Η ΚΥΡΑ ΛΕΛΑ

Η Λέλα η Σμυρνιά
Η κυρά Λέλα , η Σμυρνιά
έμενε κάποτε Σκουφά
σ’ ένα μικρό σπιτάκι
έλεγε πόνους και καημούς
έλεγε πίκρες με λυγμούς
κι’ ένα παλιό μεράκι
Φίλευε τους περαστικούς
χωρατατζού με γνωστικούς
που κάναν τους σπουδαίους
είχε στα μάτια την φωτιά
είχε αγάπη στην καρδιά
για όλους τους ωραίους
Έλεγε …οι άνθρωποι στην γη
ήρθανε περαστικοί
πως δεν αξίζει ο κόπος
τον διπλανό σου να μισείς
τον αδελφό σου να φθονείς
να είσαι καιροσκόπος
Μου λέει μια μέρα … Νικολή
έχεις ψυχή σαν το πουλί
λέω να σε φοβάμαι!
να μην τσακίσεις τα φτερά
να μην ματώσεις την καρδιά
κι’ εγώ να σε λυπάμαι!!
Βγάζουν τα μάτια σου φωτιές
μα είν’ και θάλασσες πλατιές
έχεις και μιαν ιδέα
μόνο σε τούτη την ζωή
που ‘ναι οι άνθρωποι σκληροί
θα γίνεται μοιραία!
Την κυρά Λέλα την Σμυρνιά
που αγαπούσε τα παιδιά
τα φίλευε αγάπη
την έχω μέσα στην ψυχή
την συναντώ κάθε πρωί
κι’ ας λείπει πια απ’ την ζωή!!
Νίκος Νεφέλης