filmov
tv
Η πρώτη μας αγάπη μας στοιχειώνει;

Показать описание
ΘΕΚΛΑ Μιλάμε Ανοικτά Τρίτη 17 Απριλίου 2018
Καλεσμένη της εκπομπής η Χριστίνα Δημητρίου
Επιστολή:
«Αγαπητή κυρία Πετρίδου,
Θα μπορούσατε να κάνετε μια συζήτηση για την επίδραση που έχει η πρώτη αγάπη στους εφήβους; Ειδικά, πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τον χαρακτήρα κάποιου τόσο πολύ στο πως βλέπει το αντίθετο φύλο, στο τι αυτοπεποίθηση θα έχει ακόμη και στο πώς μπορεί να πάρει σοβαρές αποφάσεις, οι οποίες να έχουν καταλυτικές συνέπειες στη ζωή του και στην ζωή άλλων ανθρώπων. Είναι αλήθεια πως αγαπάμε μόνο μια φορά; Θυμόμαστε πάντα την πρώτη μας αγάπη και συγκρίνουμε τους επόμενους συντρόφους μας με αυτό το πρόσωπο;
Όταν έμπαινα στην εφηβεία, ερωτεύτηκα με ένα αγόρι στην ηλικία μου, του οποίου οι γονείς ήταν φίλοι των γονιών μου και υπήρξα κρυφά ερωτευμένη μαζί του για πολλά χρόνια. Στην τρυφερή ηλικία των 16 χρονών, μου ζήτησε να γίνω η κοπέλα του. Αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή μου.
Ήμασταν σε πλατωνική σχέση για 2 χρόνια. Τον λάτρευα. Ήταν πρώτα από όλα ο καλύτερος μου φίλος, το πρόσωπο που μοιραζόμουν τα όνειρα μου μαζί του, και αυτός που με ήξερε παραπάνω από τον καθένα.
Δυστυχώς, μια παρεξήγηση έφερε την σχέση μας στο τέλος.
Βλέπετε νόμιζα τότε πως δεν με αγαπούσε. Για μια έφηβο που ήταν βαθειά ερωτευμένη, και μόνο η ιδέα πως ο αγαπημένος της δεν την θέλει τόσο πολύ όσο η ίδια αυτόν, έφερε απόγνωση και σκοτάδι στο μυαλό μου. Αποδέχτηκε την απόφαση μου τότε χωρίς να την πολεμήσει. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ ήθελα να μου πει πως με αγαπά, και αυτό θα τα διόρθωνε όλα. Δεν μου είπε, οπότε χωρίσαμε.
Μετά από αυτό, είχα μερικές ανεπιτυχείς σχέσεις, επειδή είχα χάσει την αυτοπεποίθηση μου, και συνέχιζα στα κρυφά να τον αγαπώ. Πάντα τον έψαχνα σε άλλους άνδρες, μα πάντοτε κατέληγα με άνδρες τόσο διαφορετικούς από αυτόν, τόσο λίγους μπροστά του. Κατά κάποιον τρόπο, ριψοκινδύνευα να μπαίνω σε ανούσιες σχέσεις, ώστε τίποτε να μην είναι σοβαρό, για να είμαι διαθέσιμη όταν θα επέστρεφε αυτός σε μένα.
Τελικά, παντρεύτηκα τον άνδρα μου, ο οποίος προσπάθησε σκληρά να με σαγηνεύσει. Η προσπάθεια αυτή του ανδρός μου ήρθε μετά που εγώ είχα συνειδητοποιήσει πως ο άνδρας που ήμουν ερωτευμένη μαζί του για χρόνια, προχωρούσε με την ζωή του και θα παντρευόταν, και έτσι μετακόμισα κι εγώ στο εξωτερικό, για να ξαναρχίσω την ζωή μου από το μηδέν.
