Η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως το “μακρύ της χέρι”

Συνέντευξή μου στον τηλεοπτικό σταθμό KONTRA24, με τη δημοσιογράφο Αναστασία Γιάμαλη.

-Αργά ή γρήγορα, πρέπει να ξανάρθουμε σε μία ισορροπία η οποία θα προκύψει, σε πρώτη φάση, μόνο αν η κυριαρχία της ΝΔ βρεθεί υπό αντιπολιτευτικό έλεγχο ο οποίος σήμερα είναι ανύπαρκτος και στη συνέχεια, όταν οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου ξαναπάρουν την εξουσία. Αυτός ήταν πάντα και παραμένει ο στόχος μας στο ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα που προκύπτει, είναι πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Καταρχάς, ένα κόμμα είναι σαν μία πυραμίδα και σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους και σε ό,τι αφορά την ιδεολογία του. Ξεκινάει με ένα όραμα, από το όραμα απορρέουν θέσεις και από τις θέσεις απορρέουν προτάσεις. Στο επίπεδο των προτάσεων, είναι εύκολο να βρεις σημεία σύγκλισης. Για παράδειγμα, έχω συνεργαστεί με τον κ. Ηλιόπουλο στον Δήμο και συχνά εκφέραμε κοινές προτάσεις. Είναι σημαντικό, να αφήσουμε να ανθίσει αυτό το οποίο συνέβη στην Αθήνα, στον Βύρωνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλους Δήμους και να μην προσπαθήσουμε να τις το καπελώσουμε, διότι στις κεφαλές των κομμάτων, εκεί, οι συνεργασίες γίνονται πιο δύσκολα.

Στα 4 χρόνια που πορεύτηκα στον Δήμο, η παράταξή μου ήταν ΠΑΣΟΚ, δεν το κρύβαμε. Υπήρχαν μέσα στην παράταξη, άνθρωποι οι οποίοι -ενδεχομένως- δεν ταυτίζονταν με το κόμμα, αλλά ήταν εξαιρετικοί συνεργάτες και δημοτικοί σύμβουλοι. Νομίζω πως και η παράταξη που δημιουργήθηκε από τον κ. Δούκα ήταν επίσης ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν και του κ. Ζαχαριάδη ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να συζητήσουμε. Ο κ. Αρναουτάκης για παράδειγμα, κάθισε με τη ΝΔ στο τραπέζι, συζήτησαν και εντόπισαν πως υπάρχουν κάποια κοινά σημεία συνεργασίας.

Σύμπλευση κομμάτων, μπορεί να υπάρξει μόνο σε επίπεδο οραμάτων. Συνεργασίες μπορούν να γίνουν σε πολλά επίπεδα, όπως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει έναν νέο αρχηγό και όπως ακούγεται από στελέχη του, δεν φαίνεται να γνωρίζουν τι εκπροσωπεί ο αρχηγός τους. Βρίσκεται σε σύγχυση σε κομβικά ζητήματα. Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας πυλώνας Δημοκρατίας ο οποίος πρέπει να ενισχυθεί, να χειραφετηθεί και να δυναμώσει, ή ότι είναι το μακρύ χέρι του κράτους και πρέπει να χειραγωγηθεί; Διότι υποστηρίζει από τη μία το πρώτο, αλλά όταν κυβέρνησε, έκανε ό,τι μπορούσε για να τη χειραγωγήσει. Με τον νόμο, με την «ερμαφρόδιτη» απλή αναλογική, από τη μία μεριά έδινε απλή αναλογική στο Δημοτικό Συμβούλιο και από την άλλη έκανε κυρίαρχο τον Δήμαρχο. Αυτές δεν είναι διαδικασίες χειραφέτησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Άρα, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε, για να δούμε εάν υπάρχουν κοινά σημεία στα οποία μπορούμε να συζητήσουμε.

-Η σχέση της ΝΔ με την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν περιορίζεται στις δηλώσεις μόνο κάποιων στελεχών της. Μια σειρά από νομοσχέδια τα οποία έχουν έρθει από τον κ. Βορίδη, τον κ. Θεοδωρικάκο που είναι με τον κ. Βορίδη, την κα Κεραμέως, τρία νομοσχέδια τα οποία οδηγούν στην απόλυτη χειραγώγηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στην προσπάθεια να την κάνουν το «μακρύ χέρι» της Κυβέρνησης. Προκύπτει το ερώτημα γιατί τελικά υπάρχει, αφού έχουν ακυρωθεί τα Δημοτικά Συμβούλια και δεν υπάρχει κανένας χώρος μέσα στον οποίο να μιλάει η αντιπολίτευση. Μιλάμε για μια απόλυτη άποψη για το πόσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση, πρέπει να ακολουθεί την Κυβέρνηση. Εμείς, έχουμε μια εντελώς διαφορετική άποψη. Δεν πιστεύω ότι όσα είπε ο κ. Μαρινάκης δεν σχετίζονται με αυτήν τη σειρά των νομοσχεδίων τα οποία στην πραγματικότητα λένε, «όποιον και να βάλετε εσείς εκεί πέρα, εφόσον δικά μας είναι τα λεφτά, σε εμάς θα υπάγεστε, σε εμάς θα υποκλίνεστε».

-Η ιστορία του κ. Αραφάτ, με τον οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε στενή σχέση και η ιστορία της Χαμάς, είναι δύο διαφορετικές ιστορίες. Πρόκειται για μια οργάνωση η οποία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον λαό της Γάζας. Φανταστείτε ένας Παλαιστίνιος στη Γάζα να πει «εγώ δεν είμαι με τη Χαμάς». Φανταστείτε ένας Λιβανέζος να πει «εγώ δεν είμαι με την Χεζμπολάχ» στον νότιο Λίβανο. Εδώ, μιλάμε για οργανώσεις οι οποίες είναι απίθανα σκληρές και οι οποίες ευδοκιμούν, κυρίως, σε καταστάσεις μεγάλης φτώχειας.