Αντώνης Ρέμος Θα πρεπε - Μέχρι το τέλος του κόσμου- Antonis Remos ΠΥΛΗ 1 LIVE Θεσσαλονίκη 8/12/2019

Показать описание

Αντώνης Ρέμος Θα πρεπε - Μέχρι το τέλος του κόσμου (2008) - Antonis Remos ΠΥΛΗ 1 LIVE Θεσσαλονίκη 8/12/2019
Καλλιτέχνης: Αντώνης Ρέμος
Συνθέτης: Γιώργος Θεοφάνους
Στιχουργός: Γιώργος Θεοφάνους
Στίχοι:
Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα
κακό να ξυπνάω
τι να πετάξω απ΄το χτες
και για το αύριο τί να κρατάω
Πώς να κοιτάξω μπροστά
και ποτέ σ΄ότι αφήσαμε πίσω
και όλα αυτά που μαζί αγαπήσαμε
εγώ να μισήσω

Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Ποιός το περίμενε τέτοιο φιλί
να΄χει χάσει τη γεύση
και στο δικό σου το στόμα
να θέλει ξανά να επιστρέψει
Να παρατήσω μια αγάπη στη μέση
λοιπόν της ασφάλτου
πώς να διαλέξω ζωή
σε μια τέτοια στιγμή του θανάτου

Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Ναι Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό

Σαν από όνειρο μέσα στη νύχτα
κακό να ξυπνάω
Θα΄πρεπε θα΄πρεπε
θα΄πρεπε να΄σουν εδώ
που σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
αφού έμαθα όλα μαζί σου
να τα μοιράζομαι
να σε νοιάζομαι
και να σ΄έχω ανάσα μου
γη κι ουρανό.

Αντώνης Ρέμος - Μέχρι το τέλος του κόσμου (2008)
Στίχοι: Αποστόλης Βαλαρούτσος
Μουσική: Αποστόλης Βαλαρούτσος
Στίχοι:

Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς
«πες μου, μ’ αγαπάς;»,
σού απαντάω «ναι»,
με ρωτάς «πόσο;», «τόσο»
κι εσύ πάλι «πόσο;»

Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά
μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά

Όλο αυτό μού λες «Πες μου, πες μου, πες
πες μου αν με θες», σού απαντάω «ναι»
«πες μου, πες μου, πόσο;», «τόσο»
κι εσύ πάλι «πόσο;».

Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά
μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά

Σώπα και μην κλαις, φόβους κι απειλές
μακριά σου, μακριά σου εγώ τα ‘διωξα
τίποτα μη λες, τώρα μόνο τα φιλιά σου
έλα δώσ’ μου μέχρι το τέλος του κόσμου

Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι να κλείσουν όσα ξέρω τραύματα ανοιχτά
μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα κράτα με σφιχτά

Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά

Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά
μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά

Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι το τέλος του κόσμου

Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς
«πες μου, μ’ αγαπάς;»,
σού απαντάω.