'Marathon Rotterdam: een pleuris end vol geluk'

In eigen stad als tweede Rotterdammer finishen is bijzonder, zo niet zeer bijzonder. 42,195 kilometer heb ik me tijdens de marathon de koning te rijk gevoeld. 'Geluk' was het gevoel dat overheerste.Met een jaar geleden mijn laatste marathon en deze marathon 'pas' de vierde in totaal, wist ik niet wat ik moest verwachten en hoe het me zou vergaan. Ik begon na het kanonschot maar gewoon met lopen. Het werkte.Waarom was dat geluk zo'n bepalende factor op de tiende april? Het waren de vele vrienden en bekenden langs de kant die, de een nog harder dan de ander, schreeuwden, juichten en aanmoedigden. "Gerben, kom op, ga door, zet 'm op!"Het waren ook die vele onbekenden langs de kant die mijn naam op het startnummer zagen en ook gewoon "Gerben!" schreeuwden. Het was de muziek, soms oorverdovend, die mijn pas deed meedeinen op het ritme van een bonkende beat.Maar bovenal was het de Rotterdamse sfeer van een groots en gezellig feest. Dat was het namelijk: feest. Een feest voor de lopers en voor het publiek.En ja, een marathon is, op z'n Rotterdams gezegd, een pleuris end lopen, maar daar heb ik maandenlang naartoe gewerkt: honderden kilometers trainen, tientallen rondjes op de atletiekbaan aan de snelheid gewerkt, gericht eten en drinken, genoeg slapen en gaan trainen ook als het regent.Een marathon lopen is zo bijzonder en geeft zo'n geluksgevoel, omdat het een confrontatie met je ware ik is en een ontlading van maandenlange voorbereiding.Gerben Solleveld is nieuwslezer bij RTV Rijnmond en liep de marathon van Rotterdam in een tijd van 2:38:04.