'60 lat Rudniczanki - wspólne granie'🎵 cz.5

Jak opętany – nie możesz przestać nasłuchiwać…

dążysz do tego dźwięku, który się przebija,

musisz dokończyć przestając oddychać…

z żalem, kiedy mija.

Co powoduje tak wielkie wzruszenie

w tej mowie dźwiękiem nazywanej?

Co powoduje serca uwięzienie,

gdy (właśnie ten) ostatni dźwięk dotyka fortepianu?

Dlaczego Ten akord zapada tak ciężko,

że oddychać nie chcesz dopóki nie minie?

Dlaczego nastraja cię zwycięsko,

Ten właśnie akord… póki nie zaginie…

Mowa dźwięków duszy zapisana w czasie,

każda jej sylaba perłą na atłasie. Targa tobą,

wzrusza dreszczem, trzepotaniem,

serca arytmią, wezbraniem.

Mowa bezpośrednia, kiedy serce słucha,

gdy wpadają dźwięki do twojego ucha.

Nie wiń instrumentu, niech Słowo powstanie,

niech Twe serce śpiewa – Będzie przywołaniem.

19 lutego 2014 r.

[Cezary Maciej Dąbrowski, "Mowa dźwięków" z tomu "Ech, żywocie…", 2016]