Το εργαστήρι του ονείρου - Η μουσική στον κινηματογράφο

Το καλοκαίρι του 1975, «εξόριστος» στις Οικονομικές Υπηρεσίες της ΕΡΤ, έκανα ένα μικρό «στοπ» στην απραξία, πηγαίνοντας για διακοπές στο σπίτι μου στη Ρόδο. Εκεί, με βρήκε στο τηλέφωνο η αξιολάτρευτη κυρία Μαρί Ζαφέτ, που ήταν επικεφαλής στο πολιτιστικό τμήμα της Αμερικάνικης πρεσβείας, τη USIS, και μου ανήγγειλε ότι με σύσταση του Γιώργου Αναστόπουλου, με είχαν επιλέξει για μια τετράμηνη τηλεοπτική υποτροφία στην Ουάσιγκτον. Της εξήγησα ότι βρίσκομαι σε δυσμένεια και ότι σίγουρα δεν θα με αφήσουν να φύγω απ’ την ΕΡΤ. Εκείνη όμως επέμεινε. Γύρισα στην Αθήνα για να εξετάσουν τα αγγλικά μου, μου είπαν ένα μεγαλόπρεπο ΟΚ, «ετοιμαστείτε, φεύγετε!», μετά από τρεις μέρες όμως η κ. Ζαφέτ μου τηλεφώνησε ξανά για να μου πει συντετριμμένη πως πράγματι με είχαν απορρίψει από την ΕΡΤ και είχαν προτείνει άλλον, «δικό τους», που όμως δεν ήξερε αγγλικά και έτσι δεν έφυγε ούτε αυτός.

Ήταν η δεύτερη υποτροφία που μού έθαβε η ΕΡΤ αλλά δεν με πείραξε καθόλου. Αντίθετα η κ. Ζαφέτ το είχε πάρει επί πόνου και για να με «αποζημιώσει» μού ζήτησε να παρουσιάζω μια εκπομπή, με μουσική τζαζ που θα παιζόταν στο καινούργιο Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι. «Ούτε αυτό θα το δεχτούν γιατί είμαι ψυχραμένος με τον Μάνο!» της είπα. Εδώ όμως έπεσα έξω γιατί ο Χατζιδάκις το δέχτηκε μετά χαράς.

Λίγο αργότερα η κ. Ζαφέτ μού έδωσε και δεύτερη εκπομπή , με τίτλο «Το εργαστήρι του ονείρου» και θέμα «Η μουσική στον κινηματογράφο». Και στις δύο εκπομπές που κράτησαν ως το 1982, το μουσικό υλικό και τα κείμενα έρχονταν έτοιμα από την Αμερική και εγώ απλώς δάνειζα τη φωνή μου. Έχω κρατήσει δύο δείγματα από το «Εργαστήρι του ονείρου».