MEHMEDÊ MÛSA - EMAN EMAN

EMAN EMAN
Eman, eman, eman, eman, eman, eman, eman,
Lê dayê rebenê, çiyayê Emereşa ba ketî lê lê lê lê lê lê,
Li beyara girtî bû dorhêlê Heso bavê Îbo hezar hefsed mêrê lê lê lê van neyara,
Kulê têkevî konê Hesen pêşî wî bi tenî,
Gulekî berî bedena Evdî watiş daye,
Îro sê roj û şev e lingê bûka Emereşa kawam têye nalenalê birîndara bela li minê.
Eman, eman, eman, eman, eman, eman, eman,
Lê dayê rebenê, çiyayê Emereşa ba ketî lê lê lê lê lê lê, çevinekanî,
Lê lê lê lê lê eskerê ewrêvatêşî giran e,
Hezar û hefsed mêrê çiya û banî deşt û zozan tev hilanî,
Kulê têkevî konê Hesen pêşî wê bi tenê,
Heçî gava tê bi şev da davê ser kerxana tivingê mercîqa mawîzerê,
De rabe ser neyarê xwe da bike lê lê lê lê kafirstanî bela li minê.
Eman, eman, eman, eman, eman, eman, eman,
Lê dayê rebenê, çiyayê Emereşa ba ketî lê lê lê lê lê lê, we bigere,
Lê lê lê lê lê eskerê emrê vatêşî giran e,
Hezar û hefsed mêr e lê lê lê lê tevnagere,
Lê lê lê lê kulê têkevî konê Hesen pêşî wê bi tenê,
Li dengekî li serê meydanê dengekî ewle dikire gazî,
Digo tu mêrekî heyf î ji bo vegera roja wîro,
Wez ê te bikujim paşê here mal nebînî.
Eman, eman, eman, eman, eman, eman, eman,
Lê dayê rebenê konê me ketiye baye,
Bavê Rihanê daniye xalê bixal e lê lê lê lê serê rê ye û bihara hatine çûnava,
Ê lê lê lê lê li bala xwe didine konê Keçel Barî bavê Rihanê,
Tê da têye dengê cotê jinebiya wey lê lê.