Μια ιστορία από εμένα (Mit deutschen Untertiteln)

Όταν ήμουν μικρή και σήμερα...

Deutsche Übersetzung:
Meine lieben Freunde, hallo. Ich bin Irene Tokmakidou, der griechische Küche von Irini.
Es ist lange her, dass ich wegen meiner Augenlicht keine neue Rezepte gesendet habe.
Ich habe mein Licht verloren, ich sehe sehr wenig und ich kann keine mehr schicken.
Aber wir halten hier nicht auf, ich kann nicht sehen, aber ich kann reden.
Ich möchte Ihnen heute eine Geschichte von mir erzählen.
Als ich jung war, hatte ich eine kleine Esel und ging auf dem Esel und ich hatte das Gefühl, dass ich etwas hatte.
Als ich ein wenig aufwuchs und sehr jung war, hatte mein Vater viele Tiere,
Ich nahm ein Pferd und reitete auf und ging, zu den Feldern.
Nach dem Pferd nahmen wir einen Karren zu unserer Farm.
Der Wagen war sehr schön, es war luxuriös, als wäre es eine sehr schöne Limousine,
Wie derjenige, der keine guten Straßen, unbefestigte Straßen auf der Straße hatte.
Der Wagen hat mir sehr geholfen und ich war froh, unseren eigenen Wagen im Dorf zu haben.
In der Zwischenzeit arbeitete mein Großvater in unseren Feldern.
Als mein Großvater nichts tun konnte, arbeitete ich weiter.
Ich habe mit einem Pferd gearbeitet.
Ich war so stark, so alt, dass ich es schaffen konnte.
Später kam ich nach Deutschland.
Ich war 23 Jahre alt, als ich nach Deutschland ging.
Ich habe dort geheiratet, ich habe meine Kinder bekommen.
Dann entschied ich mich, meinen Autolizenz zu bekommen.
Nachdem ich meinen Lizenz bekommen hatte, bekam ich ein Auto.
Es war ein angenehmeres Leben mit einem Auto.
Ich kam zehn Mal von Deutschland nach Griechenland und fuhr mit meinen Kindern.
Ich war sehr jung.
Mein Mann hatte ein LKW und ich fuhr auch den LKW.
Ich war sehr stark und lernte, wie man mit dem Fahrrad fährt, als ich den Fuhrerschein machte.
Die Jahre vergingen und ich bin aufgewachsen.
Als ich 80 Jahre alt war hörte ich auf zu fahren.
Jetzt bin ich 86.
Ich bin meinen Kindern dankbar, den Menschen, die gekommen sind, um mir zu helfen.
Ich gehe mit einem Fahrzeug aus, mit dem ich bis jetzt nicht angehalten habe.
Jetzt nehme ich dieses Fahrzeug mit vier Rädern und gehe.
Das hilft mir sehr.
Ich bin nicht nur mit Autos und Pferden dort geblieben.
Am Ende meines Lebens habe ich das genommen.
Ich habe viel Mut in meinem Leben.
Ich bin nicht enttäuscht, dass ich nicht sehe.
Deshalb möchten ich alle sagen, dass es Ihnen gut geht und nichts ablegt.
Ich grüße euch.
Irini Tokmakidou.

Φίλοι μου και φίλες, γεια σας.
Είμαι η Ειρήνη Τοκμακίδο, την ελληνική κουζίνα της Ειρήνης.
Έχω καιρό, πολύ καιρό, να στείλω καινούλες εγκαλιές, λόγω την όρασή μου.
Έχασα το φως μου, πολύ λίγο βλέπω και δεν μπορώ να στείλω.
Αλλά δεν σταματάμε εκεί, δεν μπορώ να δω, μπορώ να μιλήσω.
Είπα να σας πω σήμερα, μια ιστορία δικιά μου.
Όταν ήμουνα μικρή, είχα ένα δαϊδωράκι και ανέβαινα πάνω στο δαϊδωράκι και αισθανόμουν ότι κάτι έχω.
Όταν μεγάλωσα λιγάκι, με φάνηκε πολύ μικρό, ο πατέρας μου είχε ζώα πολλά, πήρα ένα άλογο και πήγαινα καλπασμό όπου ήταν να πάω, στα χωράφια, μπόλτα όπου ήταν να πάω.
Μετά από το άλογο πήραμε κάρο στην οικογένεια μας.
Το κάρο ήταν πολύ ωραίο, ήταν λούξος, σαν να ήταν μια λιμωζίνα πολύ ωραία.
Σαν τότε που δεν είχε δρόμους καλούς, χωματόδρομους, στενή δρόμη.
Και όμως το κάρο αυτό με βοήθησε πάρα πολύ και χαιρόμονα που είχαν οι μόνοι μας που είχαμε κάρο στο χωριό.
Είναι μεταξύ τα χωράφια μας, τα δούλευε ο παπάς μου.
Όταν δεν μπορούσε κάποιο το παπάς μου, με ένα σιδεράγετρο έκανα όρκουνα χωράφι με το άλλο μου.
Ήμουν τόσο δυναμική, τόσο γερή που τα κατάφερνα κι αυτά.
Πιο αργά έφυγε στη Γερμανία.
Τότε ήμουν 23 χρονών που πήγα στη Γερμανία.
Εκεί παντρέφηκα, έκανα τα παιδιά μου.
Και μετά πήρα απόφαση να κάνω δίπλωμα αυτοκίνητου.
Αφού πήρα το δίπλωμα, πήρα και αυτοκίνητο.
Εκεί ήταν πιο ευχάριστη ζωή με το αυτοκίνητο.
Ήρθα δέκα φορές από την Γερμανία στην Ελλάδα, οδηγώντας με τα παιδιά μου μικρά.
Ο άντρας μου είχε νταλίκα και όταν έπαινα στην νταλίκα μου έβασε και οδηγούσε και τελικά.
Είχομαι πολύ δυναμική και ποδήλατο έμαθα τον καιρό που έπαιρνα το δίπλωμα.
Τα χρόνια περάσανε και μεγάλωσαν.
Στα 80 μου χρόνια σταμάτησα να οδηγάλω.
Και είμαι ευχαριστημένη από τα παιδιά μου, από τον κόσμο που έρχανε κοντά μου, που με βοηθάνε.
Βγαίνω έξω λίγο με ένα όχημα που δεν σταμάτησα μόνο με εκείνα που σας είπα μέχρι τώρα.
Τώρα τελευταία πήρα αυτό εδώ το όχημα που είναι με τέσσερις ρόδες και περπατάω.
Αυτό με βοηθάει πάρα πολύ.
Δεν έμενα εκεί μόνο με τα αυτοκίνητα και με τα άλογα.
Στο τέλος της ζωής μου πήρα αυτό.
Έχω πολύ θάρρος στη ζωή μου.
Δεν απογοητεύομαι που δεν βλέπω.
Γι' αυτό σας εύχομαι όλοι σας, ό,τι και να έχουμε, να είστε καλά και να μην το βάζετε κάτι.
Σας χαιρετώ.
Ειρήνη Τουκμακίδου

[feifairy]

Κυρία Ειρηνη, μας δινετε μεγαλη χαρα οταν ανεβαζετε ενα βίντεο, οποτε μπορείτε να το κάνετε.Σας αγαπαμε μεσα απο τις υπέροχες συνταγες σας που σας γνωρισαμε.