Ήμουν πολύ επίμονη και δούλεψα πολύ σκληρά ώστε να έχω μια καλή δουλειά, μια ευτυχισμένη οικογένεια, να είμαι η τέλεια σύζυγος, σκεπτόμενη πως θα μπορούσα να μας κάνω ευτυχισμένους. Από την αρχή ήταν φανερό πως ο άνδρας μου κι εγώ δεν ήμασταν συμβατό ζευγάρι.
Πριν μερικά χρόνια, ο άνδρας μου είχε μια εξωσυζυγική σχέση, η οποία κράτησε για μερικά χρόνια. Ζούμε σε ένα μεγάλο σπίτι, έχουμε κι οι δυο επιτυχημένες καριέρες, υπέροχα παιδιά, αλλά δεν έχουμε αγάπη ως ζευγάρι μεταξύ μας. Νιώθω μοναξιά εδώ και πολλά χρόνια, επειδή ποτέ δεν είχαμε συντροφικότητα, που ο ίδιος θεωρεί πως δεν είναι σημαντικό στοιχείο για μια σχέση.
Ξέρω πως μένω με τον άνδρα μου για τα παιδιά, παρόλο που γνωρίζω πως δεν θα έπρεπε, αλλά προσπαθώ να κερδίσω χρόνο για να προετοιμάσω τα παιδιά κι εμένα για τον μελλοντικό μας χωρισμό. Τώρα ξέρω πολύ καλά πως δεν θέλω να είμαι μαζί του. Έχω αλλάξει τα τελευταία χρόνια, προσπαθώ να αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου, και προσπαθώντας να σκέφτομαι και να πράττω μόνο αυτά που πραγματικά θέλω στη ζωή μου.
Δυστυχώς, έχω ανακαλύψει πως η πρώτη μου αγάπη δεν ήταν ποτέ ευτυχισμένος στο γάμο του και ποτέ δεν με έχει ξεχάσει. Ο δικός του γάμος ήταν επίσης συμβατικός γάμος. Πόσο τραγικό μπορεί να είναι αυτό; Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, πιστεύοντας πως ποτέ δεν με είχε αγαπήσει, πόσο είχα εξαπατήσει τον εαυτό μου!
Μας λυπάμαι και τους δύο, επειδή τότε λόγω της απειρίας μου, οι προσδοκίες της οικογένειας μου, και το αδύνατο του χαρακτήρα μου, με απέτρεψαν από του να του μιλήσω για τα πραγματικά μου συναισθήματα και φόβους, και ως συνέπεια έχουμε δυο δυστυχισμένους γάμους. Τον δικό μου και τον δικό του.
Ήμουν τόσο νέα, τόσο αθώα και πίστευα στην αγνή αγάπη….
Εκείνος και εγώ δεν πρόκειται ποτέ να είμαστε μαζί, αλλά είναι πολύ επώδυνο να γνωρίζεις ότι το άτομο που αγάπησες και αγαπάς και νοιάζεσαι πιο πολύ στη ζωή σου, είναι πολύ δυστυχισμένο, λόγω των δικών σου επιλογών, οι οποίες επηρέασαν την ζωή του.
Τότε που τον είχα χωρίσει, σοκαρίστηκε με το πόσο ψυχρά μπόρεσα να τερματίσω την σχέση μας, και πόσο γρήγορα προχώρησα, αλίμονο, δεν έχει ποτέ καταλάβει πως στην πραγματικότητα ποτέ δεν προχώρησα και αυτό είναι κάτι που ποτ δεν πρέπει να μάθει. Είναι ένας πολύ ευγενικός, άνθρωπος με αξίες, ένας πραγματικός άνδρας, ο οποίος απλώς σεβάστηκε την απόφαση μου και παρόλο που το ήθελε τότε, ποτέ δεν βρήκε το κουράγιο να πολεμήσει για εμάς, το ίδιο όμως κι εγώ. Ήμασταν κι οι δυο τόσο νέοι, και δεν ξέραμε τίποτα για την αγάπη, παρά το πόση ευτυχία και πόνο μπορεί να προκαλέσει. Στην πραγματικότητα δεν ήμουν ένα ψυχρό πρόσωπο. Αντιθέτως ήμουν πολύ συναισθηματική."
