filmov
tv
Η ΤΙΓΡΗ - ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ στην εκπομπή Τρένο Φάντασμα στο Κανάλι 6

Показать описание
Φωνή - Λαούτο: Γιώργος Γρηγορίου Κινέζος
Αυλός: Σταύρος Χριστοδούλου
Βιολί: Χριστόδουλος Χριστοδούλου
Ραδιοφωνική βραδιά με κρητικές μελωδίες στις 19 Απριλίου 2018 στην εκπομπή Τρένο Φάντασμα με τον Φάνη Κρίγκο στο Κανάλι 6.
Δευτέρα - Τρίτη - Πέμπτη 6 έως 9 το βράδυ και Τετάρτη 7 έως 10. Στους 98.6, 106, 106.9 και 107 στα fm.
Facebook Group:
Στοιχεία τραγουδιού:
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π’ όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
Αυλός: Σταύρος Χριστοδούλου
Βιολί: Χριστόδουλος Χριστοδούλου
Ραδιοφωνική βραδιά με κρητικές μελωδίες στις 19 Απριλίου 2018 στην εκπομπή Τρένο Φάντασμα με τον Φάνη Κρίγκο στο Κανάλι 6.
Δευτέρα - Τρίτη - Πέμπτη 6 έως 9 το βράδυ και Τετάρτη 7 έως 10. Στους 98.6, 106, 106.9 και 107 στα fm.
Facebook Group:
Στοιχεία τραγουδιού:
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ψαραντώνης
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π’ όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.