GÜL YİNE SEN ( söz ve müzik: Yalçın Tura, Düzenleme: Bülent Okan)

Z MÜZİK

İZMİR’DE BİR GÜNÜN ARDINDAN
BÜLENT ORAN

Pandemi günleri devam ediyordu. Kızım ve köpeği benimle yaşamaya başlayalı bir buçuk ay olmuştu. O sabah erken kalkılmış evin köpeğinin ihtiyaçları giderilmişti. Kahvaltıdan sonra mutfak masasında çayımı yudumlarken iki kat üst katımda oturan ablam ile yalnız yaşayan yaşlı annemin sağlık sorunları ile ilgili konuşmuş sıkıntılı bir durum olmadığına sevinmiştik. Annem evinde kapalı kalmaktan ve hareketsizlikten sıkılmış yaklaşık bir kilometre uzaklıktaki evinden bizim yaşadığımız apartmana yürüyerek gelmişti. Yakındaki parkta bir banka oturmuş soluklanırken evindeki bir tadilat işi için yöneticinin araması üzerine tekrar eve dönmesi gerekmişti. Beni arayarak durumu anlattıktan sonra acilen gidip o işi hallletmek gerektiğini belirtmişti. Ben de kızıma sorunu anlatıp babaannesinin işi için hemen gidip geleceğimi söyleyerek evden çıkmıştım. Arabama binip kısa sürede annemin evine gelmiştim. O sıra zarfında annem bizim eve uğrayıp benim gidip gitmediğime bakmış ve kızımla vedalaşıp ablama çıkmıştı.

Annemin evindeki tadilat işini halletmem çok uzun sürmemişti. Ustayı gönderip anneme haber verdikten sonra ufak bir sarsıntı ile başlayıp sanki saatler süren depremi yaşamıştım. O sırada depremin şiddeti binanın yıkılacağını hissettirmiş hatta ayakta kalması beni şaşırtmıştı. Yakınında bir binanın çökme sesleri ve bağırtıları duyuyordum. Çok çabuk bir şekilde aşağıya inip arabaya bindiğimde olayın büyüklüğü beni korkutmuştu. Telefonlar kilitlenmişti. Eve yaklaştığımda kavşakta görünen bizim bina yoktu. Yıkılmıştı. İçinde kızım ve köpeği, ablam ve ailesi ve tabii ki annem enkaz altında kalmışlardı. Erkek kardeşime ulaşabilmiştim ona durumu anlattığımda büyük bir şok ile sanki uçarak binanın enkazına yetişmişti. Kızım enkaz altından, şarjı azalmış olan telefonundan köpeği ile hayatta olduğunu bize bildirebilmişti. Ablamlar ve annemden bir haber alamamıştık. Çok kısa sürede organize olan halkın yardımıyla acemice de olsa kurtarma çalışmaları başlamıştı. Aradan iki-üç saat geçtiğinde profesyonel ekipler ile ablam ve oğlu sağ çıkartılmıştı. Annem de çıkartılmış olsa da durumu belirsiz bir şekilde hepsi hastanelere kaldırılmıştı. Kısa süre sonra annemi kaybettiğimizin haberi geldi. Ablamın eşinin de cansız bedenine ulaşılmıştı. Kızım hala enkaz altındaydı ve kurtarılması çok uzun bir zamana yayılmıştı. On yedi saatlik bir zaman sonunda kızım ve köpeği çıkartılmıştı. Bir anda hayatımız değişmişti kızımın ayağında uzun süre kalan bir enkaz parçası kas yıkımına neden olmuştu. Bazı operasyonlar ve devamında da uzunca sürecek tedavi süreçleri bizi bekliyordu.
Hastane sürecinden sonra kardeşimizin evinde ablam ve oğlu, ben ve kızım birlikte yaşamaya başlamıştık. İki kuzenin aylarca süren tedavi süreçleri için seferber olmuştuk. Her ikisi de çetin süreç sonunda sağlıklarına kavuşmuştu, bu bizim tesellimizdi. Kayıplarımız bizi derinden sarsmıştı.
Hayat devam ediyordu ve yeniden hayata tutunmamız için nedenlerimiz vardı. Biz müzikçi bir aileydik. Uzun yıllar boyunca edinmiş olduğum bütün çalgılarım, kızımın çalgısı da bütün her şeyimiz gibi yok olup gitmişti. Kızımın kurtarılması sırasında açılan bir boşluktan bir tane çalgım hiç hasar almadan bana teslim edilmişti. Buna çok sevinmiştim. Kızımın çaldığı çalgının yapımı ve tamiri konusunda çok başarılı olan amcası onun yapısına uygun yeniden bir çalgı düzenleyerek müziğe kaldığı yerden başlamasını sağlamıştı.
İnsanların bir anda her şeylerini kaybedebilecekleri gerçeğini birebir yaşamıştık. Bu zorlukların üstesinden gelebilmek konusunda müziğin iyileştirici gücü ile hayata tutunmuştuk. Yaşadıklarımız hafızalarımıza yer etmiş olsa da her şeye yeniden başlayıp yaşam yolculuğumuza devam etmek zorundaydık...
************

Bülent Okan yaşadığı yıkım sonrasında ailesi ve özellikle de kızını yaşama bağlayabilmek için söz ve bestesi Yalçın Tura’ya ait olan ‘’Gül Yine Sen ‘’ parçasını düzenler. 2018 İzmir depreminin buruk bir yaşama tutunma gülümsemesi olan bu parça video kanalımızda….