Καλεσμένη της εκπομπής η Χριστίνα Δημητρίου
Επιστολή:
«Αγαπητή κυρία Πετρίδου,
Θα μπορούσατε να κάνετε μια συζήτηση για την επίδραση που έχει η πρώτη αγάπη στους εφήβους; Ειδικά, πώς θα μπορούσε να επηρεάσει τον χαρακτήρα κάποιου τόσο πολύ στο πως βλέπει το αντίθετο φύλο, στο τι αυτοπεποίθηση θα έχει ακόμη και στο πώς μπορεί να πάρει σοβαρές αποφάσεις, οι οποίες να έχουν καταλυτικές συνέπειες στη ζωή του και στην ζωή άλλων ανθρώπων. Είναι αλήθεια πως αγαπάμε μόνο μια φορά; Θυμόμαστε πάντα την πρώτη μας αγάπη και συγκρίνουμε τους επόμενους συντρόφους μας με αυτό το πρόσωπο;
Όταν έμπαινα στην εφηβεία, ερωτεύτηκα με ένα αγόρι στην ηλικία μου, του οποίου οι γονείς ήταν φίλοι των γονιών μου και υπήρξα κρυφά ερωτευμένη μαζί του για πολλά χρόνια. Στην τρυφερή ηλικία των 16 χρονών, μου ζήτησε να γίνω η κοπέλα του. Αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή μου.
Ήμασταν σε πλατωνική σχέση για 2 χρόνια. Τον λάτρευα. Ήταν πρώτα από όλα ο καλύτερος μου φίλος, το πρόσωπο που μοιραζόμουν τα όνειρα μου μαζί του, και αυτός που με ήξερε παραπάνω από τον καθένα.
Δυστυχώς, μια παρεξήγηση έφερε την σχέση μας στο τέλος.
Βλέπετε νόμιζα τότε πως δεν με αγαπούσε. Για μια έφηβο που ήταν βαθειά ερωτευμένη, και μόνο η ιδέα πως ο αγαπημένος της δεν την θέλει τόσο πολύ όσο η ίδια αυτόν, έφερε απόγνωση και σκοτάδι στο μυαλό μου. Αποδέχτηκε την απόφαση μου τότε χωρίς να την πολεμήσει. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ ήθελα να μου πει πως με αγαπά, και αυτό θα τα διόρθωνε όλα. Δεν μου είπε, οπότε χωρίσαμε.
Μετά από αυτό, είχα μερικές ανεπιτυχείς σχέσεις, επειδή είχα χάσει την αυτοπεποίθηση μου, και συνέχιζα στα κρυφά να τον αγαπώ. Πάντα τον έψαχνα σε άλλους άνδρες, μα πάντοτε κατέληγα με άνδρες τόσο διαφορετικούς από αυτόν, τόσο λίγους μπροστά του. Κατά κάποιον τρόπο, ριψοκινδύνευα να μπαίνω σε ανούσιες σχέσεις, ώστε τίποτε να μην είναι σοβαρό, για να είμαι διαθέσιμη όταν θα επέστρεφε αυτός σε μένα.
Τελικά, παντρεύτηκα τον άνδρα μου, ο οποίος προσπάθησε σκληρά να με σαγηνεύσει. Η προσπάθεια αυτή του ανδρός μου ήρθε μετά που εγώ είχα συνειδητοποιήσει πως ο άνδρας που ήμουν ερωτευμένη μαζί του για χρόνια, προχωρούσε με την ζωή του και θα παντρευόταν, και έτσι μετακόμισα κι εγώ στο εξωτερικό, για να ξαναρχίσω την ζωή μου από το μηδέν.
Ήμουν πολύ επίμονη και δούλεψα πολύ σκληρά ώστε να έχω μια καλή δουλειά, μια ευτυχισμένη οικογένεια, να είμαι η τέλεια σύζυγος, σκεπτόμενη πως θα μπορούσα να μας κάνω ευτυχισμένους. Από την αρχή ήταν φανερό πως ο άνδρας μου κι εγώ δεν ήμασταν συμβατό ζευγάρι.
