filmov
tv
Σωκρατης Μάλαμας - Το μετάξι @ Βόλος, 14/01/2017

Показать описание
Ο Σωκράτης Μάλαμας επιστρέφει στο Βόλο και στο Lab Art για μια μνημειώδη συναυλία.
Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017
Το μετάξι
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Γυάλινη πόλη κι ένας άνεμος αλάνι,
σκόνη στους πάγκους, στις βιτρίνες και στα ράφια,
γίναν τα τάστα της κιθάρας μου ξυράφια,
κι εσύ έχεις χρόνια να κατέβεις στο λιμάνι.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.
Μορφές αγίων σ' έναν τοίχο μαυρισμένο,
στον Ιορδάνη τους τα λόγια μου βαφτίζω,
βλέπω τα αρώματα, τα χρώματα μυρίζω,
κι όλο προσμένω σ' ένα πλοίο βυθισμένο.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.
Λερά σεντόνια σε δωμάτια νοικιασμένα,
Άργος, Μυκήνες, Σαντορίνη και Μαντείο,
όλη η ζωή μου καλώς ήρθες και αντίο,
σκόρπια στιχάκια σε πακέτα πεταμένα.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλλίδα και μετάξι.
Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017
Το μετάξι
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Γυάλινη πόλη κι ένας άνεμος αλάνι,
σκόνη στους πάγκους, στις βιτρίνες και στα ράφια,
γίναν τα τάστα της κιθάρας μου ξυράφια,
κι εσύ έχεις χρόνια να κατέβεις στο λιμάνι.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.
Μορφές αγίων σ' έναν τοίχο μαυρισμένο,
στον Ιορδάνη τους τα λόγια μου βαφτίζω,
βλέπω τα αρώματα, τα χρώματα μυρίζω,
κι όλο προσμένω σ' ένα πλοίο βυθισμένο.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.
Λερά σεντόνια σε δωμάτια νοικιασμένα,
Άργος, Μυκήνες, Σαντορίνη και Μαντείο,
όλη η ζωή μου καλώς ήρθες και αντίο,
σκόρπια στιχάκια σε πακέτα πεταμένα.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλλίδα και μετάξι.