Ιώβ. Ο χαμένος του στοιχήματος. #religion #bible #philosophy #god

Ο Μύθος του Ιώβ: Μια Θεία Παρωδία...

Ο Ιώβ ήταν ένας ευσεβής άνθρωπος, πλούσιος και δίκαιος, που λάτρευε τον Θεό χωρίς ψεγάδι. Ζούσε ευτυχισμένος με την οικογένειά του, τα κοπάδια του και όλη την ευλογία που θα περίμενε κανείς από μια θεοφοβούμενη ζωή. Αλλά το ζήτημα με έναν παντοδύναμο Θεό είναι ότι κάποια στιγμή, μέσα στην αιώνια πλήξη Του, πρέπει να βρει κάτι να κάνει.

Κάπου εκεί εμφανίζεται ο Σατανάς – όχι ως ο αρχαίος εχθρός του Θεού, αλλά σαν ένας αυλικός της θεϊκής αυλής, ένας κάπως ενοχλητικός σύμβουλος, ο οποίος αμφισβητεί το αν η πίστη του Ιώβ είναι αυθεντική ή απλώς αποτέλεσμα της άνεσης που του έχει δοθεί. Και έτσι, ο Θεός, ο φιλεύσπλαχνος και πανάγαθος, αποφασίζει να υποβάλει τον Ιώβ σε ένα μικρό πείραμα βασανιστηρίων, γιατί παρά την αειγνωσια του, δεν φαινεται να γνωρίζει εκ των προτέρων την απάντηση.

Αυτό που ακολουθεί είναι μια θεόσταλτη καταστροφή. Ο Ιώβ χάνει τα υπάρχοντά του, τα παιδιά του πεθαίνουν (επειδή, φυσικά, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία στο θεϊκό σχέδιο), και τελικά, το ίδιο του το σώμα γεμίζει πληγές. Όλα αυτά, επειδή δύο υπερφυσικά όντα έβαλαν στοίχημα σαν να βρίσκονται σε θεϊκή χαρτοπαικτική λέσχη.

Οι φίλοι του Ιώβ έρχονται και, αντί να τον παρηγορήσουν, του λένε ότι μάλλον έκανε κάτι κακό και γι’ αυτό τιμωρείται. Ο Ιώβ, κατανοητά, θέλει απαντήσεις. Κάποια εξήγηση. Και τότε, ο Θεός επιτέλους μιλά.

Η Θεϊκή Απάντηση: “Γιατί; Γιατί Εγώ Έτσι!”
Ο Θεός δεν δίνει εξηγήσεις, δεν δικαιολογεί το στοίχημα, δεν προσπαθεί καν να φανεί δίκαιος. Αντίθετα, ξεσπά σε μια επική θεϊκή φιγούρα τυραννικού πατέρα:

"Πού ήσουν όταν έθετα τα θεμέλια της γης;" (Ιώβ 38:4)

Δηλαδή, σκάσε και μη μιλάς, γιατί είμαι μεγαλύτερος και δυνατότερος από εσένα. Δεν υπάρχει ηθική εξήγηση, δεν υπάρχει θεϊκή δικαιοσύνη—μόνο η απόλυτη αυθαιρεσία της εξουσίας.

Αυτό που είναι αποκαλυπτικό εδώ, είναι ότι η ιστορία του Ιώβ αντικρούει πλήρως τη θεολογική ιδέα ότι ο Θεός είναι απόλυτα δίκαιος και ότι ο πόνος είναι πάντα αποτέλεσμα αμαρτίας.

Η ιστορία αυτή είναι σημαντική γιατί αναιρεί την απλοϊκή αντίληψη ότι η καλοσύνη ανταμείβεται και η κακία τιμωρείται. Ο Ιώβ είναι αθώος και υποφέρει χωρίς λόγο. Το ότι στο τέλος ο Θεός του δίνει νέα παιδιά και νέα πλούτη δεν αναιρεί τη φρίκη του τι συνέβη—τα παλιά του παιδιά είναι ακόμα νεκρά.

Αυτό το κείμενο αντικατοπτρίζει τη διαφορετικότητα των βιβλικών παραδόσεων. Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για το αν η δικαιοσύνη συνδέεται άμεσα με την ευλογία και την τιμωρία. Το βιβλίο του Ιώβ έρχεται σε σύγκρουση με τα Δευτερονομικά κείμενα, τα οποία επιμένουν ότι η ευημερία έρχεται στους δίκαιους και η δυστυχία στους αμαρτωλούς.

.Η ιστορία του Ιώβ δεν μας διδάσκει την ύπαρξη μιας δίκαιης θεότητας, αλλά μας αποκαλύπτει την προβληματική ηθική των αρχαίων Ισραηλιτών, οι οποίοι προσπαθούσαν να συμφιλιώσουν την ιδέα ενός ισχυρού Θεού με την πραγματικότητα ενός άδικου κόσμου.

Αντιθέτως, ένας σύγχρονος ηθικός άνθρωπος θα ανατρίχιαζε με την ιδέα ενός Θεού που χρησιμοποιεί ανθρώπινες ζωές σαν μάρκες σε θεϊκά στοιχήματα.

Αν ο Θεός της Βίβλου είναι ηθικός, τότε ο Ιώβ έμαθε το μάθημα με τον πιο σκληρό τρόπο: δεν υπάρχει δικαιοσύνη, μόνο ισχύς...

@TheUnbelieverGr