Viral feat. Σπείρα - Μελαγχολία

στίχοι/ερμηνεία: Nikolein & Vlasis
scratch: Fogge d.
μουσική παραγωγή: Vlasis & Nikolein
ηχοληψία/μίξη/mastering: E'n'D Productions
Authorized by: Σπείρα, Viral

Facebook:

Υπάρχει πίεση από τα πάνω προς τα κάτω
δε θέλουνε να είσαι όρθιος αλλά στο βάλτο
τα μάτια σου ανοιχτά και το κεφάλι σου ψηλά
δώσε μια αγκαλιά σ’ αυτούς που σ’ αγαπάνε αληθινά
αφηρημένος από του χρόνου την ταχύτητα
το σώμα σου φελλός επιπλέει μες στη βαρύτητα
θέλεις τα πάντα όμως τίποτα δε ζεις
χαμένο γράμμα που ψάχνει την αλφαβήτα της ζωής.
Δεν είσαι μόνος και αυτό κατάλαβέ το
αν το κεφάλι σου έχει σύνορα κατάστρεψέ το
δεν είναι τόσο δύσκολο να αλλάξεις τη συνήθεια
μα είναι τόσο δύσκολο να δεις στα μάτια την αλήθεια.
Γίνε αυτό που δεν υπάρχει
είναι τόσο μαγικό να ανακαλύπτεις νέο μονοπάτι
καινούρια βήματα πάνω στα χρώματα του χάρτη
μίλησε τη γλώσσα της φωτιάς και φτύσε στάχτη.
Μόνο μια στιγμή που σε κρατάει ζωντανό
δε γίνεται έτσι απλά να την ξεχάσεις
και όταν το βλέμμα σου θα πλησιάζει το κενό
όλα είναι πιθανά, δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Πέφτεις σηκώνεσαι, σηκώνεσαι και πέφτεις
κάποιο στήριγμα δε βρίσκεις να σταθείς
μελαγχολείς και να παλέψεις δεν αντέχεις
μεταξύ κραυγής και σιωπής ισορροπείς.
Μα πως σηκώνεσαι αν δεν έμαθες να πέφτεις
και γιατί κλαις αφού δε θες να στηριχτείς
απ’ την ελπίδα σου λίγο θάρρος να κλέψεις
θέση σε μάχη ξανά να βρεθείς.

Σήκωσε τη φωνή στην πιο γλυκιά κουβέντα σου
χαρμόσυνα, πόσιμα λόγια εκπέμπεις στην αντένα
πάει καιρός που δε λες δύο καλά απ’ τα νέα σου
οι ασχήμιες διδαχές που εξελίσσονται μες στη μέρα ε;
Ίδια καλημέρα από φίλους, μάνα και πατέρα στο γκρίζο
βαθιά τον αιθέρα, γαλάζια δε βλέπεις σφαίρα
στοιχηματίζω πως δε σε εκφράζουν και ποιήματα
που μίλαγαν με αινίγματα για μια γεμάτη μέρα.
Στα ραδιοκύματα φτάνει η μελαγχολία σου
και μεταδίδεται βαριά κάθε που χαιρετάς κάποιον
ταξινομούνται και κρίνονται τα στοιχεία σου
με πέντε δάχτυλα να σε δείχνουν όταν δεν πας κάποιον
ελλείμματα στα συναισθήματα, πια
βουλιάζουν μπάρες, τετράστιχα και κρουστά
είναι η μπάντα του μυαλού σου
στα ακόρντα του εγωισμού σου
στο γκρούβι του κυνισμού σου
στη σπείρα του σκεπτικού σου, ξανά,
αρκεί κανείς να σεβαστεί
την ίδια του τη φωνή όταν στα αυτιά του αντηχεί
κι είναι, όσα θες με κάποιον να ζήσεις
όσα θες με κάποιον να πεις
πρώτα σε εσένα θα μιλήσεις
και μετά σ’ αυτόν θα ακουστείς.

[nikozaris]

Μόνο μια στιγμή που σε κρατάει ζωντανό
δε γίνεται έτσι απλά να την ξεχάσεις
και όταν το βλέμμα σου θα πλησιάζει το κενό
όλα είναι πιθανά, δεν έχεις τίποτα να χάσεις