nich

Σχεδίασμα μηχανής Χάϋδν

Το επόμενο πρωί ο νιΧ. συμπέρανε ότι είχε πάψει οριστικά ν' αναγνωρίζει τα ρήματα. Στην κυλιόμενη σκάλα του Μετρό, στην μέση περίπου της διαδρομής, συνειδητοποίησε ότι είχε απολέσει την ικανότητα να μπορεί ανάμεσα σε όλες τις λέξεις ν' αναγνωρίζει τα ρήματα. Όχι πως τα ρήματα είχαν εκλείψει. Απλά αυτός είχε πάψει πια να τ' αναγνωρίζει.

Η κυλιόμενη σκάλα. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι στο μέσον της διαδρομής μιας κυλιόμενης σκάλας, τα ρήματα είναι δυνατόν να μένουν στο παρασκήνιο. Να ατονούν. Η ομαλότητα της διαδικασίας και η μηχανική της επανάληψη, δεν είναι δηλωτική ούτε πάθους ούτε ενέργειας. Οι ομοίως κατερχόμενοι, οι απέναντι ανερχόμενοι, μοιάζουν για ελάχιστα δευτερόλεπτα να μετεωρίζονται σ' ένα απολεσθέντα χρόνο. Σε μια εκκρεμότητα χρόνου. Ως εκ τούτου θα ήταν εν μέρει δικαιολογημένο να υποτεθεί ότι η απώλεια της ικανότητας του νιΧ. ν' αναγνωρίζει τα ρήματα ήταν μία μικρής διάρκειας συγκυρία. Σχεδόν αναμενόμενη. Και πως θα τέλειωνε μόλις σταματούσε η διαδρομή της σκάλας. Με το που θα πατούσε το πόδι του στο έδαφος και θα άρχιζε τον γρήγορο βηματισμό του προς τα εκδοτήρια των εισιτηρίων, θ' ανακτούσε μεμιάς την δυνατότητα ν' αναγνωρίζει τα ρήματα. Έμοιαζε σχεδόν αυτονόητη η εξέλιξη αυτή. Όμως ο νιΧ. βρισκόταν ακόμα στην μέση της διαδρομής της κυλιόμενης σκάλας.

Αν παρατηρούσες πιο ενδελεχώς θα έβλεπες το εξής: υπήρχε ο νιΧ, μπροστά του μερικά σκαλιά πάλι ο νιΧ., στο κεφαλόσκαλο τώρα μόλις πήρε θέση για την κάθοδο ξανά ο νιΧ. Μα όλοι έστεκαν, θα μπορούσες να πεις ότι έστεκαν, στη μέση της διαδρομής, άλλος λίγο, άλλος περισσότερο, αλλά έστεκαν και θα μπορούσες να πεις ότι έστεκαν. Δεν ήταν τρεις αλλά ένας ή και περισσότεροι, μα όσο προχωρούσε η σκάλα προς το τέλος της διαδρομής αυτοί εναλλάσσονταν στη μέση της και έτσι ο νιΧ. παρέμενε στη μέση.

Διαρκούσε. Όσο διαρκούσε, αυτός ο νιΧ η κάθοδός του γινόταν τμήματα ανόδου, ο ίδιος ο νιΧ φθάνοντας προς τη μέση ήδη βρισκόταν στην μέση της ανόδου, αλλά και πάλι, χωρίς τα ρήματα, δεν μπορούσε να αποφασίσει, μέρες πριν ή και μετά από καιρό, ο ίδιος νιΧ, αυτός ή κάποιος άλλος, είχε κατέβει την σκάλα, κυλούσε, αλλά κάποιες μέρες είχε βρεθεί στην άνοδο, και τίποτε δεν ξεχώριζε, και όλα ήταν πια μια συμπαγής.