Vlaamse klassen worden superdivers (Dirk Geldof)

2 op de 3 jongeren in Antwerpen en Brussel hebben allochtone roots. “Als school moet je álle leerlingen in je klas aanspreken en hen voorbereiden op een superdiverse samenleving en arbeidsmarkt”, zegt socioloog Dirk Geldof. “Maar daar is nog werk aan.”

In deze lezing, gegeven op de Canon Cultuurdagen, presenteert Dirk Geldof de uitdagingen voor het onderwijs van vandaag en morgen.

Dirk Geldof is socioloog. Hij is docent aan de Faculteit Ontwerpwetenschappen Universiteit Antwerpen, lector aan de opleiding Sociaal Werk Karel de Grote-Hogeschool Antwerpen en lector/onderzoeker aan het Hoger Instituut Gezinswetenschappen Odisee, Brussel. Hij is auteur van ‘Superdiversiteit. Hoe migratie onze samenleving verandert’

Meer boeiende lezingen rond onderwijs bekijken?

[karenkiebooms]

Ymre vertelde dat zijn docent DIVAS achter ons huis woonde - het witte huis - en nu hij een boek heeft achtergelaten (super diversiteit), geschreven door Dirk Geldof, hoop ik eigenlijk dat hij het is, want wij kunnen samenwerken. Hij is universitair opgeleid, ik moet het meer hebben van de lessen, die ik op het veld kreeg, door op een multi-diverse school te werken en ervaring op te doen over psychologie en gedrag. We moesten vaak improviseren bij deze kinderen met een kort lontje en, alsof dat nog niet intens genoeg was, waren er de ouders, die voor hun kind kozen met een politiek-religieuze basis ... woorden zijn als water, ze nemen elke vorm aan ... mijn hele leven stond in het teken van TAAL en EDUCATIE - de twee belangrijkste pijlers van de samenleving en een woord wordt al snel verkeerd begrepen. Buiten dat, is er iets met namen - ik denk bij zijn naam spontaan aan Bob Geldoff en dat is een boegbeeld wat 'muzikaal' verzet betekent, maar het mist z'n doel. Alles is gecompliceerder dan wij het maken en ik ben nooit door de hoofdingang ergens binnen gekomen. Het is alsof ik diversiteit aantrek, er is geen ontkennen aan, sinds ik in Oud-Berchem ben komen wonen, stroomt de hele wereld naar hier en ook al zie ik wel een interesse in taalonderwijs, toch blijft het een allegaartje van mensen die desnoods woorden als racisme zullen gebruiken om met hun eigen fout gedrag weg te komen. Problemen zijn er om op te lossen en ik investeerde lang in het eerlijk staan tegenover de kinderen, ze konden van mij horen wanneer ik iets absoluut niet tolereerde en omgekeerd, luisterde ik wel naar wat zij te zeggen hadden. De banaba op de KdG had een opstapje moeten worden en werd een grandioze misstap, waardoor ik nu de maatschappij op het hart kan drukken dat erkend worden en geaccepteerd worden voor wie je bent cruciaal is. Het continu tegengewerkt worden, insinuaties en speculaties hebben me uit mijn concentratie gehaald en het heeft mijn gezondheid gehypothekeerd. Ik had plannen, projecten en wilde vooral met samenwerkingsverbanden werken, zodat ik niet de last had om iets volledig zelfstandig te moeten dragen. De projecten waren laagdrempelig en boden zich aan - de Es academie voor jazz, bijvoorbeeld, of 't Washuys, wat ik zeker gebruikt zou hebben, nu alles wat met water te maken heeft in dit huis een gigantisch probleem geworden is. Antwerpen zette een bord karton voor z'n kop en liet prestige voorgaan op samenlevingsproblemen, waardoor ik tussen twee vrachtwagens klem zit - de snobistische academici enerzijds en de allochtonen, die denken dat het hier aan de bomen groeit, anderzijds. Ik eindig met het slechtst mogelijke resultaat dat je je kan bedenken en op dit moment zit alles muurvast. Er is een oplossing, die ik op deze manier aanbied - stel dat ik dan toch nog ouder word dan ik hoop (ik vind die 60 al een verdienste), dan moet ik wel een baan hebben, die me financieel terug op de rails zet en ET.amine is alwel een begrip, maar heeft nog een vast adres nodig (en for obvious reasons bied ik mijn huis aan, dat wel eerst opgeknapt moet worden). Omdat het huis onleefbaar is en ik nog geen enkel alternatief kreeg aangeboden, kan hij op z'n minst me de kans geven om een bad te nemen of me te douchen en dan kunnen we aansluitend in dialoog gaan. Voor mij heeft het als voordeel dat hij werkt voor de unniversiteit van Antwerpen en we eigenlijk wat educatie betreft, bovenaan de ranking list kunnen staan, maar dan moeten we wel iets aan onze attitude doen en niet het verkeerde blijven voeden. Voor hem is er het voordeel dat ik heel wat kennis heb, die ik op een onconventionele manier verworven heb, waardoor ik minder de kans loop dat het me met de paplepel is gevoed. Ik weet waar ik mee bezig ben en wat er aan mogelijkheden zijn, ik heb een uitstekende reputatie wat creatieve invullingen betreft en ik heb leren leven met een beperkt budget, dus is het ook voor mij een slok op een borrel als men nu eens constructief de zaken aanpakt en niet opportunistisch. Ik heb een probleem met vragen, laat staan dat ik hier mijn eisen op tafel gooi, maar ik ben wel goed in het aanbieden van dingen die meer bereiken, omdat ze al deel zijn van onze samenleving. Politici leven in hun eigen bubbel en vergeten dat het leven geen snelweg is, dus hoef ik hier niet weg te kwijnen omdat ik me helemaal niet politiek of religieus geroepen voel, ik ben iemand die de koe bij de horens vat en lukt het ene niet, dan zoek ik naar een waardig alternatief. Enfin, is het kalf verdronken of komen we er niet uit over wie het kalf mag redden - de tijd tikt ongenadig verder en ook voor mij is er geen eeuwig leven weggelegd ... het is maar hoe je het bekijkt!