filmov
tv
Στέργιος Νταουσανάκης - Με το μελάνι μου

Показать описание
Στίχοι - μουσική : Στέργιος Νταουσανάκης
Στίχοι:
"Με το μελάνι μου"
Ήρθανε τα άγρια να διώξουνε τα ήμερα
μέσα στης πόλης τον χαμένο ουρανό
βρήκα μια σπίθα να ανάβει στο σήμερα
από ένα χθες που ήταν κρούσμα ορφανό
Ήρθανε μέρες πλανεύτρες με ξόρκια
στήσαν χορό του μηδέν οι μνηστήρες
και πέσαν πάνω στου ονείρου τα μπλόκια
κοσμογονιές χρεωμένες και στείρες
Στην εποχή που πουλάς το κορμί σου
για ένα μέλλον λιγάκι στα μέτρα σου
οι αλυσίδες σφιχτές στην ψυχή σου
και στο λαιμό κρεμασμένη η πέτρα σου
Εσύ τα φίδια πετάς στη φωτιά
μα έχουν γεννήσει αυγά και επιστρέφουν
έχουν τους ψεύτες για παρηγοριά
και τους ανίκανους για να τα τρέφουν
______
Και ξαναρχίζω έχει η γούνα σου ράμματα
αφού τα ήθελες όλα δικά σου
στα 18 σου αφήνεις τα γράμματα
ξέρεις καλά έχει έρθει η σειρά σου
Από ένα μπαρ στο άλλο μπαρ η ελπίδα σου
άλλος γαμπρός από μέρα σε μέρα
το σώμα σου έγινε η χαμένη ασπίδα σου που θα καλύψει το κενό του πατέρα
Σου άρεσε τότε το αγόρι της φίλης σου
και πιο μετά του αδερφού σου ο φίλος
μετά σου άρεσε ο φίλος του φίλου σου
και ο νέος κόσμος πια, έμοιαζε λίγος
Ούτε μία φίλη να πεις ένα γεια
και έτσι ανεβάζεις με μιας την τιμή σου
φοράς χαμόγελο ρούχα ελαφριά
και ήρθε η στιγμή για να μπω στη ζωή σου
Γίνομαι δρόμος και φως στο αδιάβατο
πιάνω το χέρι σου λέω προχώρα
ανοίγω πάλι το μέσα μου άβατο
για να αντικρίσεις του ονείρου τη χώρα
Και έγινα σκέπασμα νύχτες που κρύωσες
έγινα δάκρυ μες στα δάκρυά σου
μα εσύ στο τέλος του δρόμου με πλήγωσες
και έτσι όλοι οι δρόμοι με διώξαν μακριά σου
Ξέρουν καλά τα στενά που βαδίσαμε στις διαδρομές που σε είχα μαζί μου
πως είχα πίστη σε ότι αρχίσαμε
και πιο πολύ στο ότι θα 'σαι δική μου
Και για το τέλος φυλάω το καλύτερο αυτή την όμορφη νύχτα που γράφω
πως "η ζωή μου κυλάει στο καλύτερο"
με το μελάνι μου απλά σε ξεγράφω ...
Στίχοι:
"Με το μελάνι μου"
Ήρθανε τα άγρια να διώξουνε τα ήμερα
μέσα στης πόλης τον χαμένο ουρανό
βρήκα μια σπίθα να ανάβει στο σήμερα
από ένα χθες που ήταν κρούσμα ορφανό
Ήρθανε μέρες πλανεύτρες με ξόρκια
στήσαν χορό του μηδέν οι μνηστήρες
και πέσαν πάνω στου ονείρου τα μπλόκια
κοσμογονιές χρεωμένες και στείρες
Στην εποχή που πουλάς το κορμί σου
για ένα μέλλον λιγάκι στα μέτρα σου
οι αλυσίδες σφιχτές στην ψυχή σου
και στο λαιμό κρεμασμένη η πέτρα σου
Εσύ τα φίδια πετάς στη φωτιά
μα έχουν γεννήσει αυγά και επιστρέφουν
έχουν τους ψεύτες για παρηγοριά
και τους ανίκανους για να τα τρέφουν
______
Και ξαναρχίζω έχει η γούνα σου ράμματα
αφού τα ήθελες όλα δικά σου
στα 18 σου αφήνεις τα γράμματα
ξέρεις καλά έχει έρθει η σειρά σου
Από ένα μπαρ στο άλλο μπαρ η ελπίδα σου
άλλος γαμπρός από μέρα σε μέρα
το σώμα σου έγινε η χαμένη ασπίδα σου που θα καλύψει το κενό του πατέρα
Σου άρεσε τότε το αγόρι της φίλης σου
και πιο μετά του αδερφού σου ο φίλος
μετά σου άρεσε ο φίλος του φίλου σου
και ο νέος κόσμος πια, έμοιαζε λίγος
Ούτε μία φίλη να πεις ένα γεια
και έτσι ανεβάζεις με μιας την τιμή σου
φοράς χαμόγελο ρούχα ελαφριά
και ήρθε η στιγμή για να μπω στη ζωή σου
Γίνομαι δρόμος και φως στο αδιάβατο
πιάνω το χέρι σου λέω προχώρα
ανοίγω πάλι το μέσα μου άβατο
για να αντικρίσεις του ονείρου τη χώρα
Και έγινα σκέπασμα νύχτες που κρύωσες
έγινα δάκρυ μες στα δάκρυά σου
μα εσύ στο τέλος του δρόμου με πλήγωσες
και έτσι όλοι οι δρόμοι με διώξαν μακριά σου
Ξέρουν καλά τα στενά που βαδίσαμε στις διαδρομές που σε είχα μαζί μου
πως είχα πίστη σε ότι αρχίσαμε
και πιο πολύ στο ότι θα 'σαι δική μου
Και για το τέλος φυλάω το καλύτερο αυτή την όμορφη νύχτα που γράφω
πως "η ζωή μου κυλάει στο καλύτερο"
με το μελάνι μου απλά σε ξεγράφω ...
Комментарии