έναν άντρα, να τον ερωτευτεί για όλες εκείνες τις αρετές που έχει στην εμφάνιση και τον χαρακτήρα του, ο οποίος να θέλει παράλληλα να είναι σε μία μονογαμική και συντροφική σχέση, αλλά να μην θέλει παιδιά;
Δεν είναι και πολύ συχνό φαινόμενο. Τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Όταν είμαστε ερωτευμένες με κάποιον που θέλει παιδιά, αλλά εμείς δεν θέλουμε; (Εκτός αν βρούμε κανέναν ωραίο Σουηδό και λυθεί το πρόβλημα!)Θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα αν σας είναι εύκολο. Με ενδιαφέρει η άποψή σας.
Αγαπημένη μου κυρία Θέκλα καλημέρα και χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη, με υγεία, χαρά κι ευτυχία σε εσάς και την οικογένειά σας! Καλό Πάσχα να έχετε και να περάσετε όμορφα με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Σκέφτηκα να σας γράψω, γιατί ήθελα να σας μιλήσω σχετικά με το βιβλίο σας "Χαρούμενη μαμά, χαρούμενα παιδιά" το οποίο διάβασα πρόσφατα. Καταρχήν πέρα από ότι μου άρεσε πάρα πολύ για την αμεσότητα του λόγου και την απλότητα της γραφής, χαίρομαι πολύ που επιτέλους παρουσιάστηκε και η άλλη όψη της μητρότητας, η όχι και τόσο ευχάριστη, η απαλλαγμένη από τόνους υπερβολής όσον αφορά το πόσο σε ολοκληρώνει η απόκτηση παιδιών, η ανθρώπινη, η ρεαλιστική. Σας έχω ξαναστείλει mail σχετικά με αυτό το θέμα, γιατί είναι κάτι που με βασανίζει, καθώς συγκρούονται μέσα μου 2 δυνάμεις: από τη μία η βαθύτερη ενστικτώδης επιθυμία να μην αποκτήσω παιδιά και από την άλλη οι τύψεις και οι ενοχές οι οποίες είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης που δεχόμαστε από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον ως γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας να αποκτήσουμε παιδιά γιατί μόνο έτσι θα έχει νόημα η ύπαρξή μας σε αυτό τον πλανήτη.
Διαβάζοντας το βιβλίο σας, συνειδητοποίησα αυτό που ήδη ήξερα βαθιά μέσα μου από την στιγμή που ενηλικιώθηκα: ότι δεν έχω το ψυχικό σθένος, την υπομονή και τον χρόνο να αφιερωθώ αποκλειστικά με το μεγάλωμα ενός παιδιού, καθώς είναι κάτι που μου δημιουργεί μεγάλο άγχος, πίεση και δυσαρέσκεια και μόνο στη σκέψη.
Να πρέπει να συντονίζω και να κανονίζω τη ζωή μου με βάση τις ανάγκες και τις απαιτήσεις ενός μικρού παιδιού. Εγωϊστικό; Μπορεί. Είναι όμως ειλικρινές.
Δεν εκφράζομαι ανοιχτά γι'αυτήν την πεποίθηση όμως σε άτομα που έχουν άλλες αντιλήψεις.
Στους γονείς μου για παράδειγμα, σε φίλους και συγγενείς που θεωρούν αυτονόητο ότι σκοπός του ανθρώπου είναι αφού τελειώσει τις σπουδές, να βρεί εργασία και τέλος να κάνει οικογένεια.
Δεν ξέρω αν αυτή μου επιλογή θα μου στερήσει μελλοντικά την ευτυχία, αφού όπως ισχυρίζονται όλοι "τα παιδιά φέρνουν την ευτυχία", αυτό που ξέρω είναι ότι δεν μου ταιριάζει αυτός ο τρόπος ζωής. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι ευθυνόφοβη ή ότι θέλω να ζήσω σαν μοναχός στο Άγιον Όρος.
Το πρόβλημά μου και γι'αυτό σας γράφω είναι η εύρεση συντρόφου που να θέλει το ίδιο.
Πολλοί νέοι άντρες που ίσως να μην σκέφτονται σε αυτή τη φάση της ζωής τους το να κάνουν οικογένεια, κάποια στιγμή θα το θελήσουν και τότε θα υπάρχει το εξής δίλημμα: να κάνουμε αυτό που θέλει ο σύντροφός μας για να μην τον χάσουμε, ή επειδή τον αγαπάμε πολύ (ακόμα κι αν δεν μας βγαίνει)ή να ακολουθήσουμε τις βαθύτερες επιθυμίες μας με συνέπεια να μείνουμε μόνοι μας;
Γνωρίζω ότι υπάρχουν και άντρες οι οποίοι δεν θέλουν παιδιά, αλλά πιστεύω ότι είναι η μειοψηφία, όπως ισχύει και με τις γυναίκες. Πόσο πιθανό είναι να γνωρίσει μία γυναίκα, έναν άντρα, να τον ερωτευτεί για όλες εκείνες τις αρετές που έχει στην εμφάνιση και τον χαρακτήρα του, ο οποίος να θέλει παράλληλα να είναι σε μία μονογαμική και συντροφική σχέση, αλλά να μην θέλει παιδιά;
Δεν είναι και πολύ συχνό φαινόμενο. Τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Τι κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Όταν είμαστε ερωτευμένες με κάποιον που θέλει παιδιά, αλλά εμείς δεν θέλουμε; (Εκτός αν βρούμε κανέναν ωραίο Σουηδό και λυθεί το πρόβλημα!)Θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα αν σας είναι εύκολο. Με ενδιαφέρει η άποψή σας.
Комментарии