Γύρισες ξανά - σύνθεση Rokkos69 , στίχοι Epeapteroenta

Όλα είναι μάταια χωρίς τη ματιά σου,
χωρίς τη φωνή σου, που φονεύει τον πόνο...
Γκρίζα θα 'ναι κι άσχημα όλα μακριά σου,
δίχως τη ζεστασιά της ψυχής σου θα κρυώνω...

Μη φύγεις, καταφύγιό μου...
Μη μου στερήσεις την όμορφη σκεπτομορφή σου...
Το ολόγιομο φεγγάρι, το πρόσωπό σου,
που με φίλεψε χαρά, μη μου το στερείς...
Και τα δυο λαμπερά μου άστρα,
τα ονειροστάλακτα μάτια σου,
-μη!- χάρη στο ζητώ, ποτέ σου μη μου τα στερήσεις!

Την ευτυχία που μου χαρίζεις,
μη μου τη θανατώσεις με της φυγής σου το σπαθί...

Ξέρεις, οι σπόροι που έπεσαν από το πρώτο σου βλέμμα
στης καρδιάς μου τη γη,
φύτρωσαν, Αστρολούλουδα έγιναν, και προσμένουν
από Εσένα λίγη βροχή...

Από εσένα... Εσένα... Εσύ!
Το Αστρολούλουδο, η ιαματική βροχή,
το "όχι, μη φύγεις!" που εντός μου ηχεί...
Εσύ... Εσύ... η εσαεί εκπληρωμένη
και αεί ανεκπλήρωτη -δική μου!- Ευχή...

Μείνε...!

Μην αφήσεις το χειμώνα να ψιχαλίζει απουσία,
μην επιτρέψεις στον καιρό να φυσήξει ερημιά...

Μείνε...!
Μια λέξη μόνο, μια ικεσία...
Και επειδή τα λόγια είναι τόσο λίγα,
για να πουν τόσα πολλά...
Όρκος γίνομαι και υπόσχομαι να σε κρατώ για πάντα...
Γίνε κι εσύ Υπόσχεση κι ορκίσου
ότι θα είσαι δίπλα μου παντοτινά...!