Δυο παραθύρια

… δυο παραθύρια ορθάνοιχτα, μεγάλα με περβάζια,
δυο δρόμοι προς τον ουρανό, σαν πέτρινα γεφύρια,
το ‘να στραμμένο στο βουνό, σε κορυφή γαλάζια
και τ’ άλλο προς τη θάλασσα, σε πράσινα ζαφείρια.

Εκεί ψηλά στην κορυφή, μια πέρδικα στολίδι,
κρύβεται στα χαμόκλαδα κι αποζητά τον Ήλιο,
πίνει νερό στις ρεματιές, κοιμάται στο γρασίδι
κι όταν ξυπνάει το πρωί, κοιτάει κατά το Πήλιο.

Κάτω στη θάλασσα γυμνή, στις Πλάκες στην αλμύρα,
μία γοργόνα καρτερεί, βαπόρι απ’ το φεγγάρι,
αυτόν που χρόνια λαχταρά, του κόσμου της τη μοίρα,
να γίνει ο έρωτας φωτιά, άστρο σε κεχριμπάρι.

Δυο παραθύρια, δυο ματιές, δυο λατρευτά στολίδια,
και γίνονται ο κόσμος όμορφος, οι μέρες βλογημένες,
ποίηση η κάθε σκέψη μου, τα όνειρα παιχνίδια
κι όλου του κόσμου οι αρετές, της δίψας μου οι στέρνες! …

Γλαροπάτι,
Κυριακή, 1 Ιουλίου 2018 / 9:15 - 10:16 μμ