Για τα συλλαλητήρια μιλά ο Γιώργος Κοντογιώργης

Μπορεί η κοινωνία να αποφασίζει πότε θα κάνει συλλαλητήριο; Έχει δικαίωμα η άρχουσα Αριστερά να υποστηρίζει πως ο λαός δεν έχει θέση στην πολιτική; Γιατί είναι η επιτομή του φασισμού να χαρακτηρίζεται μια κοινωνία έξω από το κομματικό μαντρί ως ετερόκλητος όχλος; Σχολιάζει ο Γιώργος Κοντογιώργης, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο. #livemedianews

[ΠολύδωροςΠολυδωρόπουλος-επ]

Πολύ ωραία η ομιλία σου κ. Γιώργο Κοντογιώργη.
Όμως, διαφωνώ στο θέμα του καταλυτικού ρόλου που παίζουν τα γειτονικά μας έθνη.
Είμαι πεπεισμένος πως λίγο-πολύ όλοι οι γείτονες μας έχουν αναλάβει κάποιο καταλυτικό ρόλο έναντι του Ελληνισμού (ως ιδεολογία και σαν μια πληθυσμιακή ομάδα). Διότι είμαστε ένα ανάδελφον Έθνος, διότι μας φθονούν για αυτό που είμαστε και αντιπροσωπεύουμε, διότι στην μακραίωνη πορεία μας σκοντάψαμε και πέσαμε σε προσωρινή αδυναμία, διότι οι επικυρίαρχοι του πλανήτου μας τους ξεγέλασαν, φανάτισαν, κι έστρεψαν εναντίον ημών, και πάνω απ' όλα διότι αυτά είναι μαζί πακεταρισμένα από την συλλογική μας Ειμαρμένη (συνεπεία βασικών λαθών πολλών δικών μας γενεών) που μας ωθεί σε μια ιστορική περίοδο μετα-νόησης κι επανόρθωσης. Κάτι που απαιτεί το Θείον κι ενδόμυχα λαχταρά η ανθρωπότητα όλη, για το οποίο εν όσω δεν αφυπνιζόμαστε τόσο θα υποφέρουμε και μαζί θα διακυβεύεται η Ζωή στον πλανήτη Γη (όποιος-α καταλαβαίνει κατάλαβε, ή αλλοιώς ας γελάσει).
Αν καταρρεύσει, λοιπόν, το Σκοπιανό κρατίδιον δεν περικυκλωνόμαστε περισσότερο από "καταλυτικούς εθνικισμούς" (αυτοί κινούνται γύρω μας περικυκλικά και μας πολιορκούν με διάφους τρόπους επί αιώνες), αλλά μάλλον πέφτει ένα πιόνι του αντιπάλου μας στην σκακιέρα, από λάθος ή από στρατηγική σκοπιμότητα.
Τέλος πάντων. Εμείς πάντα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα για ό, τι και αν συμβαίνει χωρίς να ανησυχούμε. Όμως, με το να πέσουμε σε στασιμότητα στρατηγικών κινήσεων χάνουμε τον ρυθμό μας, βγαίνουμε από την ροή του χρόνου, και ο αντίπαλος κερδίζει άλλη μια σημαντική ευκαιρία. Εδώ που ιστορικά είμαστε είναι καλύτερη η οποιαδήποτε κίνηση (έστω λανθασμένη) παρά η απραξία.
Ευχαριτώ για την θαυμάσια ομιλία.