ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΗΛΙΟΥ - Φωτεινή Μαυράκη 1979 (HQ)

Показать описание

Η Φωτεινή Μαυράκη ξεκίνησε την πορεία της το 1962. Ο στιχουργός και κουρέας Μιχάλης Αλεξάκης, την άκουσε να τραγουδά και ηχογράφησε μαζί της, ένα τραγούδι που υπέγραφε ο ίδιος, με μουσική του Κώστα Καρουσάκη. «Μη φύγεις για την ξενιτιά». Ο Καρουσάκης και ο Αλεξάκης έπεισαν τον Δημήτρη Πολίτη να δημιουργήσει την εταιρία δίσκων «Πολυφών». Εκεί αναδείχτηκαν ή ξεκίνησαν κι άλλοι γνωστοί λαϊκοί τραγουδιστές. Η Φωτεινή Μαυράκη έγινε για χρόνια, το πρώτο γυναικείο όνομα. 1967 εποχή που κυριαρχούσαν οι δίσκοι 45 στροφών «Μικροί μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί /χρωστάμε όλοι, στο χάρο μια ψυχή/ Μουσαφιραίοι είμαστε, στο χώμα που πατάμε / απ' το μηδέν προήρθαμε και στο μηδέν θα πάμε». Το τραγούδι του Βαγγέλη Ατραίδη, που ζήλεψε ο Στέλιος Καζαντζίδης αλλά τελικά, έμελλε να γίνει η πρώτη μεγάλη επιτυχία για την νεαρή κάπου 20-21 χρονών ήταν, όταν το τραγούδησε. Αργότερα, ο Ατραίδης θα γράψει για τον Καζαντζίδη το «Άλλος πατάει στα χαλιά / και άλλος στα σανίδια / μόνο στο θάνατο μπροστά / τα πάντα είναι ίδια» και ο Καζαντζίδης θα γίνει ένας από τους πιο ένθερμους υποστηριχτές της φωνής και της έκφρασης της Φωτεινής Μαυράκη. Το ρεπερτόριο αυτό, θα κάνει θραύση στα τζουκ μποξ και τους ερασιτεχνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς που κυριαρχούν τότε. Τον κινηματογράφο θα τον προλάβει στη δύση του με την εμφάνισή της, σε μια από τις κωμωδίες των αρχών του ’70, στην ταινία «Το πιο γρήγορο μπουζούκι» ( 1973 ). Σ αυτήν, η Μαυράκη εμφανίζεται να τραγουδά ( πλέι μπακ ) το «Όλοι με κατακρίνουν» του Χρήστου Νικολόπουλου και το «Χίλιες φωτιές» του Γιάννη Βασιλόπουλου (πίσω από το όνομα του, κρύβεται συνήθως ως δημιουργός ο Βαγγέλης Ατραίδης) δυο τραγούδια από τον 4ο δίσκο της. Και καθώς ξεκινά η δεκαετία του ’80, θα αποσυρθεί διακριτικά, για προσωπικούς λόγους...

Στίχοι: Νίκος Ι. Νικολαϊδης
Μουσική: Β. Γιαννούλης
Άλμπουμ: ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ 1979
Μπουζούκι: Γιάννης Παλαιολόγου

Πέφτει το φως του καντηλιού
Στο άδειο προσκεφάλι
Γιά τον δικό μας χωρισμό
Κρασί κερνάω τον καημό
Στράγγιξε το μπουκάλι.

Σαράντα νύχτες ξαγρυπνώ
Παρέα σου καημέ μου
Κάνε με πια να μην πονώ
Να τον ξεχάσω θεέ μου.

Πώς να βαστάξεις βρε καρδιά
Μια τέτοια αχαριστία
Στα μάτια τον κοιτούσαμε
Γι’ αυτόν μονάχα ζούσαμε
Διπλή η αμαρτία.

Σαράντα νύχτες ξαγρυπνώ
Παρέα σου καημέ μου
Κάνε με πια να μην πονώ
Να τον ξεχάσω θεέ μου...
______________________________