Matchday Programmes Finals - Αφιέρωμα Eurobasket '87 μέρος 4ο

Προγράμματα αγώνων, αυτή τη φορά με 3 μεγάλους τελικούς:
- Manchester United vs Benfica 1968 Champions Cup Final
- Manchester United vs Barcelona 1991 European Cup Final
- Everton vs Liverpool 1986 FA Cup Final

Περιοδικό Τρίποντο με συνέντευξη Ντίνου Αγγελίδη

Το αφιέρωμα στο Eurobasket '87 συνεχίζεται με το τέλος των ομίλων και τη δύσκολη πρόκριση της Εθνικής μας, παρά τις 2 ήττες από Σοβιετική Ένωση και Ισπανία. Κανείς δεν περίμενε αυτό που θα ακολουθούσε λίγες μέρες αργότερα...

[johnnyb]

Πρώτη φουρνιά της τελευταίας καλής γιουνάιτεντ. Με έκανες να κάτσω να δω ξανά τα στιγμιότυπα του αγώνα. Η γιουνάιτεντ τότε μύριζε Βρετανίλα, πράγμα που λατρεύω. Τρομερό υλικό Παναγιώτη ανυπομονώ για το επόμενο βίντεο. υγ. 10:02 Κολντεμπελα-Ελλάς 69-66

[ARIS-NTPO]

Με αφορμή τους τελικούς στην αρχή μιας και ο φετινός είναι σε λιγότερο από 2 μέρες : Το 2010 ήμουν μόλις 7 ετών.... Εκτός του Άρη (που έγινα "αναγκαστικά" λόγω πατέρα) καμία άλλη ομάδα δεν μου είχε κεντρίσει μέχρι τότε το ενδιαφέρον.Ολα αυτά άλλαξαν όταν είδα τον ευρωπαϊκό τελικό εκείνης της χρονιάς μαζί με κάποιους φίλους στο σπίτι μου.Τα μάτια μου έπεσαν κατευθείαν πάνω στις χαρακτηριστικές εκείνες φανέλες με το μπλε-μαύρο και το επιχρυσωμένο φόντο του σήματος, ενός σήματος που φανέρωνε την μοναδικότητα και την ιταλική φινέτσα του συλλόγου... με παίκτες τότε όπως ο Ζούλιο Σέζαρ, Ζανέτι, Καμπιάσο, Ετό, Μιλίτο τους οποίους μέχρι τότε αδυνατούσα να κατανοήσω την αξία τους. Το όμορφο κορεό στο δεξί πέταλο του Μπερναμπέου σε συνδυασμό με την επικράτηση και το ιστορικό τρεμπλ εκείνη την βραδιά απέναντι σε μια αντιπαθητική ομάδα και έναν αντιπαθητικό προπονητή μου έδωσε το έναυσμα να ασχοληθώ περισσότερο με αυτο το σύλλογο περνούσαν τα χρόνια προσπάθησα να μάθω περισσότερα για την ιστορία του εκπροσώπου της εύπορης και μεσαίας τάξης του Μιλάνου.... άρχισα να διαβάζω για ένδοξες εποχές όπως αυτές της Χρυσής περιόδου του Ελένιο Ερέρα με τα 2 σερί κύπελλα πρωταθλητριών και την πρωταθλήτρια ομάδα των Matthaus και Ramon Diaz αλλά και για άλλες όχι τόσο ένδοξες όπως η επανάληψη του Γκλάντμπαχ Ίντερ το 71 και τον αποκλεισμό από την Μίλαν το 2005 με τα γεγονότα που ακολούθησαν πολύ περήφανος που διέφερα από τους υπόλοιπους συνομηλίκους μου οι οποίοι θαμπωμένοι από τους 2 αστέρες της εποχής υποστήριζαν είτε Μπαρτσελόνα είτε Ρεάλ είτε καμιά νεόπλουτη ομάδα που αποφάσισε να φτιάξει ιστορία με τα βουτηγμένα μες το πετρέλαιο δολάρια ...Αυτοί παρατηρούσαν τα ρεκόρ και τα στατιστικά των παικτών στα παιχνίδια των ομάδων τους ενώ εγώ στα δικά μου δυνάμωνα δειλά δειλά την ένταση της φωνής μπας και μπορέσω να συγκρατήσω στο νου μου τον ρυθμό από κανένα σύνθημα στην κερκίδα.Συνεχισα να παρακολουθώ σχεδόν όλους τους αγώνες της Ίντερ από τότε, παρόλο που δεν μπόρεσα έως τώρα να βρεθώ στην Ιταλία και να παρακολουθήσω έναν αγώνα της από κοντά πολύ χαρούμενος που 13 χρόνια μετά θα έχω την ευκαιρία να ξαναδώ την ομάδα που αγάπησα εκείνο το απόγευμα να σηκώνει το 4ο ευρωπαϊκό στην πόλη που η συμπολίτισσα μου δεν κατάφερε να το κάνει...αλλά και αυτό να μην γίνει Nella buona sorte e nelle avversità...IO CI SARÒ

Υγ Όποτε ξανακάνεις κάποιο βίντεο ψάξε και βρες τίποτα αφιερώματα για την Ίντερ Παπ....

Υγ 2 Ίσως μια μέρα να πάω να δω από κοντά την Ίντερ... ποιος η ζωή μας χαρακτηρίζετε από μια και μόνη φράση...γιου χου

[BlackEagle]

Παπ τα βραχολια με καραμελακια είναι??? 😁