Jazz Moments. ODJB, Original Dixiland Jazz Band, part I

Ο Φρέντι Κέπαρντ με την ορχήστρα του The Creole Band ήταν η πρώτη μπάντα της Νέας Ορλεάνης που περιόδευσε εκτός του αμερικανικού Νότου, το 1914. Δύο χρόνια αργότερα, στο Σικάγο υπήρχαν ήδη δύο λευκές ορχήστρες, οι Brown’s Dixieland Jass Band και Stein’s Dixieland Jass Band, που έπαιζαν τζαζ μουσική.
Την μπάντα του Τζόνι Στάιν ανακάλυψε σε ένα ταξίδι του στη Νέα Ορλεάνη ο λευκός τρομπετίστας Χάρι Τζέιμς, ιδιοκτήτης του Shiller’s Cafe, νυχτερινού κέντρου στο Σικάγο. Ο Τζέιμς γρήγορα αντελήφθη το εμπορικό όφελος της νέας μουσικής που έπαιζαν και τους πρόσφερε δουλειά στο Shiller’s Cafe. Το σχήμα κατέληξε να είναι ένα από τα καυτά ονόματα της νυχτερινής ζωής του Σικάγου, όμως παρόλο που η δημοτικότητά του συνεχώς αυξανόταν οι αποδοχές παρέμεναν στάσιμες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τις προστριβές μέσα στην ορχήστρα και την τελική εκθρόνιση του Τζόνι Στάιν και την αντικατάσταση του ίδιου από τον κορνετίστα Ντομινίκ Λα Ρόκα και της ονομασίας σε Original Dixieland Jass Band.
Το νέο σχήμα παραιτήθηκε και έπιασε πρώτα δουλειά στο Del’ Abe Cafe και λίγο αργότερα στο Casino Gardens, δημοφιλές στέκι για τους ανθρώπους του θεάματος. Εκεί θα τραβήξουν την προσοχή του σπουδαίου τραγουδιστή και ηθοποιού Αλ Τζόλσον, ο οποίος θα τους βοηθήσει να βρουν δουλειά στο περίφημο εστιατόριο Reisenweber στη Νέα Υόρκη. Υπήρχε μια υπόσχεση για 750 δολάρια την εβδομάδα εάν κατάφερναν να κατακτήσουν το απαιτητικό κοινό της πόλης.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι Νεοϋορκέζοι έκαναν ουρές έξω απ’ το εστιατόριο, με τους New York Times να αποτυπώνουν την επιτυχία των ODJB με τα εξής λόγια: «Η πρώτη εντυπωσιακή μουσική καινοτομία του 1917. Η τζαζ μπάντα είναι η τελευταία τρέλα που σαρώνει το έθνος σαν μουσική καταιγίδα, δίνοντας νέα ζωή και συγκίνηση στον μοντέρνο χορό».
Η μπάντα έκανε πανικό πάνω στη σκηνή, φορούσαν ψηλά καπέλα όπου αναγραφόταν η λέξη «Dixie», έπαιζαν το τρομπόνι με το πόδι και είχαν ως σύνθημα «Ξεκούρδιστοι Αρμονιστές Παίζουν Πιπεράτες Μελωδίες». Η επιτυχία είχε συνεπάρει τόσο τον ηγέτη Λα Ρόκα, που άρχισε να διαδίδει πως ήταν ο εφευρέτης της τζαζ – βέβαια αυτό απείχε πολύ απ’ την πραγματικότητα.