Hikikomori - Japoński wirus samotności i wyobcowania

►► Oceniając i komentując wspierasz kanał!

CEO -- Mateusz Kucharek
Montaż -- Szymon Pachole
Scenariusz -- Marcin Wójtowicz
Prowadzący/Czyta -- Wojciech Wróbel

Źródła:
Fobia społeczna, hikikomori, kokonizm ‒ o potrzebie odosobnienia w społeczeństwie informacyjnym - Barbara Konopka

Muzyka tle:

[jeszczeczego]

Jest materiał ten jak horoskop, patrzę i zawsze widzę coś o mnie, w każdym prawie odcinku.

[Kyumifun]

"Jest nie wiele rzeczy które wyciągają mnie z domu"
"Mam kompleksy"
"Świat dorosły mnie przerasta"
"Nie potrafię utrzymywać rozmowy"
"Nikomu na mnie nie zależy"
"Jestem zależny od rodziców"
"Nie uda mi się nic osiągnąć"

[piotrs]

Może musimy wezwać Wiedźmina, z Kikimorą sobie poradził!

[Noverss]

Ja przez trochę ponad ROK po skończeniu technikum siedziałem w domu i tylko co jakiś czas wyskakiwałem do sklepu i w sumie dalej tak jest - na 8 godz do pracy i cały czas w domu u siebie w pokoju

[rafaherczynski]

To trochę przerażające, z jak dużą ilością tych punktów się utożsamiłem 😅

[Necrticus]

Chciałbym być na tyle zamożny, aby już zawsze móc być Hikikomori.

[blablak]

Zdarzało mi się nie wychodzić z domu przez kilka dni, blisko tygodnia, ale w końcu nie wytrzymywałam. Zawsze potrzebowałam kontaktu z przyroda, lub poszwędać się w bezimiennym tłumie, lub galeriach handlowych.
Uprawiam więc chyba kokonizm.

[kristoferj]

Mam kilka pomysłów na odcinek i bardzo chciałbym się nimi podzielić:

- Lepiej wybrać dobro wspólne, czy dobro własne? - Analiza Arrow

- Analiza polityczna/Ukryte przesłanie Pingwinów z Madagaskaru (serialu)

[oshee]

zycze milego wieczoru kazdemu, kto czyta ten komentarz:)

[danieltyszkiewicz]

Poznanie problemu jest krokiem do poradzenia sobie z nim. Dzięki 😅

[clixu]

Cierpienie na szczęście kończy się po kilku latach i przychodzi przyzwyczajenie, zobojętnienie. Ja co prawda rozmawiam z rodzicami więc nie ma aż takiego hardcoru, dopiero się zacznie jak się wyprowadzę

[oliwia]

Ja sobie spokojnie oglądam a tutaj ktoś o mnie mówi, to był atak z zaskoczenia

[Vlkas]

Samotność jest z jednej strony wygodna, nie ma problemów, kłótni, nie musisz myśleć o innych etc, z drugiej... No jest kurwa na dłuższą metę szara, nic się nie zmienia i nuda dobija po jakimś czasie

[misternobody]

Okazuje się że nie jestem sam. To jedyna dobra wiadomość dzisiaj. Dzięki. Pozdro.

[BlackCat-frmq]

W teorii jestem bezpieczny w swojej samotności ale z drugiej strony ciężko jest ją znieść.

[TheDegus]

O to jeden z tych materiałów, gdzie połowa ludzi w komentarzach będzie pisać, że to film o nich.

[Gomcio]

Odpalam yt a na głównej ten film oraz "Hikikomori Loveless: What causes young Japanese hermits to give up on real life"

Algorytm się widzę stakuje

[bidontrenera]

Ja tam siedzę na chacie, czytam gram słucham muzy i prawie nie wychodzę, partnerki brak i jestem prze-szczę-śli-wy!!! Młodszym ode mnie polecam pewność siebie i wsluchiwanie się we własne potrzeby. Jak lubię i wolę to nie mam kompleksów że nie latam po mieście nie wiadomo za czym robiąc z siebie idiotę przed laskami albo wtórując jakimś miejskim rozbójnikom, królom nastolatek i innym baletmistrzom. Póki masz pracę utrzymujesz się i nie wpadasz w zaburzenia psychiczne to samotność jest super. Wystarczy wpleść trochę sportu jakieś bieganie lub ciężary i jakiś spacer po okolicy ze słuchawkami na uszach 30min. i wszystko gra. Polecam!!!

[AUTO]

Czasem miałbym ochotę się tak zamknąć w okresie zimowym na kilka miesięcy i wyjść dopiero wiosną.

[ukaszlis]

Bardzo cenię Twoje materiały ale ten wydaje mi się nieco zbyt protekcjonalny. Warto szerzyć wiedzę o tym zjawisku ale warto też pamiętać że Japonia miała i nadal ma ogromny problem wystrzelonych w kosmos oczekiwań i pogardy dla osób które się "nie wpasowały". Pokazywanie tego zjawiska powierzchownie może zrobić więcej złego niż dobrego bo bardzo temat spłyca. Teraz w komentarzach wyjdzie że połowa widzów się z tym utożsamia bo to przecież tylko kwestia "bezpiecznej przystani" i konformizmu oraz że nie lubię ludzi to pewnie i o mnie. Hikikomori to przede wszystkim dramat samotności i porzucenia. Reszta "normalnej" Japonii też ma swój odwrotny problem. Kwestia Karoshi choćby wyniszcza równie mocno. Ale po "bohatersku" bo przecież ku chwale ojczyzny. Dbajmy o siebie!