filmov
tv
Μίκης Θεοδωράκης - ΚΓ´,(Λίγο ακόμα) - Γιώργος Σεφέρης

Показать описание
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης, 1935. Μυθιστόρημα. ΚΓ´
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
"Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη Νο2" Δίσκος 1971
Η μελοποίηση των τεσσάρων ποιημάτων του Μυθιστορήματος, έγινε τον Ιανουάριο του 1968 στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου ήταν κρατούμενος ο Μίκης.
Λίγο ἀκόμα
θὰ ἰδοῦμε τὶς ἀμυγδαλιὲς ν᾿ ἀνθίζουν
τὰ μάρμαρα νὰ λάμπουν στὸν ἥλιο
τὴ θάλασσα νὰ κυματίζει
λίγο ἀκόμα,
νὰ σηκωθοῦμε λίγο ψηλότερα.
Η θέση της ΚΓ΄, προτελευταίας στροφής στο σεφερικό Μυθιστόρημα, ως παρέκβαση αρχαίας τραγωδίας, κρατά εδώ το βάρος της δυσθυµίας και της πίκρας που αντανακλάται µέσα στο ποίηµα στο επίπεδο των λέξεων. Η αισιοδοξία που προσδίδει το φως του ήλιου, ακόµα κι όταν λάµπει πάνω στα χαλάσµατα, µετατρέπει, όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Καραντώνης, σε ψυχικά σύµβολα ολόκληρα κοµµάτια από την αντικειµενική και αµεταποίητη θέα της εξωτερικής πραγµατικότητας. Το ποίηµα- εικόνα αναδύει το όραµα που τοποθετείται στο µέλλον («θα ιδούµε»), ενώ η κινητοποίηση της συγκίνησης στην υψηλότερη µορφή της καθίσταται ο απώτερος σκοπός της ποίησης. Με µια διαφορά: «στην παλιά ποίηση η εικόνα δίδεται έµµεσα, µέσω της συνείδησης, ή µιας συγκινηµένης σκέψης (αντίληψης κατευθυνόµενης από το λόγο) που γίνεται ποιητική συγκίνηση, όταν η θερµοκρασία της ξεπεράσει ένα ορισµένο όριο». Στη µοντέρνα ποίηση αντίθετα, «η εικόνα κινητοποιεί το ασυνείδητο µέσα από µια περισσότερο πρωτογενή έκφραση, άµεσα αποκαλυπτική»
Nένα Ι. Κοκκινάκη
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Μαρία Φαραντούρη
"Θεοδωράκης διευθύνει Θεοδωράκη Νο2" Δίσκος 1971
Η μελοποίηση των τεσσάρων ποιημάτων του Μυθιστορήματος, έγινε τον Ιανουάριο του 1968 στις Φυλακές Αβέρωφ, όπου ήταν κρατούμενος ο Μίκης.
Λίγο ἀκόμα
θὰ ἰδοῦμε τὶς ἀμυγδαλιὲς ν᾿ ἀνθίζουν
τὰ μάρμαρα νὰ λάμπουν στὸν ἥλιο
τὴ θάλασσα νὰ κυματίζει
λίγο ἀκόμα,
νὰ σηκωθοῦμε λίγο ψηλότερα.
Η θέση της ΚΓ΄, προτελευταίας στροφής στο σεφερικό Μυθιστόρημα, ως παρέκβαση αρχαίας τραγωδίας, κρατά εδώ το βάρος της δυσθυµίας και της πίκρας που αντανακλάται µέσα στο ποίηµα στο επίπεδο των λέξεων. Η αισιοδοξία που προσδίδει το φως του ήλιου, ακόµα κι όταν λάµπει πάνω στα χαλάσµατα, µετατρέπει, όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Καραντώνης, σε ψυχικά σύµβολα ολόκληρα κοµµάτια από την αντικειµενική και αµεταποίητη θέα της εξωτερικής πραγµατικότητας. Το ποίηµα- εικόνα αναδύει το όραµα που τοποθετείται στο µέλλον («θα ιδούµε»), ενώ η κινητοποίηση της συγκίνησης στην υψηλότερη µορφή της καθίσταται ο απώτερος σκοπός της ποίησης. Με µια διαφορά: «στην παλιά ποίηση η εικόνα δίδεται έµµεσα, µέσω της συνείδησης, ή µιας συγκινηµένης σκέψης (αντίληψης κατευθυνόµενης από το λόγο) που γίνεται ποιητική συγκίνηση, όταν η θερµοκρασία της ξεπεράσει ένα ορισµένο όριο». Στη µοντέρνα ποίηση αντίθετα, «η εικόνα κινητοποιεί το ασυνείδητο µέσα από µια περισσότερο πρωτογενή έκφραση, άµεσα αποκαλυπτική»
Nένα Ι. Κοκκινάκη
Комментарии