Rozmowa o życiu z... Dorotą Wellman / Na chwilę z gościem

Moi Mili 😘😘😘

17.00 - idealna pora na ciekawą rozmowę przy popołudniowej herbatce 😉

Pierwsza gościni była niezwykła, druga - jest równie niezwykła. Rozmowa z nią to mój prezent dla Was z okazji Dnia Dziecka

Wspaniała, mądra, darzona powszechną sympatią i szacunkiem - Dorota Wellman.

Mam nadzieję, że wysłuchanie naszej rozmowy, przyniesie Wam radość i da powód do refleksji.

ściskam Was mocno 🌼🪻🍀🌷🌞🌷🍀🪻🌼

Wasza KM

#psycholog #KatarzynaMiller #yt #selfcare #beyourself #life #życie

[magorzata]

Uwielbiam Panią Welman jest dla mnie wzorem człowieka ❤

[mrokomaroko]

Jako facet, powiem absolutnie szczerze. Większość kobiet to osoby ambitniejsze i bardziej rozwojowe niż mężczyźni. To kobiety mają mnóstwo kompetencji, rozwijają je, nawet jeśli sobienogladaja jakieś godzinne webinary to jest to rozwój. A faceci? Mecz, youtube... Są też Panowie którzy uciekają w sport i jie ma w tym nic złego tylko ze większość tylko na pakowaniu w muły kończy. Co więcej Panie mają mnóstwo kursów, studiow, fakultetów a niejednokrotnie noe dostaną stanowiska ... znam facetów piastujących wysokie stanowiska którzy oprócz plci i tego jednego awansu w życiu nic więcej nie zrobili... Nie mają studiow, nie inwestują w swój rozwój...równouprawnienia nadal nie ma bo to że ludzie dzieła się rachunkami na pół to nie jest równouprawnienie skoro taka kobieta robi często jakieś inne rzeczy w weekendy ( studia, kursy, opieka nad dziećmi, ogarniaie domu, zakupy, ) + ogarnia wszystko w domu czy są dzieci czy nie, to jednak kobiety ogarniają chaty, zakupy, jedzenie . Codziennie mijam mnóstwo kobiet wracających z pracy i niosących ciężkie zakupy I dam sobie rece uciąć że przyjdą do domu i zaczynają dalsza prace. Tak to wygląda Panowie nie są ambitni. Na 100 facetów może 5-7 znałbym ambitnych i może ok.10 którzy faktycznie pomagają swoim kobietom w domu. Ja też bylem takim nyguse leniwym, ale trafiłem na fajna żonę która nie wymaga ode mnie pomocy itp. Ale to ja chce jej pomoc i to ja chce rozwijać razem z nia

[magdalenadobrosielska]

Ależ wspaniały duet, cudowne kobietki! Co za miła niespodzianka 😊

[BarbaraBojarska]

Cudowna rozmowa dwóch pięknych wewnętrznie kobiet. Jestem wdzięczna że mogłam posłuchać. Pozdrawiam

[sceptykwieIokrotny]

Pani Wellman jest świetnym rozmówcą, płynnie i w ciekawy sposób przechodzi z tematu na temat. Przypomniała też o świecie, który zdałoby się już nie istnieje, jednak nostalgia i pamięć, a jakże! nadal żywe;)) Kocie łby z okolicy mojego dzieciństwa rozebrano, o tyle szkoda, że to boczna droga i w sumie zabytek. Za to stojący nieopodal drewniany domek wraz z bujną zielenią się uchował, ładnie komponując z przeciwległą końcówką prlowskiego falowca, gdzie zaledwie kilka kroków od niego - stoi przedwojenny murowany domek. Zaś kilka metrów obok - dwa ''cuda dzisiejszej architektury'' postawione w miejsce starych kamienic, z których wiele w pobliżu jednak się ostało i to w większości bez odnawiania elewacji. W tym gąszczu nie brak też kilku starych 4ro piętrowych bloków i dwóch b. zaniedbanych kamienic z mini podwórkami wyłożonymi kocimi łbami, choć leżących już nieco dalej. A wszystko to, do śmiałego eksplorowania przez dzieciaka, podobnie łobuziarę, gdzie żaden zakamarek z krzaczorami włącznie nie stanowił tajemnicy. Swoją drogą niesamowita okolica i dziś, o ile zdarzy tamtędy przejść, bo czuję jakbym balansowała na granicy dwóch światów, a właściwie wieloświata. Z jednej strony przez sentyment z dzieciństwa, z drugiej siłą rzeczy możliwość porównania, gdzie widać jak wiele się mimo wszystko zmieniło. Zieleń zadbana zniknęły krzaczory, a i bliskie sercu prlowskie ciągi handlowo-usługowe i pojedyncze charakterystyczne sklepy, w których kupowało czasem prażynki, dmuchany ryż lub oranżadę w folii. Choć w różnych dzielnicach miast, w tym również mojego nadal są, a i w środku duch czasów w niektórych pozostał. Obecnie mam w pobliżu taki ciąg wielu różnych sklepów gdzie jakby czas się zatrzymał, np w jednym nadal można uświadczyć podobne ''specjały'';) Z przyjemnością więc tamtędy przechodzę, szkoda tylko, że zlikwidowano jeden - ''arpis'' gdzie do niedawna niemal wszystko można było kupić, czy choćby popatrzeć z nostalgią na prlowskie zabawki. Tymczasem fajnie, że można było cofnąć nieco w przeszłość sięgając obrazami do pamięci, by dzięki nowoczesności techniki o tym napisać. Gdyby jeszcze ten wieloświat pozostawić żywy nie tylko w opowieściach, ale za naście lat móc nadal gdzieniegdzie oglądać, byłoby w ogóle super, bo pewnie z czasem zacznie całkiem zanikać.

