Νίκος Χατζηαποστόλου, Το νερωμενο κρασί

Νίκος Χατζηαποστόλου (1884-1941), "Το νερωμένο κρασί" - τραγούδι σε ποίηση Ιωάννη Πολέμη (1862-1924)
Γαβριήλ Αντωνέλος, μπάσος
Νατάσα Αγγελοπούλου, πιάνο

Nikos Chatziapostolou, "Diluted wine" - song in poetry by Ioannis Polemis
Gabriel Antonelos, bass
Natassa Angelopoulou, piano
Ο Νίκος Χατζηαποστόλου (16 Οκτωβρίου 1884 - 9 Αυγούστου 1941) ήταν Έλληνας συνθέτης, αρχιμουσικός και βαθύφωνος. Θεωρείται ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της ελληνικής οπερέτας.

Ποίημα:
Ό, τι κι αν είχε το ‘χασε, γυναίκα, βιός, παιδιά του·
τίποτε δεν τ’ απόμεινε στερνή παρηγοριά.
Πέταξ᾿ ἡ έννοια από το νου κι η ελπίδ᾿ απ᾿ την καρδιά του
κι η υπομονή εμαρμάρωσε στα στήθη του βαριά.

Όπως τα λείψανα περνούν, περνάει αργά ο καιρός του
και ζει δίχως ο δύστυχος να ξέρει το γιατί.
Μες στην ταβέρνα ολημερίς με το ποτήρι εμπρός του
του κάκου εκεί ανώφελα τη λησμονιά ζητεί.

«Καταραμένε κάπελα και κλέφτη ταβερνιάρη,
τί το νερώνεις το κρασί, και πίνω απ’ το ξανθό,
και πίνω κι απ’ το κόκκινο κι από το γιοματάρι
κι από το σώσμα το τραχύ, πίνω και δε μεθώ;

Δεν ήρθα για ξεφάντωμα, μήτε για πανηγύρι,
ήρθα να βρω τη λησμονιά στο θάνατο κοντά!»
Κι ο κάπελας γεμίζοντας και πάλι το ποτήρι
με θλιβερό περίγελο στα λόγια του απαντά:

«Τί φταίω εγώ αν τα δάκρυα που απελπισμένος χύνεις
πέφτουν μες στο ποτήρι σου, σταλαγματιές θολές,
και το νερώνουν το κρασὶκι αδύνατο το πίνεις;
Τί φταίω εγώ κι αν δε μεθάς, τί φταίω εγώ κι αν κλαίς;»

Ιωάννης Πολέμης

(Μεταγενέστερος τίτλος ποιήματος: « Παραδειγματικόν», από την ποιητική συλλογή «Τό παλιό βιολί» Εκδ. Πελεκάνος)