Πριν μερικά χρόνια, ο άνδρας μου είχε μια εξωσυζυγική σχέση, η οποία κράτησε για μερικά χρόνια. Ζούμε σε ένα μεγάλο σπίτι, έχουμε κι οι δυο επιτυχημένες καριέρες, υπέροχα παιδιά, αλλά δεν έχουμε αγάπη ως ζευγάρι μεταξύ μας. Νιώθω μοναξιά εδώ και πολλά χρόνια, επειδή ποτέ δεν είχαμε συντροφικότητα, που ο ίδιος θεωρεί πως δεν είναι σημαντικό στοιχείο για μια σχέση.
Ξέρω πως μένω με τον άνδρα μου για τα παιδιά, παρόλο που γνωρίζω πως δεν θα έπρεπε, αλλά προσπαθώ να κερδίσω χρόνο για να προετοιμάσω τα παιδιά κι εμένα για τον μελλοντικό μας χωρισμό. Τώρα ξέρω πολύ καλά πως δεν θέλω να είμαι μαζί του. Έχω αλλάξει τα τελευταία χρόνια, προσπαθώ να αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου, και προσπαθώντας να σκέφτομαι και να πράττω μόνο αυτά που πραγματικά θέλω στη ζωή μου.
Δυστυχώς, έχω ανακαλύψει πως η πρώτη μου αγάπη δεν ήταν ποτέ ευτυχισμένος στο γάμο του και ποτέ δεν με έχει ξεχάσει. Ο δικός του γάμος ήταν επίσης συμβατικός γάμος. Πόσο τραγικό μπορεί να είναι αυτό; Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, πιστεύοντας πως ποτέ δεν με είχε αγαπήσει, πόσο είχα εξαπατήσει τον εαυτό μου!
Μας λυπάμαι και τους δύο, επειδή τότε λόγω της απειρίας μου, οι προσδοκίες της οικογένειας μου, και το αδύνατο του χαρακτήρα μου, με απέτρεψαν από του να του μιλήσω για τα πραγματικά μου συναισθήματα και φόβους, και ως συνέπεια έχουμε δυο δυστυχισμένους γάμους. Τον δικό μου και τον δικό του.
Ήμουν τόσο νέα, τόσο αθώα και πίστευα στην αγνή αγάπη….
Εκείνος και εγώ δεν πρόκειται ποτέ να είμαστε μαζί, αλλά είναι πολύ επώδυνο να γνωρίζεις ότι το άτομο που αγάπησες και αγαπάς και νοιάζεσαι πιο πολύ στη ζωή σου, είναι πολύ δυστυχισμένο, λόγω των δικών σου επιλογών, οι οποίες επηρέασαν την ζωή του.
Τότε που τον είχα χωρίσει, σοκαρίστηκε με το πόσο ψυχρά μπόρεσα να τερματίσω την σχέση μας, και πόσο γρήγορα προχώρησα, αλίμονο, δεν έχει ποτέ καταλάβει πως στην πραγματικότητα ποτέ δεν προχώρησα και αυτό είναι κάτι που ποτ δεν πρέπει να μάθει. Είναι ένας πολύ ευγενικός, άνθρωπος με αξίες, ένας πραγματικός άνδρας, ο οποίος απλώς σεβάστηκε την απόφαση μου και παρόλο που το ήθελε τότε, ποτέ δεν βρήκε το κουράγιο να πολεμήσει για εμάς, το ίδιο όμως κι εγώ. Ήμασταν κι οι δυο τόσο νέοι, και δεν ξέραμε τίποτα για την αγάπη, παρά το πόση ευτυχία και πόνο μπορεί να προκαλέσει. Στην πραγματικότητα δεν ήμουν ένα ψυχρό πρόσωπο. Αντιθέτως ήμουν πολύ συναισθηματική."
Комментарии