1 Φεβρουαρίου 2025

Η πρόσφατη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη — «Αν εγγυόμουν την ασφάλεια των επιβατών στα τρένα, θα ήμουνα ασυνείδητος» — αποτελεί μια κυνική παραδοχή αδυναμίας ή, χειρότερα, αδιαφορίας απέναντι σε ένα ζήτημα ζωής και θανάτου. Η κυβέρνηση παραδέχεται πλέον απερίφραστα ότι επιτρέπει τη λειτουργία ενός σιδηροδρομικού δικτύου που δεν πληροί τις στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφαλείας, αφήνοντας τους πολίτες στο έλεος της τύχης.

Οι πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Αν η Εισαγγελία δεν πράξει το καθήκον της αυτεπάγγελτα, τότε μήπως πρέπει οι ίδιοι οι χρήστες των τρένων, οι γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους να διακινδυνεύουν καθημερινά, να καταθέσουν μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Πρωθυπουργού;

Δεν μιλάμε για θεωρίες ή κινδυνολογία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μεταφορών (DG MOVE) έχει ήδη κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Από τον Δεκέμβριο του 2024, το ελληνικό Υπουργείο Μεταφορών έχει λάβει επιστολή-κόλαφο που επισημαίνει την επικίνδυνη κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου και προειδοποιεί για επερχόμενη καταδίκη και επιβολή προστίμου, αν μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου του 2025 δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες.

Τι έχει γίνει από τότε; Τίποτα. Τα «τυφλά» τρένα, χωρίς τηλεδιοίκηση και στοιχειώδη φωτοσήμανση, συνεχίζουν να κινούνται στις ίδιες ράγες που πριν έναν χρόνο βάφτηκαν με το αίμα δεκάδων θυμάτων στα Τέμπη. Αντί για έργα, ακούμε υποσχέσεις. Αντί για λύσεις, βλέπουμε συγκάλυψη.