MTS - Ακόμα ένα παιδί

Показать описание

Lyrics:
Κάθε πρωί ξυπνάω με βλέφαρα βαριά
Κοιτάω με μίσος το κρεβάτι μου, γιατί είναι τόσο άδειο
Πετάω το πάπλωμα σηκώνομαι στα γρήγορα
Και φτιάχνω ένα καφέ που μεταφράζω σε κουράγιο
Και πάνε μέρες που ‘χω να ξυπνήσω αισιόδοξα
Ή μήπως πάνε μήνες ή και χρόνια δε θυμάμαι
Είμαι ολόκληρος τίγκα στις ανασφάλειες
Κι ας πέρασε καιρός ακόμα ν’ ανοιχτώ φοβάμαι
Πώς στο διάολο άραγε έφτασα ως εδώ
Και της ζωής μου τις επιλογές τις πλήρωσα σε βάθος
Ένιωθα ασήμαντος ένιωθα περιττός
μα κατάφερα να συγχωρέσω το κάθε μου λάθος
Με θυμάμαι από όταν ήμουνα μικρός
Μια μπάλα να κλωτσάω κυνηγώντας τ’ όνειρο μου
Με φανέλα Arsenal ο μόνος στο σχολείο
Πάντα ο πιο αλλόκοτος μες στον περίγυρό μου
Όσο βλέπαν τα κορίτσια αντικείμενα
Εγώ πάντα τους χάριζα ποιήματα και τραγούδια
Να ‘ναι καλά εκείνες που δεν τα εκτίμησαν
Γιατί μου δώσαν πάτημα για να γράφω τραγούδια
Μεγαλώσαμε απότομα ανάθεμα
Απ’ το μηδενικό μπροστά σε λίγο θα δω τρία
Δε θέλω άλλες γκρίζες τρίχες στο κεφάλι μου
Κι έχω κι εσένα να μου λες πως είναι γοητεία
Δε θέλω να μ’ ακούς να βρίζω στα κομμάτια μου
Γιατί αυτά που γράφω τώρα ακούν οι μαθητές μου
Άμα δε νιώθω εγώ το καλό παράδειγμα
είναι σα να πετάω στα σκουπίδια τις αρχές μου

Είμαι ακόμα ένα παιδί ρομαντικό
Τι κι αν προσπάθησα ποτέ αυτό τον κόσμο δεν κατάλαβα
Και δε θα νιώσουνε αυτοί που ζουν ανάλαφρα
Γιατί πάντα βουρκώνω στα live στο όσο μεγάλωνα

Πάντα είχα δίπλα μου τα δύσκολα παιδιά
Που δε μασούσανε τα λόγια τους όταν με βρίσκαν λάθος
Είχανε μάτια καθαρά καρδιά απέραντη
Και ξέρανε να ζούνε κάθε τους στιγμή με πάθος
Γι’ αυτό τατού τους βάρεσα πάνω στο δέρμα μου
Για να τους έχω δίπλα μου ως την ώρα που θα φύγω
Χωρίς αυτούς δε θα την πάλευα στιγμή
Αν όχι αυτούς τότε ποιον άλλο να τολμήσω να πω φίλο
Γέμισα πάλι το τασάκι μου αποτσίγαρα
Ένα βράδυ απ’ τα απάλευτα που έχω τα δικά μου
Κι αφού επέλεξες να είσαι μακριά
Σ’ ένα μπουκάλι ρούμι έπνιξα τα συναισθήματα μου
Νεύρα νοίκια άγχη κλάματα δουλειά ξενύχτια
αυπνίες ξερατά πόση ακόμα κατρακύλα
Ναι το ξέρω δεν είναι ζωή αυτή
Αντί να βγαίνεις να βουτάς και πιο βαθιά μες στη σαπίλα
Μου ‘πε η γιαγιά μου αδυνάτισες μικρέ
Απ’ το τραπέζι δε θα σηκωθώ άμα δε με δει χορτάτο
Δεν κατεβαίνει ρε Φιλίτσα μου μπουκιά
Πώς να τα καταπιώ όλα αυτά και δε μιλάω για το πιάτο
Ένα συγγνώμη απ’ τον πατέρα και τη μανά μου
Για όλα όσα τράβηξα στα παιδικά μου χρόνια
Όσο κι αν τ’ άξιζα δεν τ’ άκουσα ποτέ
Μη με ρωτάς λοιπόν γιατί γεμίζω πίσσα τα πνευμόνια

Είμαι ακόμα ένα παιδί ρομαντικό
Τι κι αν προσπάθησα ποτέ αυτό τον κόσμο δεν κατάλαβα
Και δε θα νιώσουνε αυτοί που ζουν ανάλαφρα
Γιατί πάντα βουρκώνω στα live στο όσο μεγάλωνα

Στίχοι: MTS
Beat: Ονειροβάτης
Recording-Mix-Master: Ονειροβάτης

Рекомендации по теме