[bostichanel]

Nic piękniejszego nie mogło mnie dziś spotkać !!!! Dziękuję obu moim ulubionym Paniom !

[lucynanitschke]

Piękne dzieciństwo, widać jak ważne to jest w życiu. Świetny duet, serdecznie Panie pozdrawiam.

[NataliaWejman-Kwiatkowska]

Bardzo lubię obie panie i z wielką przyjemnoscia wysluchalam tej mądrej, pelnej cieplych słów rozmowy

[magdaklima]

z przyjemnoscia wysluchalam pogaduszek o zyciu, dziekuje bardzo wartosciowe, cenie u Pan czysty polski jezyk bez wtracania angielskich slow na zasadzie " angielskiego sie jeszcze nie nauczyl a polski juz zapomina" co widac na wszystkich polskich kanalach, , przykre pozdrawiam z Vancouver, Canada

[bogdakomorek]

Mądry, życzliwy przekaz dla mam w różnym wieku . Przyjemnością było wysłuchać rozmowy obu Pañ.

[kasiacesarek]

Jeju Pani Kasiu, przeprowadza Pani przepięknie wywiady! Przecudowne pytania, głębokie, trafne, wyciągające sedno, myśli danej osoby. To są te pytania które chciałabym zadać wielu osobom... Do tego pięknie Pani słucha i wzbogaca o trafny komentarz... Życzyłbym więcej wywiadów z gośćmi Pani Kasiu, to jest wspaniały kontent :)

[jadwigaszara]

Piękna rozmowa aż miło posłuchać obie Panie z mojego pokolenia łudzi żyjących pewnymi zasadami nie było idealnie ale chciało się żyć.Pozdrawiam serdecznie

[jadwigarudnicka-zpvo]

Tak! Dziecko ma machać skrzydełkami i lecieć gdzie chce, a my mu będziemy w nie dmuchać i machać na do widzenia 🤩🤩. A jak przyjedzie witać, karmić i przytulać❤️❤️

[ewkamarchewka]

Mądrych dobrze posłuchać. Czuję niedosyt, mogłabym słuchać i słuchać.

[i_graszka]

Zastanawiam się, jak to jest. Z jednej strony nasze dzieciństwa (jestem w wieku zbliżonym do Pań) były trudne, przypadały na czasy, kiedy mało kto przejmował się innymi naszymi potrzebami, niż zapewnienie "wiktu i opierunku". Rodzice nie analizowali godzinami, czy są dobrymi rodzicami, wychowywali nas, jak umieli, posługując się wzorcami, jakie wtedy mieli do dyspozycji. Nie chuchali, nie dmuchali, a stosowane wówczas metody wychowawcze dziś budzą grozę. Mimo tego wszystkiego wspominamy dzieciństwo, jako czas beztroski i wolności. Pili przy nas i palili, a my wspominamy, że śpiewali i tańczyli. Większość z nas przynajmniej raz w życiu doświadczyła lania, ale nie znam nikogo, kto by akurat o to miał do rodziców pretensje. Dziś dzieci są w centrum uwagi, a my im współczujemy, że nie mają tego, co my mieliśmy. Taki paradoks.

[maggieluterek]

Uwielbiam panie was obie❤
Bardzo madre kobiety.

[kasiatoya]

Ojej! 23:31 Aż zatrzymałam, bo padło coś co mnie olśniło! Taka refleksja na temat mojego dziadka i tego jaką traumą poza bardzo wieloma innymi z czasu wojny, była dla niego bestialska śmierć jego brata, tego jednego z pośród reszty rodzeństwa, Stanisława. Teraz rozumiem, dlaczego to ten brat był dla niego najważniejszy, najukochańszy, a nie rodzice. Byli wywiezieni z innymi mężczyznami do lasu na egzekucje, mój dziadek, jego brat, wuj i inni. Już w lesie podjęli próbę ucieczki, mojemu dziadkowi się udało, Stanisław był za nim i został w tym lesie już na zawsze. Ludzi ze wsi później znaleźli zmasakrowane ciała. Dziadek nigdy o tym nie mówił, w ogóle nie mówił o niczym co go spotkało, zamroził to w sobie, zrobił to tylko jeden raz pod koniec życia po bardzo, bardzo długich namowach przez jednego wuja z zapędami na historyka, który chciał spisać losy ludzi z tego terenu. Tylko dlatego o tym wiemy. Dziadek dwójce swoich dzieci dał na imię Stanisław i Stanisława. Myślę, że poza tą traumą był najbardziej związany właśnie z tym bratem.
Przepraszam za tą wrzutkę z okropnymi losami dziadka, ale naprawdę mnie olśniło i chyba trochę zrozumiałam niektóre jego zachowania i to jakim był człowiekiem.
Jeżeli trauma faktycznie jest dziedziczona to mamy straszny bagaż na plecach, ale myślę też, że bardzo dobrze sobie z nim radzimy właśnie też dzięki takim kanałom i popularyzowaniu psychologii/terapii/pracy z emocjami i ciałem.

[sylwiastarok]

Tato był surowy, ale jak widać był dobrym mężem. Ojciec w życiu daje moc albo ją zabiera... Wielką przyjemnością było dla mnie wysłuchanie tej rozmowy.😊

[krystynadela]

Babskie gadanie, takie ma wielką wartość . Cudne i proste, świetnie że Panie razem ❤❤ i dla nas słuchających

[annaiwanicka-naturopataist]

Jak przyjemne jest posluchac swoch tak madrych kobiet, wspanialy, optymistyczny wywaid