Απόστολος Καλδάρας - ΝΥΧΤΩΣΕ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ - Χρυσούλα Χριστοπούλου - Χορωδία

preview_player
Показать описание
ΝΥΧΤΩΣΕ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ: ένα από τα ομορφότερα ελληνική τραγούδια όλων των εποχών…..
Μοναδική ερμηνεία από τους: Χρυσούλα Χριστοπούλου
Γιώργο Ξηντάρη
Νίκο Μαραγκόπουλο
Γιώργο Μπαγιώκη
Η Ερμηνεία είναι από το Καφέ Αμάν του Κώστα Φέρρη.2009
Μουσική προσαρμογή-Ενορχήστρωση: Θέσια Παναγιώτου
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί

Άραγε τι περιμένει
απ’ το βράδυ ως το πρωί
στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί…. (….που φωτίζει το κελί )

Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
με βαρύ αναστεναγμό (… μα διπλό είναι το κλειδί ) *
ας μπορούσα να μαντέψω (… τι έχει κάνει και το ρίξαν )*
της καρδιάς του τον καημό (… το παιδί στη φυλακή )*
* Οι αρχικοί στίχοι που ήταν στην αρχική μορφή και άλλαξαν από τη λογοκρισία.

Το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», γράφτηκε λίγο μετά το 1945 όταν ο συνθέτης είχε φύγει από την πατρίδα του τα Τρίκαλα για να δουλέψει στη Θεσσαλονίκη στο κέντρο Μαξίμ. Ήταν μια δύσκολη εποχή καθώς γίνονταν συνεχώς συλλήψεις αριστερών που τους πήγαιναν στις φυλακές του Επταπυργίου γνωστό ως Γεντί Κουλέ.
Έτσι, ένα σούρουπο που ο Απόστολος Καλδάρας έφευγε από το σπίτι ενός συναδέλφου του που έμενε σε μια συνοικία κάτω από τις φυλακές και κοίταξε για λίγο προς το μέρος τους, όπως είδε τα παράθυρα σκέφτηκε τους ανθρώπους που ήταν μέσα και τί ιστορία μπορεί να κουβαλάει καθένας από αυτούς. Αυτό του έδωσε έμπνευση να γράψει το υπέροχο αυτό τραγούδι που έχει τραγουδηθεί σχεδόν από κάθε Έλληνα καλλιτέχνη και συγκαταλέγεται συχνά στα σημαντικότερα ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών.
Η πρώτη εκτέλεση του ¨νύχτωσε χωρίς φεγγάρι,¨ ήταν από τη Στέλλα Χασκίλ – ή Σαλονικιά - το 1947, η λογοκρισία όμως της εποχής δεν επέτρεψε να ηχογραφήσουν τους πρωτότυπους στίχους κι έτσι τους άλλαξαν.
Ύστερα απ’ την αλλαγή, το τραγούδι δεν μίλαγε για φυλακισμένο αλλά για ένα σκεπτόμενο, φοβισμένο, βασανισμένο ίσως ερωτικά απογοητευμένο νέο…
Για πολλές δεκαετίες το τραγούδι ακουγόταν με τους λογοκριμένους στίχους με αποτέλεσμα να χάνει αρκετά τον αρχικό του χαρακτήρα και να παραπέμπει στο ερωτικό δράμα του πρωταγωνιστή που έχει έναν καημό και δεν τον αφήνει να κοιμηθεί. Πολλά χρόνια μετά ( 30 χρόνια αργότερα ) αφού πλέον δεν υπήρχε λογοκρισία, ξανάρχισαν να ακούγονται οι αρχικοί του στίχοι και ξαναβρήκε το τραγούδι τον πραγματικό του χαρακτήρα.
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Το κάποια μάνα αναστενάζει εξακολουθεί να παραμένει δημοφιλές και να ακούγεται παντού, ακόμα και σήμερα. Όπως και το κάνε λιγάκι υπομονή(1948), το νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, του Καλδάρα (1947) και άλλα τραγούδια του Εμφυλίου. Τα τραγούδησαν και τα τραγουδάνε άνθρωποι που δε γνωρίζουν καν για ποιο λόγο είναι γραμμένα και σε τι αναφέρονται. Αυτό είναι ενδεικτικό της αυθεντικής καλλιτεχνικής τους αξίας και της ακαταμάχητης δύναμης που κρύβουν μέσα τους τα μεγάλα λαϊκά έργα τέχνης, στην αντιπαράθεσή τους με το χρόνο.

OrpheusDionysus
Автор

Το "ιδιαίτερο" στην συγκεκριμένη ενορχήστρωση το δίνει κατά την άποψή μου η ενσωμάτωση του συγκεκριμένου κρουστού.
Γνωρίζοντας και από την περιγραφή σου Γιώργο την ιστορία του συγκεκριμένου τραγουδιού, ο ήχος του τύμπανου μου φέρνει συνειρμικά μνήμες (έστω κάπως αυθαίρετα, κάπως ποιητική αδεία) από εκτελεστικό απόσπασμα.
Είναι ένας ήχος που τον έχω συνδέσει κυρίως μέσα από τον κινηματογράφο με τα παραγγέλματα των στρατιωτικών στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Κι αν στη μία πλευρά αυτή των στρατιωτικού εκτελεστικού αποσπάσματος, ήταν κάποια στιγμή οι κατακτητές (Γερμανοί ναζί, Ιταλοί φασίστες, Βούλγαροι Βασιλικοί) και μετά την απελευθέρωση το εθνικό κράτος μαζί με τους πρώην συνεργάτες των κατακτητών, στην απέναντι πλευρά ήταν πάντα οι πατριώτες, οι αντιστασιακοί, οι κομμουνιστές, όσοι κυρίως συνέβαλαν στην απελευθέρωση και στην ήττα του ναζισμού.

dimitris