HAS BAHÇENIN GÜLÜ

Mevsim ilkbahar
Bir gül dalı gonca idi bahçede bağda.
Gonca da oydu gülde.
Her seher vaktinde, bülbüller konardi gül yamacına.
Bir bir düşerlerdi goncanın aşk tuzağına.
Bir umuttu bülbül için güle yar olmak.
Gonça için anlamsız her aşk oyuncak.
Bülbül, Gül'ün halı ile yanıp durmakta.
Gonca ise har hali oyun sanmakta.
Çiğ düşmüş damlalar gül yanağında.
Aşk da onda Meşk de onda.
Yanakları hergün daha bir güldü.
Her geçen gün, gül için sanki büyüydü.
Güneşten aldığı allık hergün artmakta.
Bülbül Gül'ün aşkı ile Mecnun olmakta.
Nice bahar yağmurları geçti aradan.
Nice gece gördü, nice gündüz.
Nice ruzgarlarla uyandı.
Sarmışya aşk çemberi, hergünü böyle sandı.
Nasılsa zamanın oyununa kapıldı kaldı.
Günler çok çabuk geçti.
Mevsimlerden yaz.
Gonca, aşk nağmeleriyle serpildi durdu.
Bahçedeki en narin çiçek o oldu.
Gonca da oydu, gülde.
Her seher vaktinde bülbüller doldu Gül'ün dalına.
Gül goncasi sarhoş oldu, aşk girdabında.
Aşkda onda meşkde onda.
Nazda onda, cilvede.
Bülbül, kolkanat gerdi güle yaz sıcağında.
Gözyaşıyla suçladı zor zamanında.
Çok çileler çekti aşkı uğruna.
Canda onda cananda.
Gel zaman git zaman mevsim sonbahar.
Kimine sonsuzluk, kimini sonlar.
Bir gün, bir çift sevgiliyi bağda dolaşan.
Çocuklar kadar mutluydular, şendiler.
Bir oyana, bir buyana koştular koştular.
Erkek, elleriyle yediriyordu, has bahçenin has meyvelerinden.
Aşkta onda, meşkte.
Kız ise mutlu idi almakla hevesini.
Nazda onda cilvede.
Bir an
Bülbülün sesi ile erkek gül dalına yöneldi.
Gül yıpranmış fakat, bir kız kadar güzeldi.
Ani bir hamle ile, erkek eli gül dalına uzandı.
Nazik bir dokunuştu, güle çok yazık oldu.
Gül'ün gül gözlerinden damlalar akıyordu.
Bülbülü bu acı son derinden yakıyordu.
Erkek,gülü arkasında sakladı.
Bülbülün dilindeki şarkı değil figandı.
Kıza doğru, bir tebessüm, bir gülüş.
Utangaç bir bakış.
Ardı sıra sakladığı gülü kıza uzattı.
Uzanan gül, kız için sevgi kadar kutsaldı.
Kız gülü öpmek için kendine çektiğinde.
Bülbül, gül adına Rabbinden birşeyler dilemekte.
Aylardan Ekim ,
Mevsimlerden sonbahar.
Hiçbir rüzgar sonbaharda can yakmadı bukadar.
Esen Rüzgar, dağıttı gül kızın saçlarını.
Dağıldı gül tanesi.
Saçıldı yerden yere.
Bir tacı bir yerden, öteki başka yere.
Hayat bu olsa gerek
Üç mevsimlik bir yaşam.
Doğmak, yaşamak ölmek
Mevsimlerden ilkbahardı, şimdilerde sonbahar.
Yine başka zamanda, yine başka bahar var.

Şiir : Hikmet işin