Καταρράκτης Βρόντου

f : Ποδηλασία - Ποδήλατο μεγάλων αποστάσεων - Travels with bicycles

Καταρράκτης Βρόντου

Και ξαφνικά με το που άνοιξαν τα "σύνορα" - 18/5 ήμασταν μπροστά στα διόδια της Ελευσίνας. Θα έλεγα είχε αρκετά μεγάλη κίνηση για 6:30 το πρωί, αλλά "αποσβέστηκε" γρήγορα σε συζητήσεις με τον Δημήτρη για το διάστημα που περάσαμε του "εγκλεισμού". Το ραντεβού ήταν στη Μεγαλόπολη όπου εκεί θα βρίσκαμε τον Γρηγόρη που ερχόταν από Πάτρα. 10:00 π.μ. είχαμε ετοιμάσει ποδήλατα και μαζί και την "ψυχολογία" για αυτό που τους είχα προετοιμάσει ότι θα συναντήσουμε. Πράγματι ήταν μία υπέροχη συγκλονιστική εμπειρία. θα έλεγα τα είχε όλα. Πολύ ανηφόρα, όπως πάντα, αρκετή ζέστη, ένα εκπληκτικό μέρος διαμονής και φυσικά το περιβόητο κερασάκι, ήταν οι καταρράκτες Βρόντου όπως λέγονται σε ένα μοναδικό σημείο δίπλα στον Αλφειό Ποταμό. Αφού περάσαμε κάποια όμορφα χωριουδάκια στην πορεία μας για την Καρύταινα, όταν φτάσαμε μας περίμενε η αναμενόμενη έκπληξη που είχε τον τίτλο : "τα πάντα κλειστά". Στην Καρύταινα λοιπόν, παρέα με ένα λάστιχο νερού σβήσαμε τον ιδρώτα μας από τις αναβάσεις μέχρι εκεί, αλλά και προσποιηθήκαμε ότι πίναμε έναν πολύ απολαυστικό καφέ με σαντιγές και κρέμες... Για όσους έχουν περάσει από εκεί πραγματικά αποτελεί ένα πολύ όμορφο σταθμό, τόσο για καφέ, όσο και για φαγητό, αφού η Καρύταινα στολίζεται από πέτρινα σπίτια, αλλά και "σκεπάζεται" από ένα πολύ όμορφο κάστρο στην κορυφή ενός λόφου της Περιοχής. Οι ίδιοι οι κάτοικοι προσέχουν αυτό το στολίδι και παντού επικρατεί καθαριότητα και προσεγμένες γωνιές… Αφού "τουμπανιάσαμε" στο νερό ξεκινήσαμε πάλι τις ορθοπεταλιές. Τα πράγματα για "Ατσίχολο" και "Βλαχοράφτη" είχαν ποδηλατικά σοβαρέψει και πραγματικά σε συνδυασμό με την ζέστη βγάλαμε τις γλώσσες μας. Πράγματι μετά το χωριό Βλαχοράφτη όπου ήταν και η τελευταία αναφορά ανθρώπου, ξεκίνησε μία απίστευτη κατηφόρα περίπου 5,5 χιλιομέτρων όπου θα μας έφερνε δίπλα στην κοίτη του ποταμού. Εκεί υπάρχει ένα εκπληκτικό κατασκηνωτικό σημείο που το είχα επισκεφτεί παλιότερα και σε ένα κρυμμένο σημείο μέσα στο δάσος υπάρχει ένας υπέροχος καταρράκτης σαν κι αυτούς που βλέπαμε παλιά σε διαφημίσεις για σαμπουάν.(Τις έβλεπα όταν είχα μαλλιά...) Κατευθείαν φορέσαμε τις κολυμβητικές ενδυμασίες και ξεκινήσαμε για μία ολιγόλεπτη πορεία προς τους καταρράκτες. Το θέαμα σε αφήνει άφωνο… Δεν υπάρχει λόγος για άλλη περιγραφή στο βίντεο που θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες θα φανεί η πραγματική διάστασή του γιατί από τις φωτογραφίες χάνεται το μεγαλείο… Είχε έρθει και η ώρα της κοιλιάς... Μετά από το μπάνιο και τη χαλάρωση από το κρύο νερό, ήταν η ώρα για τα πιρούνια … Στήσαμε γρήγορα τις σκηνούλες μας, "τσιμπήσαμε" και μετά απολαύσαμε παρεούλα λίγες στιγμές στη φωτιά που ανάψαμε… Το πρωί (το σχεδίαζα μέρες) πήρα το κατσαρολάκι μου με τά cornflakes (ανακατεμένα με γάλα σκόνη και νερό) και κατέβηκα στην κοίτη του ποταμού όπου εκεί με το "Drone" του μυαλού μου ταξίδεψα με το θυμικό μου, άλλες φορές προς τα "πάνω" και άλλες φορές "παρασυρόμουν" από τα γρήγορα νερά του ποταμού. Μετά από την τελευταία αναμνηστική φωτογραφία στο σημείο που διανυκτερεύσαμε, ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Σε λίγες μέρες θα ανέβει και ένα βίντεο όπου σίγουρα θα αποδώσει πολύ καλύτερα τις ομορφιές αυτών που είδαμε, ακούσαμε και βιώσαμε αυτό το όμορφο διήμερο στην μοναδική μας χώρα… Τέλος, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά Δημήτρη και Γρηγόρη (ο Γρηγόρης ενοικίασε αυτοκίνητο για να έρθει), που για ακόμα μία φορά απέδειξαν το ταπεινό του χαρακτήρα τους και την παρεΐστικη διάθεσή τους…
Ευχαριστώ.