Αρχαία Τορώνη Κάστρο Ληκύθου

Αρχαία Τορώνη- Κάστρο Ληκύθου
Μουσικη μάνος χατζιδάκις "το βαλς των χαμένων ονείρων"

Μυθολογία

Κατά τη Μυθολογία, η Τορώνη ήταν σύζυγος του Πρωτέα, γιου του Ποσειδώνα[3]. Τα παιδιά της σκοτώθηκαν όταν προκάλεσαν σε μάχη τον Ηρακλή.
Αρχαιολογία

Στην περιοχή έχουν βρεθεί από τους αρχαιολόγους ίχνη από προϊστορικό οικισμό. Οι σημαντικότερες ανασκαφές έγιναν το 1975[4]Η πόλη δημιουργήθηκε από εποίκους με καταγωγή από τη Χαλκίδα, τον 8ο αιώνα π.Χ. και σύντομα κατέστη μια από τις σημαντικότερες πόλεις όχι μόνο στη Σιθωνία αλλά και σε ολόκληρη τη Χαλκιδική. Έλαβε μέρος ενεργά στους Περσικούς Πολέμους , καθώς επίσης και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Παρακμή

Το 348 π.Χ. την κατέλαβε ο Φίλιππος Β΄και το 168 π.Χ. οι Ρωμαίοι. Από εκείνη την περίοδο έχασε τη σημασία της και κατέληξε να είναι μικρός οικισμός, που και αυτός καταστράφηκε κατά τη διάρκεια επιδρομών τον 6ο και το 15ο αιώνα[5]. Στη δεύτερη περίπτωση, οι κάτοικοι εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών εγκατέλειψαν την Τορώνη και κατέφυγαν στη γειτονική Συκιά.[6]Στα βυζαντινά χρόνια η περιοχή ήταν Μετόχια Αγιορείτικων Μονών. Σήμερα σώζονται ερείπια και τα τείχη της παλιάς πόλης (στη Βίγλα).
Μνημεία
Επίσης, μνημεία της Τορώνης αποτελούν το κάστρο της Ληκύθου και η παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, τρίκλιτη βασιλική του 5ου αιώνα. Η εκκλησία καταστράφηκε από φωτιά τον 6ο αιώνα και στη θέση της οικοδομήθηκε άλλος, μικρότερος ναός. Κατά την περίοδο της γερμανικής Κατοχή, το λιμάνι στο Πόρτο Κουφό χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί για πολεμικούς σκοπούς.

Η Τορώνη βρίσκεται στο ΝΔ. άκρο της χερσονήσου Σιθωνίας. Το λιμάνι της Τορώνης τοποθετείται ανατολικά της Ληκύθου, του μικρού ακρωτηρίου που υψώνεται σήμερα 13 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στα Βόρεια της αρχαίας πόλης.
Οι σημαντικότερες ανασκαφές έγιναν το 1975. Η πόλη αποικίστηκε από τους Χαλκιδείς στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. Το 480 π.Χ. συνέδραμε αναγκαστικά τον Ξέρξη στην εκστρατεία του εναντίον της Ν. Ελλάδας. Μετά τα Μηδικά προσχώρησε στην Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία. Αποστάτησε το 424 π.Χ και προσχώρησε στο Βρασίδα, τον Σπαρτιάτη στρατηγό, αλλά σε όλη την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου απετέλεσε το μήλο της έριδος μεταξύ Αθηναίων και Λακεδαιμόνιων, γι΄ αυτό και ο Θουκυδίδης τη μνημονεύει συχνά.
Το 348π.Χ. την κυρίευσε ο Φίλιππος ο Β΄ της Μακεδονίας. Το 168π.Χ, μετά την μάχη της Πύδνας και την κατάλυση του Μακεδονικού βασιλείου, την κατέλαβαν οι Ρωμαίοι. Η αρχαία πόλη ήτανε μια από τις μεγαλύτερες και πλουσιότερες πόλεις της Χαλκιδικής.
Κατά την πρώτη Βυζαντινή περίοδο η πόλη συρρικνώθηκε. Το 14ο μ.Χ αιώνα ο γενικός χώρος της, αποτελούσε ήδη εξάρτημα μονών του Αγίου Όρους.
Κατά την κλασική περίοδο, η πόλη είχε δύο ακροπόλεις μια στα νότια, στο υψηλότερο σχεδόν τμήμα της και μια άλλη στη Λήκυθο, στην μικρή οχυρωμένη χερσόνησο κοντά στο λιμάνι της. Η Λήκυθος οχυρώθηκε και στα ρωμαϊκά και στα βυζαντινά χρόνια.
Οι οχυρώσεις της πόλεις - πύργοι ως κάποιο ύψος και τείχη - σώζονται σε καλή κατάσταση ως τα τέλη του περασμένου αιώνα, οπότε το υλικό τους χρησιμοποιήθηκε ως κυβόλιθοι για να επιστρωθούν οι δρόμοι της Κωνσταντινούπολης και της Θεσσαλονίκης. Σήμερα είναι ορατά ορισμένα ίχνη από τις θεμελιώσεις τους.

[teotselek]

Δεν θα μπορούσε να λείπει και η ιστορία από έναν τόπο που διαθέτει προϊστορία -με τον αρχανθρωπο τον Πετραλώνων!! Αγαπάμε Ελλάδα και σίγουρα αγαπάμε Χαλκιδική!!