Γιατί μαραζώνουμε ψυχικά; Γιατί αρρωσταίνουμε; Γιατί πεθαίνουμε; Dr Γιάννης Βελίκης

Ένα κανάλι με σκοπό τη διαφώτιση όλων για τη διαχείριση των συναισθημάτων, κάτι που θα προσφέρει μεγαλύτερη ευχαρίστηση, χαρά, γαλήνη, ισορροπία, αλήθεια και ευτυχία, τόσο στα άτομα όσο και στον κόσμο όλο!

Dr. Βελίκης Γιάννης
Κλινικός Ψυχολόγος, Συγγραφέας,
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων

[geost]

Εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα, που μας αναλύει τις παραμέτρους εξωτερικής και εσωτερικής ενδυνάμωσης, απο την βρεφική ηλικία, μέχρι τέλους της ζωής μας...
Απλός, συνετός, γλυκός κι επεξηγηματικός λόγος, ο κ. Βελικης, μας ενθουσιάζει...
Αισθανόμαστε δυνατοί να ανταπεξέλθουμε σε κάθε κάλεσμα της ζωής...
Ευχαριστώ θερμά...

[juliadiam]

Ουσιαστικές απαντήσεις σε ένα τόσο εξαιρετικό βίντεο σας.Θεωρω πως η συγχώρεση των παιδιών προς τους γονείς είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα γιατί όταν το παιδί ενηλικιωθεί και συνειδητοποιήσει την παραμέληση η την απομυθοποίηση των γονιών του εκεί είναι που τα πράγματα δυσκολεύουν και δεν ανατρέπονται εύκολα.Γιατι ακριβώς αυτή την συνειδητοποίηση είναι που οι γονείς δεν περιμένουν από τα παιδιά τους.Ομως όταν η ψυχή ενός παιδιού ψάχνει την αλήθεια συνεχώς είτε με ψυχοθεραπεία είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο η ευθύνες βαρύνουν πραγματικά και κυρίως τους γονείς που μέχρι εκείνη την στιγμή θεωρούσαν ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο.Και μπορεί η συνειδητοποίηση να κάνει το παιδί να συγχωρέσει τον εαυτό του όμως η συγχώρεση στο πρόσωπο των γονιών του είναι δύσκολη.Σας ευχαριστώ θερμά.

[CentauraOwly]

Να είστε καλά! Καλή Σαρακοστη και σε σας! Οπωσδήποτε, ευχαριστώ και για το άκρως ενδιαφέρον θέμα που ανοίγετε και του οποίου τη συνεχεια αναμένω..

[kwnstantinapiskopoy]

Η αγάπη δεν είναι συνήθεια, καθήκον, χρέος, Paulo Coelho και συμφωνώ και επαυξάνω.
Όπως ακριβώς το είπες δάσκαλε, κανείς δεν είναι αυτονόητο ότι θα μας αγαπήσει.
Η αγάπη είναι ελεύθερη και όχι απαιτητική, είναι σαν το αεράκι...
Όσοι είναι γονείς έχετε τα παιδιά σας ελεύθερα να νιώθουν..και να αισθάνονται..και να πράττουν όπως θέλουν, . χωρίς περιορισμό και χωρίς ίχνος συνεξαρτησης, γιατί μόνο καλό μπορείτε να τους κάνετε για την δική τους προσωπική διαδρομή ευτυχίας.
Όλοι έχουμε ελλείψεις οπως ειπε και ο Γιάννης Βελίκης, μα η ζωή μας δεν καθορίζεται και η ανάπτυξη και εξέλιξη απο το αν θα μας αγαπήσουν η οχι απο τα παιδιά μας, τους συντρόφους, τους φίλους, τους εργοδότες και πάει λέγοντας.
Αυτός που γίνεται ζητιάνος για την αγάπη είναι αυτός που δεν τόλμησε καιδεν τολμάει να αγαπήσει ο ίδιος τον εαυτό του, ο λειψός λοιπόν, αυτός που δεν δίνει χώρο και χρόνο πρώτα απο όλα στον ίδιο τον εαυτό του το να αγαπηθεί.

Ο ελεύθερος πνευματικα καλλιεργημένος άνθρωπος δεν ανησυχεί αν θα αγαπηθεί η όχι γιατί είδη γνωρίζει και ξέρει.

[raiontheone]

Φυσικά είμαι στη 2η περίπτωση ανθρώπων. Ξεκίνησα τη ψυχοθεραπεία για να αλλάξω τη κατάσταση. Κάτι που με φοβίζει, είναι όντως ότι δε με αγάπησαν επειδή δε μου άξιζε. Με εμένα ήταν κακοί, αλλά σε άλλους είναι καλοί. Δε μπορώ να κρίνω ποιος είναι Νάρκισσος κ ποιος οτιδήποτε.